ኩሽቲክ እና ኒሎቲክ ሕዝቦች
ኩሽቲክ እና ኒሎቲክ ሕዝቦች (Cushitic and Nilotic peoples) ወይም የሰሜን-ምስራቅ አፍሪካ ኩሽቲክ እና ኒሎቲክ ሕዝቦች.
የኩሽቲክ ሕዝቦች (ወይም ኩሻውያን) በዋነኝነት ወደ ሰሜን ምስራቅ አፍሪካ (የናይል ሸለቆ እና የአፍሪካ ቀንድ) ተወላጅ የሆኑ እና በአፍሪካዊያን የቋንቋ ቤተሰብ በኩሽቲክ ቋንቋዎች የሚናገሩ ወይም በታሪክ የተናገሩ የሰዎች ስብስብ ናቸው ፡፡ ብዙ የኩሽ የዘር ሐረግ ያላቸው እና የኩሽቲክ ቋንቋ ተወላጅ ተናጋሪዎች በዋነኝነት በአፍሪካ ቀንድ (ጅቡቲ ፣ ኤርትራ ፣ ኢትዮጵያ እና ሶማሊያ) እንዲሁም በናይል ሸለቆ (በሱዳን እና በግብፅ) እና በአፍሪካ ታላላቅ ሐይቆች አከባቢዎች ይገኛሉ ፡፡ ታንዛኒያ እና ኬንያ). [13] [14] የኩሽቲክ ቋንቋዎችን በጥብቅ የሚናገሩ እና የቋንቋ ለውጥ ያላደረጉ አንዳንድ የጎሳ ቡድኖች ምሳሌዎች የኦሮሚኛ ፣ የሶማሌ ፣ የቤጃ ፣ የአገው ፣ የአፋር ፣ የሳሆ እና የሲዳማ እና ሌሎችም በአሁኑ ጊዜ የኩሽቲክ ቋንቋ መናገርን የሚቀሩ ወይም በአሁኑ ጊዜ ቋንቋን የተቀበሉ ማህበረሰቦች ናቸው ፡፡ የተለያዩ ቋንቋዎች [14] በአንዳንድ ሁኔታዎች የኩሽቲክ ቋንቋ ተናጋሪ ያልሆኑ የኩሽቲክ ዝርያ ያላቸው ብሄረሰቦች እና የኢትዮሴማዊ ፣ የመካከለኛ ሴማዊ ፣ የኒሎ-ሳሃራን እና የኦሞቲክ ቋንቋዎችን እንደ ተወላጅ ፣ ቅርሶቻቸው ወይም የዘር ሐረግ ቋንቋዎች እንዲሁም ወደሚናገሩ በዲያስፖራ በሚገኙ የኢሚግሬሽን በኩል የተለየ ቋንቋን እንደ ኩሽቲክ ሕዝቦች ይቆጠራሉ ፡፡ ኩሺማዊ ያልሆኑ ቋንቋ ተናጋሪ ብሄራዊ ቡድኖች በኩሺማዊ ዝርያ እና ባህላዊ ትስስር ያላቸው እና ወደ ኢትዮሶማዊ ቋንቋ የመናገር ለውጥ ያደረጉ (እንደ አማራ ፣ ጉራጌ ፣ ትግርኛ ፣ ትግሬ ፣ ትግሪኛ ፣ ሀረሪ ፣ ወዘተ ብሄረሰቦች ያሉ) ፣ ማዕከላዊ ሴማዊ (የሱዳን አረቦች) እና ቤታ እስራኤል ብሄረሰቦች) ፣ የኒሎ-ሳሃራን እና የኦሞቲክ ቋንቋዎች እንደየአገሬው ፣ ቅርሶቻቸው ወይም የአባቶቻቸው ቋንቋ እንዲሁም በዲያስፖራ በሚገኙ ኢሚግሬሽን በኩል የተለየ ቋንቋን የተቀበሉ ሁሉ እንደ ኩሽቲክ ህዝቦች ይቆጠራሉ ፡፡
የሰሜን ምስራቅ ሱዳናዊ ቋንቋዎች የላይኛው ኑቢያ ከመምጣታቸው በፊት የደቡብ ግብፅን እና ሰሜን ሱዳንን ዛሬ በሚያልፈው ጥንታዊው አካባቢ በታችኛ ኑቢያ ውስጥ የኩሽቲክ ቋንቋዎች ይናገሩ እንደነበር የቋንቋ መረጃዎች ያመለክታሉ ፡፡ [15] እንደ መዲዬ እና ብሌሚየስ ያሉ ብዙ የሰሜን ኑቢያ ታሪካዊ ሕዝቦች ከዘመናዊው የቤጃ ቋንቋ ጋር የተያያዙ የኩሽቲክ ቋንቋዎችን ይናገሩ ነበር። [16] እምብዛም እርግጠኛ ያልሆኑት የኩሽቲክ ቋንቋዎች በሰሜናዊ ኑቢያ በ C-Group ባህል ሰዎች ፣ ወይም በደቡባዊ ኑቢያ የከርማ ባህል ሰዎች ይናገሩ እንደነበር የሚያመለክቱ መላምቶች ናቸው (ሌላ ፣ በጣም የቅርብ ጊዜ ጥናት ፣ አንድ የኒሎ-ሳሃራ ቋንቋ) ለከርማ ባህል ዝምድና [17] [18] [19])። ታሪካዊ የቋንቋ ትንተና እንደሚያመለክተው በስምጥ ሸለቆ እና በአከባቢው ባሉ የሳቫና አርብቶ አደር ኒዮሊቲክ ባህል ውስጥ የሚነገሩት ቋንቋዎች የደቡብ ኩሽቲክ ቅርንጫፍ ቋንቋዎች ሊሆኑ ይችላሉ ፡፡ [20]
በአፍሪካ ቀንድ ውስጥ የኩሽቲክ ህዝብ አብዛኛው ህዝብ ነው ፡፡ አብዛኛው የምሥራቅ አፍሪካ በመላው የኩሽቲክ ተናጋሪዎች መበተኑ ይገመታል ተብሎ ይታመናል ፡፡ የኩሽቲክ ሕዝቦች በዋነኝነት እስልምናን ያከብራሉ (ፒው ከ 68% እስከ 77% ሱኒ [21]) እና ክርስትና (በአብዛኛው የምሥራቅ ኦርቶዶክስ) አናሳ አናሳ ሰዎች አሁንም ባህላዊ እምነቶችን እና የአይሁድን እምነት ይለማመዳሉ (በአብዛኛው ሃይማኖት አይሁድ) ፡፡ የሶማሊያ ቋንቋ በሶማሊያ ውስጥ እንደ ይፋ ቋንቋ ዕውቅና የተሰጠው ዋና እና ዋነኛው የኩሽቲክ ቋንቋ ሲሆን [22] የኦሮሚኛ ፣ የአፋር እና የሶማሌ ቋንቋዎች ከሌሎች ሁለት የኩሽቲክ ያልሆኑ አፍሮ-እስያዊ ቋንቋዎች የአማርኛ እና ትግርኛ ቋንቋዎች (ሁለቱም ናቸው) የኢትዮ ሴማዊ ቋንቋዎች ከማዕከላዊ የኩሽቲክ ንዑስ ክፍል ጋር [23]) የኢትዮጵያ የጋራ የሥራ ቋንቋዎች ዕውቅና የተሰጣቸው ናቸው ፤ [24] [25] [26] (ትግርኛም በኤርትራ የሚነገር ዋና ቋንቋ ነው)። በጅቡቲ ውስጥ አፋር እና ሶማሌ ብሔራዊ ቋንቋ ተብለው ዕውቅና የተሰጣቸው ሲሆን የመንግሥት ኦፊሴላዊ ቋንቋዎች ደግሞ አረብኛ (ማዕከላዊ ሴማዊ አፍሮ-እስያዊ) እና ፈረንሳይኛ (ሮማንቲስ ኢንዶ-አውሮፓዊ) የኩሽቲክ ቋንቋዎች አይደሉም ፡፡ [27]
ኩሺ ወይም ኩሺ የሚለው ቃል (ዕብራይስጥ כּוּשִׁי kuši) በዕብራይስጥ መጽሐፍ ቅዱስ ውስጥ ከሰሜን ምስራቅ አፍሪቃዊው ዝርያ የሆነ ጥቁር ቆዳ ያለው ሰው ለማመልከት በእብራይስጥ መጽሐፍ ቅዱስ ውስጥ ብዙ ጊዜ ይገኛል ፣ እሱም ከግሪክ አይቲዮፕስ ጋር ተመሳሳይ ነው። ቃሉ በኋላ በዕብራይስጥ ባልሆኑ የመጽሐፍ ቅዱስ ትርጉሞች ከዕብራይስጥ መጽሐፍ ቅዱስ የግሪክ ትርጉም ጋር እንዲመሳሰል ወደ “ኢትዮጵያ / ኢትዮጵያዊ” ተለውጧል ፡፡ ጥንታዊው የኩሽ መንግሥት የሚያመለክተው ኩሺ የኩሽ (כּוּשׁ Kūš) ነው ፡፡ በዕብራይስጥ መጽሐፍ ቅዱስ ውስጥ ኩሺዎች የኖህ የልጅ ልጅ ፣ የካም ልጅ የኩሽ ዘሮች ተደርገው ይወሰዳሉ ፡፡ በመጽሐፍ ቅዱስ እና በታሪካዊ አጠቃቀሙ ይህ ቀጠለ ፣ “ኩሻውያን” (የኢትዮድ ዘር) የሚለው ቃል የምሥራቅ አፍሪካ ዝርያ ያላቸውን (የአፍሪካ ቀንድ እና ሱዳን) የሚያመለክት ነው ፡፡ [28] [29] የኩሽቲክ ተናጋሪው ሕዝቦች ዛሬ አገው ፣ ኦሮሞ ፣ ሱማሌ ፣ አፋር እና ሌሎች በርካታ ነገዶችን ያቀፉ ሲሆን ከ 947 ዓ.ም. ጀምሮ በማዱዲ ሜዳ ሜዳዎች ውስጥ እንደ ኩሽ ዘሮች ተቆጥረዋል ፡፡ [30] የቤጃ ህዝብ ደግሞ የኩሺቲክ ቋንቋን የሚናገር ከኩሽ የዘር ሐረግ ያላቸው የተወሰኑ የዘር ሐረጎች አሉት ፡፡ [31] [32]
ከዚያ ኩሺ የሚለው ቃል የመጣው በሰሜን ምስራቅ አፍሪካ ከሚገኙት ጥንታዊ ሕዝቦች ሲሆን ቅርሶቻቸውም በአሁኑ የደቡብ ግብፅ እና ታንዛኒያ መካከል በአገናኝ መንገዱ ከሚኖሩ የጥንት ሕዝቦች ቋንቋዎች በሚወጡት ቋንቋዎች በግልጽ ይታያል ፡፡ [33] [ያልተሳካ ማረጋገጫ] በ ሰፋ ያለ አገላለጽ በአሁኑ ጊዜ በኩሽ የተባሉ ሕዝቦች የእነዚያ ሕዝቦች ባህላዊ ዘሮች ናቸው ፡፡ በአሁኑ ጊዜ ኩሺ የሚለው ቃል የብሔረሰቦች ቋንቋ ስያሜ ነው ፣ ቋንቋዎች ከባሕል ቡድኖች በበለጠ እጅግ የተረጋጋና መከታተያ ያለው መታወቂያ እና ቅርስ አላቸው ፡፡ የኩሽ ሕዝቦች ስለሆነም በአፍሮ-እስያ ቋንቋ ቋንቋ ቤተሰብ ውስጥ ቋንቋዎችን የሚናገሩ ወይም በታሪክ የሚናገሩ የኩሽ ክላስተር ቋንቋዎች ናቸው ፡፡ እነዚህ የባህል ቡድኖች የተለያዩ አይነቶች ሊሆኑ ይችላሉ እንዲሁም የተለያዩ ልዩ ባህሪያትን ያሳያሉ ነገር ግን የዘላን ከብቶች አርብቶ አደር ወጎችን ጨምሮ ኃይለኛ የጋራ ባህላዊ ፣ ብሄረሰብ እና ቋንቋ ባህሪዎች አሏቸው ፡፡
ግመልን የሚያሳዩ ላስ ጌል ግቢ ውስጥ ኒዮሊቲክ የሮክ ጥበብ ፡፡ ግመሉ መጀመሪያ በአፍሪካ ቀንድ ውስጥ የቤት ውስጥ ሊሆን እና በኋላም ለኩሽቲክ ዘላኖች ፍልሰት አኗኗር አስተዋፅዖ ሊሆን ይችላል ፡፡ [34] [35]
የኩሽቲክ ሕዝቦች ትክክለኛ የዘር ሐረግ አሁንም እየተመረመረ ነው ፣ ሆኖም ግን ብዙ የኩሽቲክ ሕዝቦች E1b1b ናቸው እንዲሁም በአባይ ሸለቆ ውስጥ በአፕል ቡድን E-M78 እና በአፍሪካ ቀንድ በአፍሪካ ቀንድ በኩል በሃፕሎፕፕ በኩል በአባታቸው ሊገኙ ይችላሉ ኢ-ቪ 1515. [36] [37] [38] [39] [40]
ከከፍተኛ ስም እና ከጥንት የግብፅ መዛግብት የተሰበሰቡ የቅርስ ጥናት ማስረጃዎች እና የቋንቋ ማስረጃዎች እንደሚያሳዩት የኩሺቲክ ንግግር የመጀመሪያ ማስረጃ በዛሬው ጊዜ የቋንቋ ቤተሰቦች በብዛት በሚኖሩበት ማለትም በአፍሪካ ቀንድ ሳይሆን በሱዳን አንድ ክልል ውስጥ ይገኛል ፡፡ እንደ A-Group ባህል እና C-Group ባህል ያሉ አንዳንድ ቅድመ-ታሪክ ሰሜናዊ ኑቢያን ባህሎች ከቀድሞዎቹ የኩሽቲክ ሕዝቦች ጋር በመደበኛነት ተገናኝተዋል ፡፡ ሌሎች የቋንቋ ምሁራን በአፍሪካ ቀንድ የፕሮቶ-አፍሮአሺያዊ ቋንቋ የመነሻ መነሻ እንደሆኑ አድርገው ስለሚቆጥሩት የአፍሮአሺያዊው የቋንቋ ቤተሰብ ከፍተኛውን ብዝሃነት ያሳያል ተብሎ ስለሚታሰብ ብዙውን ጊዜ የመልክዓ ምድራዊ አቀማመጥን የሚወክል ምልክት ነው ፡፡ [10] [41] [ 42] [43] ጥንታዊው ዲ ኤን ኤ ስለ ምስራቅ አፍሪካዊቷ ሆሎኮን ቅድመ ታሪክ አዲስ የመረጃ ምንጭ ይሰጣል ፣ እናም አስፈላጊ ቀጣይ አቅጣጫ ይህን መረጃ በረጅም ጊዜ ከተቋቋሙት የአርኪዎሎጂ እና የቋንቋ ትምህርቶች ከሚሰጡት ግንዛቤዎች ጋር በጥብቅ ማዋሃድ ነው ፡፡ [44]
የኩሽቲክ ሕዝቦች ቀደም ብለው በታሪክ ውስጥ ከአባይ ሸለቆ ወጥተው መሰደድ ጀመሩ ፡፡ በሰሜን ሶማሊያ ውስጥ ጥንታዊ የዋሻ ሥዕሎች ላስ ገል በአፍሪካ ቀንድ ላሉት የአፍሮ እስያ ተናጋሪዎች ቅድመ አያቶች ናቸው ተብሎ የታመነውን የሕዝብ የመጀመሪያ ምልክቶች ያረጋግጣሉ ፡፡ እጅግ በጣም ጥሩ በሆነ የጥበቃ ሁኔታ ውስጥ የድንጋይ ሥነ-ጥበብ የዱር እንስሳትን እና ያጌጡ ከብቶችን (ላሞችን እና በሬዎችን) ያሳያል ፡፡ በተጨማሪም ሥዕሎቹ ፈጣሪ የሆኑትን አርብቶ አደሮችን ምናልባትም አርብቶ አደሮችን ያሳያሉ ፡፡ [45] ከክርስቶስ ልደት በፊት በ 5 ኛው ሺህ ዓመት በፊት በቅድመ-ታሪክ ሱዳን ውስጥ ይኖሩ የነበሩ ሰዎች በኒዮሊቲክ አብዮት ውስጥ ተሳትፈዋል ፣ ብዙውን ጊዜ በእርሻ መምጣት ከሚያመጣው “የኒዮሊቲክ ፓኬጅ” መካከል የእንስሳትን መንከባከብ ፡፡ የኑቢያ የድንጋይ ንጣፎች በሰሜን ምስራቅ አፍሪካ እና በአባይ ሸለቆ ዙሪያ የሚታዩትን ተመሳሳይ የከብት አምልኮ የሚጠቁሙ የሚመስሉ ትዕይንቶችን ያሳያል ፡፡ [46] የደቡብ ምዕራብ እስያ ዝርያ ያላቸው የቤት በጎች ፣ ፍየሎች እና ከብቶች በሱዳን ውስጥ ለመጀመሪያ ጊዜ ወደ Sudan8000 ዓመታት ከመድረሳቸው በፊት (ቢ ፒ) ከመጀመራቸው በፊት ወደ ምሥራቅ አፍሪካ ከ spread5000 ቢፒ ጀምሮ ተሰራጭተው በመጨረሻም ወደ ደቡባዊው አፍሪካ እስከ ≈2000 ቢፒ ደርሰዋል ፡፡ አርብቶ አደርነት - በእንስሳት እርባታ ላይ ያተኮረ የአኗኗር ዘይቤ - ወደ ምስራቅ አፍሪካ እንዴት እንደተሰራጨ ግልፅ አይደለም ፡፡ የከብት እርባታ በሰሜን ኢትዮጵያ እና በጅቡቲ በአንፃራዊነት ዘግይቶ ከ ‹4500–4000 ቢፒ ›የሚወጣ ሲሆን በአፍሪካ ቀንድ እና በደቡብ ሱዳን ውስጥ በሌሎች አካባቢዎችም በደንብ አልተመዘገበም ፡፡
ከክርስቶስ ልደት በፊት በ 5 ኛው ሺህ ዓመት (እ.ኤ.አ.) በአሁኑ ጊዜ በሱዳን የሚኖሩት ፕሮቶ-ኩሻውያን ከዚህ ቀደም ገበሬዎች በነበሩ ቁጭ ያሉ ቡድኖች እንስሳትን ለማዳረስ በሚያስችለው የኒዮሊቲክ አብዮት ውስጥ ተሳትፈዋል ፡፡ [47] አህዮች ለመጀመሪያ ጊዜ በኖቢያ ውስጥ በአርብቶ አደሮች የተረከቡት የዘመናዊው አህያ የኑቢያ እና የሶማሊያ ዝርያ ያላቸው የዱር አህያ ዝርያዎች ናቸው ፡፡ [48] አህዮች የዚያን ባህል ዋና የእንሰሳት እንስሳ እና የቤት ውስጥ እርባታ በሬውን ተክተው የአርብቶ አደር ባህሎችን ተንቀሳቃሽነት ለማሳደግ ያገለግላሉ ፣ መንጋዎችን ለማኘክ ጊዜ የማያስፈልጋቸው ባለሞያዎች ላይ የበለጠ ጥቅም አላቸው ፣ እናም በመላ በረጅም ርቀት ፍልሰቶች ልማት አስፈላጊ ነበሩ ፡፡ አፍሪካ [49] የኑቢያ የድንጋይ ንጣፎች በሰሜን ምስራቅ አፍሪካ እና በአባይ ሸለቆ ዙሪያ የሚታዩትን ተመሳሳይ የከብት አምልኮ የሚጠቁሙ የሚመስሉ ትዕይንቶችን ያሳያል ፡፡ [46] Puntlandንትላንድ እና የሶማሌላንድ የሶማሌ ክልሎች እንደዚህ ያሉ በርካታ የአርኪኦሎጂ ሥፍራዎች እና የመለኪታዊ መዋቅሮች መኖሪያ ናቸው ፣ በተመሳሳይ በሐድ ፣ በጉድሞ ቢዮ ካስ ፣ በድባሊን ፣ በዳህ ማሮዲ እና በሌሎች በርካታ ቦታዎች የሚገኙ ተመሳሳይ የሮክ ስነ-ጥበባት የተገኙ ሲሆን ጥንታዊ ሕንፃዎች ግን በአወባሬ ተገኝተዋል ፡፡ ፣ አውቡቤ ፣ አሙድ ፣ አባሳ ፣ Sheikhህ ፣ አይናቦ ፣ አው-በርኸድሌ ፣ ሃይስ ፣ ማይህህድ ፣ ሃይላን ፣ ካable ፣ ቆምቡል እና ኤል አዮ ፡፡ [50] ሆኖም ፣ ብዙዎቹ እነዚህ የቆዩ መዋቅሮች ገና በትክክል አልተመረመሩም ፣ ይህ ሂደት በአካባቢያዊ ታሪክ ላይ የበለጠ ብርሃንን ለማብራራት እና ለትውልድ እንዲተርፉ ለማመቻቸት ይረዳል ፡፡ [51]
በተጨማሪ ይመልከቱ: - ሳቫና አርብቶ አደር ኒዮሊቲክ ፣ ካሎኮል አምድ ሳይት ፣ ባንቱ መስፋፋት ፣ ኤሌሜንታይታን እና አዛኒያ .
በተዛመዱ ቅርሶች እና የአፅም ቅርሶች በአርኪኦሎጂያዊ ግንኙነቶች መሠረት ኩሺያውያን ለመጀመሪያ ጊዜ በ 5,200 እና 3,300 ybp መካከል በኬንያ ቆላማ ውስጥ ሰፈሩ ፣ ይህ የሎውላንድ ሳቫና አርብቶ አደር ኒኦሊቲክ ተብሎ ይጠራል ፡፡ እነዚህ የከብት መንጋ ማህበረሰቦች ከዚያ በኋላ ወደ 3,300 ybp አካባቢ ወደ ኬንያ እና ታንዛኒያ ደጋማ አካባቢዎች ተሰራጭተዋል ፣ በዚህም ምክንያት የደጋ ሳቫና አርብቶ አደር ኒዮሊቲክ ምዕራፍ ተብሎ ተጠርቷል ፡፡ [52] [53] የካሎኮል ምሰሶ ጣቢያ ኬንያ ውስጥ በቱርካና ሃይቅ ምዕራባዊ ክፍል የሚገኝ የቅርስ ጥናት ነው ፡፡ እንደ አንድ ያሉ ምሰሶ ቦታዎች ወይም ናሞራቱንጋ በአዕማድ ባስልታል ምሰሶዎች ተለይተው የሚታወቁ ሲሆን ከእነዚህ ጣቢያዎች ውስጥ ብዙዎቹ ከአርብቶ አደር ኒኦሊቲክ ሐ. ከ 5000 እስከ 4000 ቢ.ፒ. [54] አርኪኦሎጂስቶች ከዚህ ቀደም በእነዚህ ጣቢያዎች በአንዱ ላይ የሚገኙት ምሰሶዎች በሰሜናዊ ኬንያ ውስጥ እንደ ቦራና ላሉት በአሁኑ ጊዜ በኩሽቲክ ተናጋሪ ማኅበረሰቦች ዘንድ ከሚታወቀው የመደባለቅ ጠቀሜታ ካላቸው ከዋክብት ጋር የተጣጣሙ ናቸው ሲሉ ተከራክረዋል ፡፡ [55] የአርኪኦሎጂ ሥፍራዎች የአርኪዎሎጂ ጥናት ዓላማዎች ነበሩ ተብሎ ይታሰብ ነበር ፣ ነገር ግን አዲስ የራዲዮካርበን የፍቅር ጓደኝነት ጥረቶች እነዚህን ትርጓሜዎች ጥያቄ ውስጥ ያስገባቸዋል ፣ ምክንያቱም ቦታዎቹ ከዚህ ቀደም ከታሰበው በላይ የቆዩ መሆናቸው ታውቋል ፡፡ [56]
በደቡባዊው የሳቫና አርብቶ አደር ኒዮሊቲክ እረኞች ቡድን በመጨረሻ ወደ ደቡብ አፍሪቃ ለሚደረገው የአርብቶ አደር ስርጭት ተጠያቂ ሊሆኑ ይችላሉ-የጄኔቲክ መረጃዎች እንደሚያሳዩት በታንዛኒያ ሉክማንዳ ከሚገኘው የሳቫና አርብቶ አደር ኒኦሊቲክ ግለሰብ እና በምዕራብ ኬፕ ፣ ደቡብ አፍሪቃ ውስጥ ባሉ ጥንታዊ እረኞች መካከል ያለውን ግንኙነት ያሳያል ፡፡ 57]
አዛኒያ በደቡብ ምስራቅ ሞቃታማ አፍሪካ የተለያዩ አካባቢዎች የተተገበረ ስም ነው ፡፡ [58] በሮማውያን ዘመን እና ምናልባትም ቀደም ሲል ፣ የስም ስያሜው የሚያመለክተው ከኬንያ ጀምሮ እስከ 59 ድረስ እስከ ደቡብ እስከ ታንዛኒያ ድረስ ያለውን የደቡብ ምስራቅ አፍሪካን የባህር ዳርቻ ነው ፡፡ የታሪክ ምሁራን ቀደም ሲል የአርብቶ አደር ኒዮሊቲክ ማህበረሰቦችን በታሪካዊ ጽሑፎች ውስጥ ከተጠቀሰው “አዛናዊያን” ጋር አገናኝተዋል ፡፡
በተጨማሪ የሶማሊያ ታሪክ ፣ የኢትዮጵያ ታሪክ ፣ የኤርትራ ታሪክ እና የአቢሲኒያ ህዝብ ይመልከቱ .
የ Eritreaል መካከለኛዎቹ የ 125,000 ዓመታት ዕድሜ ያላቸው በኤርትራ ውስጥ ተገኝተዋል ፣ [61] ቀደምት የሰው ልጆች አመጋገባቸውን የሚያመለክተው በባህር ዳርቻ ማበጠር የተገኘውን የባህር ምግብ ነው ፡፡
የቋንቋ ምሁራን እንደሚናገሩት ከሆነ የአፍሪቃ ቀንድ የፕሮቶ-አፍሮአሺያዊ ቋንቋ የመጀመሪያ መነሻ ሊሆን ይችላል ምክንያቱም የአፍሮአሺያዊ ቋንቋ ቤተሰብ እጅግ የላቀ ብዝሃነትን ያሳያል ፣ ይህ ደግሞ ብዙውን ጊዜ የጂኦግራፊያዊ አመጣጥን የሚወክል ምልክት ነው። የአፍሪካ ቀንድ እንዲሁ ኤፕ 1 ቢ 1 ሀፕሎፕፕፕ የተገኘበት ቦታ ነው ፣ ክሪስቶፈር እሬት እና ሾማርካ ኬይታ የኢ 1 ቢ 1 ቢ የዘር ሐረግ መልክአ ምድራዊ አቀማመጥ ከአፍሪካዊያን ቋንቋዎች ስርጭት ጋር የሚገጥም መሆኑን ጠቁመዋል ፡፡ [10] በአፍሪካዊ ተናጋሪው ህዝብ ላይ የተደረገው የዘረመል ትንተና ከ 23,000 ዓመታት በፊት በግብፅ በኩል ወደ አፍሪካ ቀንድ ቅድመ-ግብርና ወደ አፍሪካ ፍልሰት መከሰቱንና በክልሉ ውስጥ ኢትዮ-ሶማሌ የሚል ስያሜ የተሰጠው አፍሪካዊ ያልሆነ ትውልድን አመጣ ፡፡ [62 ]
በአፍሪካ ቀንድ ውስጥ የመንግሥት ግንባታ የመጀመሪያ ማስረጃ በጥንታዊ የግብፅ ምንጮች ከተመዘገበው አካባቢ የመጣ ነው ፡፡ የ ofንት ምድር (ግብፃዊው pwnt ፣ ተለዋጭ የግብፃዊያን ንባቦች Pwene (t) [63]) ጥንታዊ መንግሥት ነበር ፡፡ የግብፅ የንግድ አጋር ወርቅ ፣ ጥሩ መዓዛ ያላቸው ሙጫዎች ፣ ጥቁር እንጨቶች ፣ የዝሆን ጥርስ ፣ የዝሆን ጥርስ እና የዱር እንስሳት በማምረት እና ወደ ውጭ በመላክ ይታወቅ ነበር ፡፡ ክልሉ ከጥንት ግብፃውያን የንግድ ጉዞዎች ወደ እሱ የታወቀ ነው ፡፡ [63] ወደ untንት ለመጀመሪያ ጊዜ የተመዘገበው ጥንታዊ የግብፅ ጉዞ በአምስተኛው ስርወ መንግሥት (በ 25 ኛው ክፍለ ዘመን ከክርስቶስ ልደት በፊት) በፈርኦን ሳሁሬ የተደራጀ ነበር ፡፡ ሆኖም ከ Pንት ወርቅ በአራተኛው ሥርወ መንግሥት በፈርዖን ኩፉ ዘመን ልክ በግብፅ እንደነበረ ይመዘገባል ፡፡ [64]
በመቀጠልም በስድስተኛው ፣ በአስራ አንደኛው ፣ በአስራ ሁለተኛው እና በአሥራ ስምንተኛው የግብጽ ግዛቶች ውስጥ ወደ untንት ተጨማሪ ጉዞዎች ነበሩ ፡፡ በአሥራ ሁለተኛው ሥርወ መንግሥት ከ Pንት ጋር የንግድ ሥራ በመርከብ በተሰበረ መርከበኛ ተረት ውስጥ በታዋቂ ሥነ ጽሑፍ ውስጥ ይከበር ነበር ፡፡
በኋላ ላይ በጥንታዊ ግሪካውያን ዘንድ ከሚታወቀው ኦፖን ጋር ሊመሳሰል ይችላል ፣ [65] [66] [67] አንዳንድ የመጽሐፍ ቅዱስ ሊቃውንት ደግሞ መጽሐፍ ቅዱስ ካለው የ Putት ምድር ጋር አመሳስለውታል ፡፡ [68] በሀትheፕሱ መቃብር ላይ በተቀረጹ ጽሑፎች እንደሚታየው መንግሥቱ በዕጣኑ ታዋቂ ነበር: የሁለቱ ምድር ዙፋኖች ጌታ በአሜን እንዲህ ተባለ: - ‘በልቤ ውስጥ ያለች ፀጋዬ ልጄ ፣ በሰላም ና ፣ በሰላም ኑ ፣ ማትካሬ [ ሀትheፕሱት]… ሙሉውን untንት እሰጥሃለሁ your የእስራኤልን ወደቦች በሚቀላቀሉ ምስጢራዊ ዳርቻዎች ላይ ወታደሮችዎን በምድር እና በውሃ እመራቸዋለሁ incense እነሱ የወደዱትን ያህል ዕጣን ይወስዳሉ። መርከቦቻቸውን በአረንጓዴ (ማለትም ትኩስ) ዕጣንና በምድሪቱ መልካም ነገሮች ሁሉ በልባቸው እርካታ ይጫናሉ። ’[69]
አንዳንድ ጊዜ untንት Ta netjer (tꜣ nṯr) ፣ “የእግዚአብሔር ምድር” ተብሎ ይጠራል። [70] የuntንት ትክክለኛ ቦታ አሁንም በታሪክ ጸሐፊዎች ዘንድ ተከራካሪ ነው ፡፡ ዛሬ አብዛኞቹ ምሁራን Pንት በደቡብ ምስራቅ ግብፅ እንደነበረ ያምናሉ ፣ ምናልባትም ምናልባትም በዘመናዊ ጅቡቲ ፣ በሶማሊያ ፣ በሰሜን ምስራቅ ኢትዮጵያ ፣ በኤርትራ እና በሱዳን የቀይ ባህር የከብት አርብቶ አደር አካባቢ ነው ፡፡ [71] በተጨማሪም ግዛቱ የአፍሪካን ቀንድ እና የደቡብ አረቢያንም ይሸፍናል ፡፡ [72] [73] በአፍሪካ ቀንድ ጫፍ ላይ የምትገኘው የሶማሊያ አስተዳደራዊ ክልል Puntlandንትላንድ የ Pንት ምድርን በመጥቀስ ተሰየመች ፡፡ የሚገርመው ሀበሻ የሚለው ቃል (‹የአቢሲኒያ ህዝብ› ተብሎም ይጠራል) የሚለው ቃል በታሪክ (ከአቢሲኒያ የኢትዮጵያ መላመድ በፊት) በአፍሪካ ቀንድ የሚገኙትን ህዝቦች በሙሉ በአረብ ተጓ andች እና በጂኦግራፊያውያን ለማመልከት ጥቅም ላይ ውሏል ፡፡ ከእነዚህ ተጓlersች መካከል የመጀመሪያው በ 872 እዘአ አካባቢውን የጎበኘው አል-ያዕቁቢ ነበር ፡፡ ይህ ቃል አንዳንድ ምሁራን የግብፃዊ ነው ብለው ያስባሉ የደቡብ አረቢያ ኤድዋርድ ግላስር የደቡብ አረብ ኤክስፐርት ኤድዋርድ ግላስር “ሄሮግሊፍክ cbstjw” “እጣን ከሚያመርቱ አካባቢዎች የመጡ የውጭ ሀገር ሰዎች” (ማለትም untንት) ንግስት ሀትheፕሱ ሐ. ከክርስቶስ ልደት በፊት 1460 በፊት ፣ የቃሉ የመጀመሪያ አጠቃቀም ወይም በሆነ መንገድ የተገናኘ ነበር። አብዛኛው የዓለማችን ዕጣን ፣ ወደ 82% ገደማ የሚሆነው አሁንም በሶማሊያ ውስጥ የሚመረቱ ሲሆን ጥቂት እጣዎችም በአጎራባች ደቡብ አረብያ ፣ ኢትዮጵያ እና ሱዳን ተሰበሰቡ ፡፡ [75] [76] [77]
ታ netjer (tꜣ nṯr) ፣ ትርጉሙም “የእግዚአብሔር ምድር” ማለት ነው ፡፡ ይህ የሚያመለክተው ከፀሐይ አምላክ ክልሎች ማለትም በፀሐይ መውጫ አቅጣጫ ከሚገኙት ክልሎች ወደ ምስራቅ ግብፅ ነበር ፡፡ እነዚህ የምስራቅ ክልሎች ሀብቶች በቤተመቅደሶች ውስጥ የሚያገለግሉ ምርቶችን ያካትታሉ ፣ በተለይም ዕጣንን ያጠኑ ነበር ፡፡ የቆዩ ሥነ ጽሑፍ (እና የአሁኑ መደበኛ ያልሆነ ሥነ ጽሑፍ) “የእግዚአብሔር ምድር” የሚለው ስያሜ “ቅድስት ምድር” ወይም “የአማልክት / ቅድመ አያቶች ምድር” ተብሎ ሲተረጎም የጥንት ግብፃውያን የuntንት ምድርን እንደ ቅድመ አያቶቻቸው ይመለከቱ ነበር ማለት ነው ፡፡ . የ WM ፍሊንደርስ ፔትሪ የዘር ሀረግ ከ Pንት ወይም ከፓንት እንደመጣ እና “ፓን ወይም untንት በቀይ ባህር ደቡብ ጫፍ ላይ የሚገኝ አንድ ወረዳ ነው ፣ ይህም ምናልባት የአፍሪካንም ሆነ የአረቢያን ዳርቻዎች ያቀፈ ነው ፡፡” [79] ከዚህም በላይ EA ዋሊስ ቡጅ እንዳስታወቀው “በግብፃውያን ዘመን የነበረው የግብፅ ወግ የግብፃውያን ተወላጅ መኖሪያ ቤት Pንት ነበር” የሚል ነበር ፡፡ ሆኖም ታ ኔትጀር የሚለው ቃል በግብፅ ደቡብ ምስራቅ በምትገኘው untንት ላይ ብቻ የተተገበረ አይደለም ፣ እንዲሁም በምሥራቅ እና በግብፅ ሰሜን ምስራቅ እስያ ክልሎች ማለትም እንደ ቤተመቅደሶች የእንጨት ምንጭ ለነበረው እንደ ሊባኖስ ነው ፡፡ [81]
ግብፃውያኑ “በተለይ በባህር ጉዞ ላይ አደጋን በሚገባ የተረዱ እና ወደ untንት የሚወስዱት ረጅም ጉዞ ለአሁኑ ተመራማሪዎች ወደ ጨረቃ ከሚደረገው ጉዞ ጋር የሚመሳሰል ነገር ያለ አይመስልም ፣ ] አደጋዎቹን በግልፅ አሳየ ፡፡ ”[82] [83] የሃትheፕሱት 18 ኛው ሥርወ-መንግሥት ተተኪዎች ፣ እንደ ቱትሞሴ 3 እና አመንሆተፕ ሳልሳዊም እንዲሁ የግብፅ ባህልን ከ Pንት ጋር ቀጠሉ ፡፡ የግብፅ አዲስ መንግሥት ከማለቁ በፊት ከማቋረጡ በፊት ከ Pንት ጋር የነበረው ንግድ እስከ 20 ኛው ሥርወ-መንግሥት ጅምር ቀጥሏል ፡፡ [84] በ 20 ኛው ሥርወ መንግሥት ንጉሥ ራምሴስ ሳልሳዊ መጀመሪያ ዘመን የተከናወኑ ጉዳዮችን በዝርዝር ያመለከተው የወቅቱ የግብፅ ሰነድ ፓፒረስ ሐሪስ 1 የግብፅ ጉዞ በአፍሪካ ቀንድ በትክክል ባልተገለጸ ክልል ከuntንት መመለሱን የሚያሳይ ነው ፡፡ በበረሃው ሀገር ኮፕቶስ በደህና ሁኔታ ያመጣቸውን ሸክም ይዘው በሰላም ሞከሩ ፡፡ እነሱ [ሸቀጦቹ] በኮፕቶብስ ወደብ ወደ መርከቦች እንደገና ሲጫኑ ፣ ወደ መሬት በመጓዝ ፣ በአህዮችና በሰው ላይ ተጭነዋል ፡፡ እነሱ [ሸቀጦቹ እና untንታውያን] በንጉሣዊው ፊት ግብርን በማምጣት በበዓላት ላይ በመድረስ ወደ ፊት ወደታች ተላኩ ፡፡ [85]
ከአዲሱ መንግሥት ዘመን ማብቂያ በኋላ untንት “የማይረባ እና ድንቅ አፈታሪኮች እና አፈ ታሪኮች ምድር” ሆነች ፡፡ በዙሪያዬ ፣ ዓለም በድንገት ወደ አበባ በሚፈነዳበት ጊዜ ወደ untንት እንደተተረጎመ ሰው ወይም በ reedflats ውስጥ እንዳለ አንድ ሰው ነኝ ፡፡ [87]
Untንት ከወደቀ በኋላ ወይም በተመሳሳይ ጊዜ መሮጥ በአንድ ወቅት በኤርትራ እና በሰሜን ኢትዮጵያ ሴማዊ ቋንቋ ተናጋሪ የመሆኑን ማስረጃ በ 2000 ከክርስቶስ ልደት በፊት በፊት ይጀምራል ፡፡
ዱምት (የደቡብ አረብ ፊደል: ... ፤ ያልተነገረ ግእዝ-መረጃ-ጽሑፍ ፣ ዲኤምቲ በንድፈ-ሀሳብ እንደ ዳዓማት ፣ ዳአማት [90] ወይም ዳዕማት ፣ ዳማት [91]) የነበረና በኤርትራ እና በሰሜን ኢትዮጵያ (በትግራይ ክልል) የሚገኝ መንግሥት ነበር ፡፡ ከክርስቶስ ልደት በፊት ከ 10 እስከ 5 ኛው ክፍለዘመን ፡፡ በዚህ መንግሥት የተጻፉ ጽሑፎች ወይም ጥቂት የተረፉ እና በጣም አናሳ የቅርስ ጥናት ሥራዎች ተካሂደዋል ፡፡ በውጤቱም ፣ የአክሱም መንግሥት የመጀመሪያ ደረጃዎች ከመጀመራቸው በፊት ዱም እንደ ሥልጣኔ ማብቃቱ ፣ ወደ አኩሱማይት ግዛት ከመቀየሩ ወይም በ 1 ኛው ክፍለዘመን መጀመሪያ አካባቢ ምናልባትም በአክሱም መንግሥት ከተዋሃዱ ትናንሽ ግዛቶች መካከል አንዱ መሆን አለመቻሉ አልታወቀም ፡፡ [92] አንዳንድ ምንጮች የሳባውያን ተጽዕኖ በዚህ ጥንታዊ ግዛት ላይ አነስተኛ ፣ በጥቂት አካባቢዎች ብቻ የተገደለ እና ከጥቂት አሥርተ ዓመታት ወይም ከአንድ ምዕተ ዓመት በኋላ ተሰወረ ፣ ምናልባትም የግብይት ወይም የወታደራዊ ቅኝ ግዛትን በመወከል ከ ‹Dtmt› ሥልጣኔ ጋር አንድ ዓይነት ሲምቢዮሲስ ወይም ወታደራዊ ጥምረት ፡፡ ወይም ሌላ ፕሮቶ-አኩሱማይት ሁኔታ። [93] [94] ሆኖም ሌሎች ምንጮች እንደሚናገሩት ዲ ኤምቲ ምንም እንኳን የአገሬው ተወላጅ ቢሆንም በጠንካራ የደቡብ አረቢያ ኢኮኖሚያዊ እና ባህላዊ ተጽዕኖ ስር ነበር ፡፡ ሌሎች ምሁራን ግን ይህ ጊዜ ሴማዊ ተናጋሪ ሕዝቦች የጥንት የደቡብ ምዕራብ ፍልሰት መጀመሪያ እንደሆኑ አድርገው ይመለከቱታል ፣ ከዚያ በኋላ ተወላጅ የሆኑ የኩሽቲክ ተናጋሪዎችን ያዋህዳል ፡፡
የላሊበላ የቅዱስ ጊዮርጊስ ቤተክርስቲያን ፣ የ 12 ኛው ክፍለዘመን የአገው ዛግዌ ሥርወ መንግሥት ፡፡ የሃይማኖት ወሳኝ ሚና በኩሽቲክ ሕዝቦች ዘንድ በሁሉም ቦታ ይገኛል ፡፡
በጥንታዊ ዘመን በአፍሪካ ቀንድ ውስጥ የተቀመጡ አፈታሪክ ሰዎች እና መንግሥት የነበሩ ማክሮቢያውያን በሄሮዶተስ ተጠቅሰዋል ፡፡ እነሱ በእድሜያቸው እና በሀብታቸው የተመሰገኑ ሲሆን “ከሰው ሁሉ ረጅምና እጅግ የላቁ” ተብለዋል ፡፡ [97] ማክሮቢያውያን ተዋጊ እረኞች እና የባህር ተጓrsች ነበሩ ፡፡ በሄሮዶቱስ ዘገባ መሠረት የፋርስ ንጉሠ ነገሥት ካምቢሴስ II ግብፅን ድል ባደረገበት ጊዜ (525 ዓክልበ. ግድም) አምባሳደሮችን ወደ ማክሮቢያ በመላክ ማቅረቡን ለማሳመን የ Macrobian ንጉሥ የቅንጦት ስጦታዎችን አመጡ ፡፡ በቁመታቸው እና በውበታቸው ተመርጠው የተመረጡት የማክሮቢያ ገዥ ባልተከፈተ ቀስት መልክ ለፋርስ አቻቸው ፈታኝ ምላሽ ሰጡ-ፋርሶች መሳል ከቻሉ አገራቸውን የመውረር መብት አላቸው ፣ ግን እስከዚያው ማክቢያውያን ግዛታቸውን ለመውረር በጭራሽ ያልወሰኑትን አማልክት ማመስገን አለባቸው ፡፡ [97] [98] ማክሮቢያውያን ከምሥራቅ እስከ ምዕራብ የሚታወቁና በሥነ-ሕንጻ እጅግ የተሻሻሉና በሀብታቸውም እጅግ የታወቁ የክልል ኃይል ስለነበሩ በጣም ብዙ ከመሆናቸው የተነሳ ማክሮቢያውያኑ እስረኞቻቸውን በወርቅ ሰንሰለቶች እስክታሰሩ ድረስ በጣም ብዙ ነበር ፡፡ እንደ ሄሮዶቱስ ገለፃ ማክቢራያውያን እጅግ የተሻሻለ የአስከሬን አስከሬን ይለማመዱ ነበር ፡፡ ማክሮቢያውያን በመጀመሪያ ከሬሳዎች እርጥበትን በማውጣት የሟቾችን አስቀርተዋል ፣ ከዚያም አስከሬኖቹን በፕላስተር ዓይነት በመደርደር እና በመጨረሻም ሟቹን በተጨባጭ ለመምሰል ሲሉ ውጫዊውን በቀለማት ያሸበረቁ ናቸው ፡፡ ከዚያም አስከሬኑን ባዶ በሆነ ክሪስታል አምድ ውስጥ አስቀመጡት ፣ ይህም ለአንድ ዓመት ያህል በቤታቸው ውስጥ ያስቀምጡት ነበር ፡፡
ክርስትና ፣ አይሁዲነት እና እስልምና ከገቡ በኋላ የኩሽቲክ ሕዝቦች የተለያዩ ታሪኮች ተለያይተው የተለያዩ የከተማ ግዛቶችን ፣ ግዛቶችን እና ultanልጣኔቶችን አቋቋሙ ፡፡ [100]
ኑቢያ ወይም ታ-ሴቲ በሰሜን ምስራቅ አፍሪካ በግምት ከአባይ ሸለቆ (በላይኛው ግብፅ የመጀመሪያ የዓይን ሞራ ግርዶሽ አቅራቢያ) በስተ ምሥራቅ እስከ ቀይ ባህር ዳርቻዎች ፣ በደቡብ በኩል እስከ ካርቱም አቅራቢያ (አሁን ሱዳን በምትባለው አካባቢ) ፣ እና ወደ ምዕራብ ወደ ሊቢያ በረሃ ኑቢያ በትምህርታዊነት በተለምዶ በሁለት ክልሎች የተከፋፈለች ሲሆን የደቡባዊው ክፍል በሰሜን በኩል እስከ ሁለተኛው የናይል ካታራክት ደቡባዊ ጫፍ የላይኛው ኑቢያ ተብሎ ይጠራ ነበር ፡፡ ይህ በጥንታዊ ግብፅ በ 18 ኛው ሥርወ-መንግሥት ፈርዖኖች ስር ኩሽ (ኩሽ) ተብሎ ይጠራ የነበረ ሲሆን በጥንት ግሪኮች አይቲዮፊያ ተብሎ ይጠራ ነበር ፡፡ በታችኛው ኑቢያ የክልሉ ሰሜናዊ ክፍል ሲሆን ከሁለተኛው እና ከመጀመሪያው የአስዋን የዓይን ሞራ ግርዶሽ መካከል ይገኛል ፡፡ ይህ ዋዋት ተባለ ፡፡
የታችኛው ኑቢያ በሰሜን የኑቢያ ክፍል ነው ፣ ከላይኛው ኑቢያ በአባይ ወንዝ ተፋሰስ ፡፡ አንዳንድ ጊዜ እስከ አንደኛ እና ሁለተኛ የዓይን ሞራ ግርዶሽ (በግሪኮ-ሮማን ጂኦግራፊስቶች ትሪኮንታስታስዮኒስ በመባል የሚታወቀው ክልል) እስከ ላይ እስከ እስከ አስዋን ድረስ ተዘርግቷል ፡፡ እጅግ ብዙ የላይኛው ግብፅ እና የሰሜን የታችኛው ኑቢያ በአስዋን ከፍተኛ ግድብ ግንባታ እና የናስር ሐይቅ በመፍጠር በጎርፍ ተጥለቅልቀዋል ፡፡ ሆኖም ከጥፋት ውሃው በፊት የተካሄደው ጥልቅ የአርኪዎሎጂ ሥራ የአከባቢው ታሪክ ከላዩ ኑቢያ በተሻለ የሚታወቅ ነው ማለት ነው ፡፡ የእሱ ታሪክም ከግብፅ ጋር ካለው ረጅም ግንኙነት ይታወቃል ፡፡
በላይኛው ግብፅ እና በታችኛው ኑቢያ ውስጥ የተለያዩ ባህሎች ነበሩ ፣ ባድሪያን ፣ አምራቲያን ፣ ገርዜአን ፣ ኤ-ቡድን ፣ ቢ-ቡድን እና ሲ-ግሩፕ ፡፡
የቋንቋ ማስረጃዎች (በክላውድ ሪሊ 2008 ፣ 2010 ፣ 2016 እና ጁሊን ኮፐር 2017 መሠረት) በጥንት ጊዜ የኩሽቲክ ቋንቋዎችን የሚናገሩ ሕዝቦች በአሁኑ የደቡብ ግብፅ እና በሰሜናዊው ሱዳን መካከል ባለው በታችኛው ኑቢያ (እንደ ሲ-ግሩፕ ያሉ የጥንት ሕዝቦችን ጨምሮ) ይኖሩ ነበር ፡፡ ባህል ፣ ብሌሚስ እና መዲጃ) እና የምስራቅ ሱዳን የሱዳን ቅርንጫፍ የኒሎ-ሳሃራን ቋንቋ የሚናገሩ ህዝቦች የላይኛው ኑቢያ በደቡብ (እንደ ጥንታዊው የከርማ ባህል ሰዎች) በሰሜን ሰሜን ምስራቅ ሱዳን ቋንቋዎች ከመሰራጨታቸው በፊት ይኖሩ ነበር ፡፡ ወደ ታች ኑቢያ። [17] [101] [102] [103]
በታችኛው ኑቢያ በግብፅ ተይዛ ነበር ፣ ግብፃውያኑ በአንደኛው የመካከለኛ ዘመን ወቅት ሲወጡ ዝቅተኛ ኑቢያ የ የላይኛው የኑቢያ መንግሥት የከርማ አካል የሆነች ይመስላል ፡፡ አዲሱ መንግሥት የኑቢያ እና የታችኛው ኑቢያ በተለይም ከግብፅ ጋር የተቀራረበ ነበር ፣ ግን ከሁለተኛው መካከለኛ ጊዜ ጋር ናፓታ ዙሪያ የተመሠረተ የነፃ የኩሽ ግዛት ማዕከል ሆነ ፡፡ ምናልባት ከክርስቶስ ልደት በፊት 591 ገደማ የኩሽ ዋና ከተማ ወደ ደቡብ ወደ ሜሮ ተዛወረ ፡፡ የጥንት ሜሮይቲክ ቋንቋ ከየትኛው የቋንቋ ቤተሰብ ጋር እንደሚዛመድም እርግጠኛ አይደለም ፡፡ ኪርስቲ ሮዋን ሜሮቲክ ልክ እንደ ግብፅ ቋንቋ የአፍሮአሺያዊ ቤተሰብ እንደሆነች ጠቁመዋል [104] [105] በሌላ በኩል ክላውድ ሪሊ ሜሮቲክ እንደ ኖቢን (ወይም ኑቢያን) ቋንቋ የኒሎ-ሳሃራን ቤተሰብ የምስራቅ ሱዳን ቅርንጫፍ እንደሆነ ሀሳብ ያቀርባል [106] [107]
በአራተኛው መቶ ክፍለዘመን በኖባታ [108] ሜሮቲክ ኢምፓየር ከወደቀ እና አክሱማውያን አካባቢው የ ‹X-Group› መኖሪያ ሆነ ፣ የባላና ባህል በመባልም የሚታወቀው የኖቢያን ቋንቋዎችን ወደ ኑቢያ ያስተዋወቁ የኖባታ ሰዎች ነበሩ ፡፡ ይህ በአምስተኛው ክፍለ ዘመን ወደ ኖባትቢያ የክርስቲያን ግዛት ተለውጧል ፡፡ ኖባትያ የላይኛው የኑቢያ ግዛት ከሆነችው ማኩሪያ ጋር ተዋህዳለች ፣ ግን ታችኛው ኑቢያ በቋሚነት አረቢያ እና እስላማዊ ሆነች እና በመጨረሻም እንደ አል-ማሪስ ግዛት ገለልተኛ ሆነች ፡፡ አብዛኛው የታችኛው ኑቢያ በ 1517 የኦቶማን ወረራ ወቅት በመደበኛነት በግብፅ የተካተተ ሲሆን ከዚያን ጊዜ አንስቶ ሩቅ ደቡብ ብቻ በሱዳን በመያዝ የግብፅ አካል ሆና ቆይታለች ፡፡
የዘረመል ማስረጃ (በዶቦን እና ሌሎች እ.ኤ.አ. አንድ ጥናት 2015) ዘመናዊ ኑቢያውያን ተመሳሳይ የቋንቋ ዝምድና ካላቸው ቡድኖች ጋር እንደማይሰባሰቡ ይጠቁማሉ ፣ ግን ከሱዳን አፍሮ-እስያ ተናጋሪ ቡድኖች (ከሱዳን አረቦች እና ከኩሽቲክ ቤጃ) እና ከአፍሮ-እስያያዊያን ኢትዮጵያውያን ጋር ፡፡ ኑቢያውያን በሚቲኮንድሪያል እና በ Y- ዲ ኤን ኤ የዘር ሐረግ ውስጥ ከግብፃውያንና ከኢትዮጵያውያን ጋር የበለጠ እንደሚመሳሰሉ ቢነገርም በአጠቃላይ የዘር ውርስ ከኢትዮጵያውያን ጋር ቅርብ ናቸው ፡፡ በተጨማሪም በጥናቱ መሠረት “ኑቢያውያን በአረቦች ተጽዕኖ የተደረጉት እስልምና በ 651 እዘአ መምጣቱን ተከትሎ ለረጅም ጊዜያት ወደ ዓባይ ሸለቆ በመግባታቸው ነው ፡፡” [109]
ሌሎች ጥናቶች ጥንታዊውን የሱዳንን እና የግብፅን ክፍል ከአፍሪካ ቀንድ ጋር ያገናኙ ናቸው ፣ ምንም እንኳን ይህ ሙሉ በሙሉ ሙሉ በሙሉ የተሟላ አይደለም እናም በአርኪዎሎጂ ፣ በቋንቋ ፣ በጂኦግራፊ እና በሌሎች መረጃዎች በተረጋገጡ መላምቶች ውስጥ መቀመጥ አለበት ፡፡ በእንደዚህ ዐውደ-ጽሑፎች ውስጥ የአካላዊ አንትሮፖሎጂያዊ መረጃዎች እንደሚያመለክቱት ቀደምት የናይል ሸለቆ ሕዝቦች እንደ አንድ የአፍሪካ የዘር ሐረግ ተለይተው ሊታወቁ ይችላሉ ፣ ግን የአከባቢን ልዩነት ያሳያል ፡፡ ይህ ልዩነት በባህላዊ እና በጂኦግራፊ የተጎዱትን እንደ ጂን ፍሰት ፣ የጄኔቲክ መንሸራተት እና የተፈጥሮ ምርጫን የመሳሰሉ የዝግመተ ለውጥ ኃይሎች የአጭርና የረጅም ጊዜ ውጤቶችን ይወክላል ፡፡ [110] [111] [112] [113] [114]
ብሌሚየስ ቢያንስ 600 ከክርስቶስ ልደት በፊት ጀምሮ እስከ 3 ኛው ክፍለ ዘመን AD በኑቢያ ውስጥ የነበረ የቤጃ ጎሳ መንግሥት ነበር ፡፡ እነሱ በኋለኛው የግዛት ግዛት በሮማውያን ታሪክ ውስጥ የተገለጹ ሲሆን ንጉሠ ነገሥቱ ዲዮቅልጥያኖስ በምዕራባዊው በረሃ ቅርጫፎች የኖባታን ቅጥረኞች በብሌሚስ ከተሰነዘረባቸው ወረራ የመከላከል የደቡባዊ ድንበር አስዋን እንዲጠብቁ አስገደደ ፡፡ [115] [116] ብሌሚስ በዘመናዊቷ ሱዳን በምትባል አካባቢ አንድ ትልቅ ክልል ተቆጣጠረች ፡፡ እንደ ፋራስ ፣ ካላብሻ ፣ ባላና እና አኒባ ያሉ በርካታ አስፈላጊ ከተሞች ነበሩ ፡፡ ሁሉም በግብፃውያን ፣ በሄለኒክ ፣ በሮማውያን እና በኑቢያ ንጥረ ነገሮች ድብልቅ በሆኑ ግድግዳዎች እና ማማዎች የተጠናከሩ ነበሩ ፡፡ የብለሜስ ባህል እንዲሁ በሜሮቲክ ባህል ተጽዕኖ ስር ነበር ፡፡ ሃይማኖታቸው በካላብሻ እና በፊላ ቤተመቅደሶች ውስጥ ያተኮረ ነበር ፡፡ የቀድሞው ህንፃ አንድ ትልቅ የአከባቢ የስነ-ህንፃ ድንቅ ስራ ነበር ፣ ማንዱሊስ የተባለ የፀሐይ ፣ እንደ አንበሳ የመሰለ መለኮት የሚመለክበት ፡፡ ፊሊስ ለአይሲስ ፣ ለማንዱሊስ እና ለአንሁር መቅደሶች ያሉበት የጅምላ ጉዞ ስፍራ ነበር ፡፡ የሮማው ንጉሠ ነገሥት አውግስጦስ እና ትራጃን በአዳዲስ ቤተመቅደሶች ፣ በአደባባዮች እና በታላቅ ሥራዎች ብዙ መዋጮ ያደረጉበት ቦታ ነበር ፡፡
ከምስራቅ አፍሪካ የተወለዱት የጥንት የደቡብ ኩሽቲክ ተናጋሪ አርብቶ አደሮች ወደ ደቡብ ምስራቅ አፍሪካ ተዛውረው መገኘታቸው ዛሬ በሺዎች ከሚቆጠሩ ዓመታት በፊት በአግሮ አርብቶ አደር ፍልሰቶች በተጎዱት ሁሉም የናሙና እና የቾ ዘመናዊ ዘሮች ውስጥ የሚገኙትን የዘር ውርስ የሚያሳይ ነው ፡፡ 117] የእነዚህ ህዝቦች ፍልሰት በሳቫና አርብቶ አደር ኒዮሊቲክ ወቅት አርብቶ አደርን ወደ ምስራቅ እና ደቡብ አፍሪካ አስተዋውቋል ፡፡ የቆዳ ቀለም ማቅለሚያ ጂን ፣ SLC24A5 ፣ በሩቅ ደቡብ አፍሪካ በሚገኙ የከይሳይያን ሕዝቦች ውስጥ የቅርብ ጊዜ የማጣጣም ዝግመተ ለውጥን ተመልክቷል ፣ የሃፕሎፕፕፕ ትንተና እና የስነሕዝብ ሞዴሎች እንደሚያመለክቱት ክብሩ ባለፉት 3,000 ዓመታት ውስጥ በምሥራቅ አፍሪካ አርብቶ አደሮች ብቻ ነበር ፡፡ የ “SLC24A5” ጠንካራ ምርጫ በጣም በቅርብ በሰው ልጅ ታሪክ ውስጥ ጠንካራ ፣ ቀጣይነት ያለው መላመድ ያልተለመደ ምሳሌ ነው። [118] [119]
ዋና መጣጥፎች-የኩሽ ቋንቋዎች ፣ የኢትዮጵያ ሴማዊ ቋንቋዎች እና የኦሞቲክ ቋንቋዎች
ተጨማሪ መረጃ-የኩሽቲክ ሕዝቦች § የኩሽቲክ ተናጋሪዎች
የኩሽቲክ ቋንቋዎች ብዙውን ጊዜ የሚከተሉትን ቅርንጫፎች እንደሚያካትቱ ይቆጠራሉ ፡፡
ሰሜን ኩሽቲክ (ቤጃ)
ማዕከላዊ ኩሽቲክ (የአገው ቋንቋዎች)
ምስራቅ ኩሽቲክ
የሎውላንድ ምስራቅ ኩሽቲክ
ሃይላንድ ምስራቅ ኩሽቲክ
ያአኩ-ዱላይ
ዳሃሎ
ደቡብ ኩሽቲክ
የሶማሌ ቋንቋ ፣ ኦሮሚኛ እና አፋር በኢትዮጵያ እንደ ይፋ ቋንቋ ዕውቅና ሰጡ ፡፡ [121] አፋር እና ሶማሊኛ እንደ ብሄራዊ ቋንቋ እውቅና የተሰጣቸው ግን በጅቡቲ ኦፊሴላዊ ቋንቋዎች አይደሉም ፡፡
የጠፋው የኩሽቲክ ቋንቋዎች
የቋንቋ ማስረጃ (እንደ ክላውድ ሪሊ 2008 ፣ 2010 ፣ 2016 እና ጁሊን ኮፐር 2017) በጥንት ጊዜ የኩሽቲክ ቋንቋዎች የሚታወቁት በደቡባዊ ግብፅ እና በሰሜን ሱዳን በአሁኑ ጊዜ በሚያልፈው ጥንታዊው በታችኛው ኑቢያ ውስጥ እንደሆነ እና የኒሎ-ሳሃራ ቋንቋዎች የምስራቃዊ የሱዳን ቅርንጫፍ በስተሰሜን ወደ ታችኛው ኑቢያ ወደ ምስራቅ ሱዳናዊ ቋንቋዎች ከመስፋፋቱ በፊት በደቡብ (የላይኛው የጥንት የከርማ ባህል በሚገኝበት) በደቡብ ኑቢያ ውስጥ ይነገር ነበር። [17] [101] [102] [103]
ጁሊን ኩፐር (2017) በጥንት ዘመን የኩሽቲክ ቋንቋዎች የሚነገሩት በታችኛው ኑቢያ (የዛሬይቱ ሱዳን ሰሜናዊ ክፍል) ውስጥ ነበር-
በጥንት ጊዜ በሱዳን ውስጥ አፍሮሲያቲክ ቋንቋዎች በዋናነት በአፍሪካ ምሥራቃዊ የባህር ጠረፍ ላይ እና ከሱዳን እስከ ኬንያ ድረስ በሚነገረው ኩሺቲክ ተብሎ በሚጠራው የፒዩም ክፍል ውስጥ የሚገኙ ሲሆን የኢትዮጵያ ደጋማ ቦታዎችን ጨምሮ ፡፡ ”[122]
ጁሊን ኩፐር (2017) በተጨማሪም ደቡብ እና ምዕራብ ኑቢያ የመጡ የምስራቃዊ የሱዳን ቋንቋ ተናጋሪ የህዝብ ቁጥር ከዚህ ቀደም ቀደም ሲል የነበሩትን የኩሽቲክ ተናጋሪ የህዝብ ብዛት ቀስ በቀስ እንደሚተካ ገል statesል
“በታችኛው ኑቢያ ውስጥ የኩሽቲክ ቅርንጫፍ ሳይሆን አይቀርም አፍሮአሺያዊ ቋንቋ ነበረ። በአንደኛው ሺህ ዓመት ማብቂያ አካባቢ ይህ ክልል በደቡብ እና በምዕራብ በሚመጡ የምሥራቅ ሱዳን ቋንቋ ተናጋሪዎች ተተክቶ ተተክቷል ፣ በመጀመሪያ ለሜቢያዊ እና ከዚያ በኋላ ለኑቢያ ተናጋሪዎች ከሚሰደዱት ፍልሰቶች ጋር ተለይቷል ፡፡ ”[123]
በክላውድ ሪሊ (2019) ውስጥ በእጅ መጽሐፍ ውስጥ ክላውድ ሪሊ (2019) እንደገለጹት የኩሽቲክ ቋንቋዎች በአንድ ወቅት የታችኛው ኑቢያን ከጥንታዊው የግብፅ ቋንቋ ጋር ተቆጣጠሩ ፡፡ ሪሊ (2019) እ.ኤ.አ.
በጥንት ጊዜ በኑቢያ ማለትም ጥንታዊ ግብፃዊ እና ኩሽቲክ ውስጥ ሁለት አፍሮ-እስያ ቋንቋዎች ነበሩ ፡፡ ”[124]
ሪሊ (2019) የታችኛው ኑቢያ እና የላይኛው ግብፅ ውስጥ አንዳንድ ከተሞችን የሚቆጣጠረው ኃይለኛ የኩሽቲክ ተናጋሪ ውድድር ታሪካዊ መዛግብትን ይጠቅሳል ፡፡ ሪሊ (2019) እ.ኤ.አ.
“ብለምሚየስ ሌላ የኩሽቲክ ተናጋሪ ጎሳ ነው ፣ ወይም ደግሞ የመዲያ / ቤጃ ህዝብ ንዑስ ክፍል ነው ፣ እሱም ከ 6 ኛው መቶ ክፍለዘመን ጀምሮ በናፓታን እና በግብፅ ጽሑፎች የተመሰከረለት።” [125]
ገጽ 134 ላይ
ከ 4 ኛው መቶ ክፍለዘመን መጨረሻ ጀምሮ እስከ 6 ኛው መቶ ክፍለዘመን እዘአ ድረስ የኒውቢያ ንዑስ ክፍሎችን እና አንዳንድ የከፍተኛ ግብፅን ከተሞች ያዙ ፡፡ ”[126]
የዘመናዊ ቤጃ ቋንቋን እና የታችኛው ኑቢያን ተቆጣጥሮ በነበረው ጥንታዊው የኩሽቲክ ብሌምሚያ ቋንቋ መካከል የቋንቋ ግንኙነትን ጠቅሷል እናም ብሌሚየስ እንደ አንድ የመዲዬ ጎሳ ተደርጎ ሊወሰድ ይችላል-
“የብለሚያን ቋንቋ ከዘመናዊ ቤጃ ጋር በጣም ቅርበት ያለው በመሆኑ ምናልባት ተመሳሳይ ቋንቋ ከቀደመው ዘዬ ሌላ ምንም ሊሆን ይችላል ፡፡ በዚህ ሁኔታ ብሌሚስ እንደ አንድ የተወሰነ የመዲዬ ጎሳ ተደርጎ ሊወሰድ ይችላል ፡፡ ”[127]
ተጨማሪ መረጃ የኩሽቲክ ሕዝቦች § የኢትዮemማዊ-ተናጋሪዎች
ሰሜን ኢትዮፒክ
ግእዝ
ትግሬ
ትግርኛ
ዳሓሊክ
ደቡብ ግእዝ
ተሻጋሪ ደቡብ ግእዝ
ዐማርኛ - የኢትዮጵያ ፌዴራላዊ መንግሥት የሥራ ቋንቋ ፡፡
ሐረሪ – ምሥራቅ ጉራጌ
ውጫዊ ደቡብ ግእዝ
ምዕራብ ጉራጌ
አረብኛ
ዘመናዊ ዕብራይስጥ
ናይቲ ህዝብታትና ናይ ሳሃራ ቋንቋታት እዩ
ተጨማሪ መረጃ የኩሽቲክ ሕዝቦች lo የኒሎ-ሳህራን ተናጋሪዎች
ኑቢያን (ከሰሜን ኩሻውያን ጋር የሚዛመድ)
ሳምቡሩ (ከሪንደሌ ጋር የተዛመደ)
ዳቱጋ (ከኢራክው ጋር የተዛመደ)
ከኑቢያውያን ጋር ስለሚዛመድ ኩሺቲክ በኑቢያ ክፍሎች ከሚነገረባቸው ቀደምት ቋንቋዎች ጋር እንደሚቆጠር ቢታመንም በኋለኞቹ ጊዜያት የሜሮቲክ ቋንቋ ምደባ በመረጃ እጥረት እና በመተርጎም ችግር ምክንያት እርግጠኛ አይደለም ፡፡ ፊደል በ 1909 ስለ ተገለፀ ጀምሮ ሜሮይክ ከኒቢያ-ሳሃራን የፊልም የኑቢያ ቋንቋዎች እና ተመሳሳይ ቋንቋዎች ጋር እንደሚዛመድ ሀሳብ ቀርቧል ፡፡ [128] [129] ተፎካካሪው የይገባኛል ጥያቄ ሜሮይቲክ የአፍሮአሺያዊ የፊልም አባል ነው ፡፡ [130]
በተጨማሪ ይመልከቱ: - የቤጃ ህዝብ ፣ የኦሮሞ ህዝብ ፣ የሶማሌ ህዝብ ፣ የአፋር ህዝብ ፣ የሲዳማ ፣ የሳሆ ህዝብ ፣ የአገው ህዝብ ፣ የኢራቅ ህዝብ ፣ የሬንዴሌ ህዝብ ፣ የጌዴኦ ህዝብ ፣ የሀዲያ ህዝብ ፣ የካምባታ ህዝብ ፣ የሀበሻ ህዝቦች ፣ ባርባራ (ክልል) እና የአፍሪካ ቀንድ
የእነዚህ ሕዝቦች ምሳሌዎች ፣ እነዚያ የኩሽቲክ ቋንቋዎችን ወደ ኩሽቲክ ያልሆኑ ቋንቋዎች ሳይዛወሩ በጥብቅ የሚናገሩ እነዚያ ብሔረሰቦች የኦሮሚኛ ፣ የሶማሌ ፣ የቤጃ ፣ የአገው ፣ የአፋር ፣ የሳሆ እና የሲዳማ እና ሌሎችም ናቸው ፡፡ [14]
ኦሮሞው ኢትዮጵያ ውስጥ የሚኖር ብሄረሰብ ነው። እነዚህ በኢትዮጵያ ውስጥ ካሉ ትልልቅ ጎሳዎች መካከል አንዱ ሲሆኑ ከ 34.4% የሚሆነውን የኢትዮጵያ ህዝብ ይወክላሉ ፡፡ [131] ኦሮሞዎች የአፍሮ-እስያ ቋንቋ ቋንቋ ቤተሰብ የኩሽቲክ ቅርንጫፍ አካል የሆነው የኦሮሚኛን ቋንቋ እንደ አፍ መፍቻ (አፋን ኦሮሞ እና ኦሮሚፋፋ ተብሎም ይጠራል) ይናገራሉ ፡፡ ኦሮሞ የሚለው ቃል አንዳንድ ጊዜ በስህተት በአውሮፓ ሥነ-ጽሑፍ ውስጥ ለመጀመሪያ ጊዜ በ 1893 ታየ ይባላል ፡፡
ሶማሊያውያን በአፍሪካ ቀንድ የሚኖሩ ጎሳዎች ናቸው ፡፡ [132] እጅግ ብዙ ቁጥር ያላቸው ሶማሊያውያን የአፍሪቃቲክ ቤተሰብ የኩሽቲክ ቅርንጫፍ አካል የሆነውን የሶማሌ ቋንቋ ይናገራሉ። እነሱ በአብዛኛው ሙስሊም ናቸው ፣ በአብዛኛው ሱኒዎች ወይም ሃይማኖታዊ ያልሆኑ ሙስሊሞች ፡፡ የጎሳ ሶማሌዎች ከ12-18 ሚሊዮን አካባቢ ሲሆኑ በዋናነት በሶማሊያ (ወደ 9 ሚሊዮን አካባቢ) ፣ [133] ኢትዮጵያ (4.5 ሚሊዮን) ፣ [134] ኬንያ (2.4 ሚሊዮን) እና ጂቡቲ (534,000) ናቸው ፡፡ [135] አንድ የሶማሊያ ዲያስፖራ እንዲሁ በመካከለኛው ምስራቅ ፣ በአፍሪካ ታላላቅ ሐይቆች አካባቢ ፣ በደቡብ አፍሪካ ፣ በሰሜን አሜሪካ ፣ በኦሺኒያ እና በምዕራብ አውሮፓ ውስጥ ይገኛል ፡፡
ቤጃ (ቤጃ ኦኦጃጃ ፣ አረብኛ ፦ البجا) በሱዳን የሚኖር አንድ ጎሳ እንዲሁም የኤርትራ እና የግብጽ ክፍሎች ናቸው ፣ በቅርብ ታሪክ ውስጥ በዋናነት በምስራቅ በረሃ ይኖሩ ነበር ፡፡ ቤጃዎች በተለምዶ ከሰሜን ምስራቅ አፍሪካ የሚመጡ የኩሽቲክ አርብቶ አደሮች ወደ 1,237,000 ያህል ሰዎች ናቸው ፡፡ [136] ብዙ የቤጃ ሰዎች በአፍሮ-እስያዊ ቤተሰብ የኩሽቲክ ቅርንጫፍ የሆነው የቤጃ ቋንቋን እንደ እናት ቋንቋ ይናገራሉ ፡፡ አንዳንድ የቤጃ ቡድኖች ወደ አንደኛ ወይም ብቸኛ የአረብኛ አጠቃቀም ተዛውረዋል ፡፡ በኤርትራ እና በደቡብ ምስራቅ ሱዳን ብዙ የቤኒ አመር ቡድን አባላት ትግሬን ይናገራሉ ፡፡
አገው (ገእዝ አገው አገው ፣ ዘመናዊው አገው) በኢትዮጵያ እና በአጎራባች ኤርትራ ውስጥ የሚኖሩ ጎሳዎች ናቸው ፡፡ እነሱ የሚናገሩት በአፍሮአስያቲክ ቋንቋ ቤተሰብ የኩሽቲክ ቅርንጫፍ የሆኑትን የአገው ቋንቋዎችን ነው ፡፡ አገው በመጀመሪያ የተጠቀሰው በሦስተኛው ክፍለ-ዘመን ሐውልት አዱሊታኑም ሲሆን ፣ በስድስተኛው መቶ ክፍለ ዘመን በኮስማስ ኢንፊፕልፉስቴስ በተመዘገበው የአኩሱማዊ ጽሑፍ ነው ፡፡ ጽሑፉ የሚያመለክተው “አተጋውስ” (ወይም አታጎስ) የሚባለውን ሕዝብ ነው ፣ ምናልባትም ከአድ አገው የመጣ ፣ ትርጉሙም “የአገው ልጆች [137]” ማለት ነው ፡፡
አፋር (አፋር-ካፋር) ፣ ዳናኪል ፣ አዳሊ እና ኦዳሊ በመባልም የሚታወቁት በአፍሪካ ቀንድ የሚኖሩ ጎሳዎች ናቸው ፡፡ እነሱ በዋነኝነት የሚኖሩት በአፋር ክልል እና በሰሜን ጅቡቲ ውስጥ ቢሆንም ምንም እንኳን አንዳንዶቹ በኤርትራ ደቡባዊ ክፍል ውስጥ ይኖራሉ ፡፡ አፋሮች የአፍሮአሺያዊ ቤተሰብ የኩሽቲክ ቅርንጫፍ አካል የሆነውን የአፋር ቋንቋ ይናገራሉ። አፋሮች በተለምዶ አርብቶ አደሮች ናቸው ፣ በበረሃ ፍየሎችን ፣ በጎችና ከብቶችን ያርማሉ [138] በማህበራዊ ፣ እነሱ በጎሳ ቤተሰቦች እና በሁለት ዋና ዋና ክፍሎች የተደራጁ ናቸው - አሳማማራ (‘ቀዮቹ’) በፖለቲካው የበላይ የሆኑት ፣ እና አዲኢማራ (‘ነጮች›) የስራ ክፍል የሆኑ እና በማብላ ተራሮች ውስጥ ይገኛሉ። [139 ]
ሳሆ አንዳንድ ጊዜ “ሶሆ” ተብሎ የሚጠራው ፣ [140] በአፍሪካ ቀንድ ውስጥ የሚኖሩ ጎሳዎች ናቸው። እነሱ በዋነኝነት በኤርትራ ውስጥ የተከማቹ ሲሆን አንዳንዶቹም በአጎራባች የኢትዮጵያ ክፍሎች ይኖራሉ ፡፡ እነሱ የአፍሪአሺያዊ ቤተሰብ የኩሽቲክ ቅርንጫፍ የሆነው እና ከአፋር ጋር በጣም የተዛመደ የአፍ መፍቻ ቋንቋ እንደሆነች ሳሆ ይናገራሉ።
ሲዳሞ በተለምዶ በኢትዮጵያ በደቡብ ብሄሮች ፣ ብሄረሰቦችና ህዝቦች ክልል (ሲዳማ ዞን) የሚኖር ብሄረሰብ ነው ፡፡ እነሱ የሚናገሩት በአፍሪካዊያን ቋንቋ ቤተሰብ የኩሽቲክ ቋንቋ የሆነውን የሲዳሞ ቋንቋ ነው ፡፡ ብዙዎቻቸው ቢኖሩም በአሁኑ ጊዜ የተለየ የጎሳ ክልላዊ መንግሥት የላቸውም ፡፡ [142]
ብዙ የኢትዮemማዊ ቋንቋ ተናጋሪ ህዝቦች በታሪክ የኩሽቲክ ተናጋሪዎች ነበሩ ፣ በዋነኝነት የአገው ቅርንጫፍም ሆነ ሌሎችም ፡፡ [143] የእነዚህ ታዋቂ ምሳሌዎች አማራ ፣ አርጎባ ሕዝቦች ፣ ጉራጌዎች ፣ ትግራዮች ፣ ትግርኛ ህዝቦች ፣ የሀረሪ ህዝቦች እና ትግሬ ናቸው ፡፡ ቤታ እስራኤል በታሪካዊነት የአገው ቋንቋ ይናገር ነበር ፣ በመቀጠልም የቋንቋ ሽግግር ወደ አማርኛ እና ትግርኛ እንዲሁም በ 21 ኛው ክፍለዘመን መጀመሪያ ላይ ወደ እስራኤልዊው ህብረተሰብ በመዳሰሱ ወደ ዘመናዊው ዕብራይስጥ ፡፡ የኢትዮiosማዊ ተናጋሪ ቡድኖች በአጠቃላይ ለኩሽቲክ ተናጋሪዎች ባህላዊና ዘረመል ያላቸው ከመሆናቸውም በላይ አልፎ አልፎ እንደ ኩሽቲክ ሕዝቦች ንዑስ ቡድን ይቆጠራሉ ፡፡
በኢትዮሶሚክ ቋንቋዎች እና በኩሽቲክ ቋንቋዎች መካከል ያለው የግንኙነት ታሪካዊ የቋንቋ ሥነ-ጽሑፍ ብዙ ተደራራቢ እና ውስብስብ ነው ፣ ገና ሙሉ በሙሉ አልተረዳም ፡፡ አማራ ፣ አርጎባ እና ትግሪኛ ማዕከላዊ የኩሽቲክ ንጣፍ ያለ ይመስላል; ትግሬ የሰሜን ኩሽቲክ [23] ን ስር የያዘ ሲሆን የሐረሪ-ጉራጌ ቋንቋዎች የደጋ ምስራቅ ኩሽቲክ ተጽኖዎችን ያሳያሉ ፡፡ [145] አገው በአራተኛው ክፍለዘመን ንጉሠ ነገሥት ኢዛና የአገራቸውን ድል እንዳደረጉ በተጻፈ ጽሑፍ ውስጥ ተጠቅሰዋል ፡፡ ከዚህ ማስረጃ በመነሳት በርካታ ባለሙያዎች በመጀመሪያ የአውሮፓ ምሁራን ኤድዋርድ ኡልንዶርፍ እና ካርሎ ኮንቲ ሮሲኒ የብዙ የሰሜን ኢትዮጵያ ደጋማ አካባቢዎች የመጀመሪያ ነዋሪዎች እንደሆኑ የተናገሩ እና ወይ ከወደ ሰፈራቸው እንዲወጡ የተደረጉ ወይም በሴማዊው ተዋህደዋል ፡፡ - የቀደሙትን የትግራይን እና የዐማሮችን መሾም። [147] ከደቡብ ምዕራብ አረብያ የመጣ ጥንታዊ ፍልሰት የህዝብ ቁጥርን መያዙን የሚያመለክት በኢትዮጵያ ሴማዊ ቋንቋዎች ውስጥ የኩሽቲክ ንዑስ ክፍል በመኖሩ ይህ ፅንሰ-ሀሳብ የበለጠ ተጠናክሯል ፡፡ [148] [149] [150] እንደ መሳይ ከበደ እና ዳንኤል ኢ አለሙ ያሉ በኢትዮጵያ ጥናት ላይ የተሰማሩ ኢትዮጵያዊያን ምሁራን በአጠቃላይ በዚህ ፅንሰ-ሀሳብ አይስማሙም ፍልሰቱም በምንም መልኩ ቢሆን የተከሰተ ቢሆን ኖሮ እርስ በእርስ የመለዋወጥ ልውውጥ ነበር ፡፡
ከበደ የሚከተሉትን ይናገራል “ይህ ማለት ከድል ፣ ግጭትና ተቃውሞ ጋር የተዛመዱ ክስተቶች አልተከሰቱም ማለት አይደለም ፡፡ እነሱ ብዙ ጊዜ ሊሆኑ እንደሚችሉ ጥርጥር የለውም ፡፡ ግን ወሳኙ ልዩነቱ እነሱን ለማቅረብ ባለው ዝንባሌ ላይ ነው ፣ የውጭ ዜጎች አብዛኛው አገዛዙን እንደጫነበት ሂደት ሳይሆን በክልሉ ውስጥ የበላይነትን ለማግኘት የሚፎካከሩ ተወላጅ ኃይሎች ቀጣይነት ያለው ትግል አካል ሆነው። የባዕዳን ገዥ መወገድ ከአከባቢው ተዋንያን አንፃር የኢትዮጵያን ታሪክ በአገሬው ተወላጅ አደረገ ፡፡ ”[149] [150]
ከኩሽቲክ እምብርት ጋር ደካማ የባህል እና የብሄር-ቋንቋ ትስስር ቢኖራቸውም ፣ በሱዳን እና በደቡብ ምስራቅ አፍሪካ ያሉ ብዙ ህዝቦች ጉልህ የኩሽ ዝርያ አላቸው ፡፡ የእነዚህ ምሳሌዎች ኑቢያውያን ፣ የሱዳን አረቦች ፣ ኩናማ ፣ ናራ ፣ ሳምቡሩ እና ማሳይ ናቸው ፡፡ [151] [152] በአወዛጋቢ ሁኔታ ቱትሲዎች አሁንም ቢሆን በአካዳሚክ ውስጥ እየተከራከረ ቢሆንም የኒሎ-ኩሽቲክ በከፊል የላቸውም ተብሎ ይታሰባል ፡፡ [153] [154] [155] [156] [157] የድሮው ኑቢያ ምንጭ በኒውያኑ የመጀመሪያ እና ሦስተኛ የዓይን ሞራ ግርዶሽ እና በሦስተኛው እና በአራተኛው የዓይን ሞራ መካከል መካከል በ 4 ኛው መቶ ክፍለ ዘመን በኋላ በሜሮë መውደቅን ተከትሎ አባይን በተረከቡት የኑቢያውያን ዘላኖች ቋንቋዎች ምንጭ ነበረው ፡፡ በአክሱማውያን መወረር ፡፡ እነዚህ የኒሎቲክ ዘላኖች ኑቢያን ደግሞ ከ 4 ኛው መቶ ክፍለዘመን በፊት ስያሜውን የሰጡት ሲሆን በጥንታዊ የጥንት ዘመናት ሁሉ ኑቢያ ኩሽ በመባል ትታወቃለች ወይም በክላሲካል ግሪክ አጠቃቀሞች ኢትዮጵያ (አቲዮፒያ) በሚለው ስም ተካትታለች ፡፡ የጥንት ግብፃውያን ኑቢያን “ታ-ሰቲ” ወይም “የቀስት ምድር” ብለው ይጠሯታል ፡፡ [158] የእስክንድርያ ነዋሪ በሆነ አንድ የግሪክ ነጋዴ የተጻፈው የ 1 ኛው መቶ ዘመን እዘአ የኤርትራውያን ባሕር ፐርፐሉስ ስለ ጥንታዊው የሰሜን-ምስራቅ አፍሪካ “በርበሮች” (ከበርበሮች ጋር እንዳይደባለቅ) ይጽፋል ፡፡ በደቡብ ምስራቅ ግብፅ በስተ ሰሜን ምስራቅ ከቶሌሜይስ ቴሮን በስተሰሜን ምስራቅ ግብፅ ውስጥ ቤሪኒስ ትሮግሎዳይታይ ፣ ሁለተኛው የባርባራ ክልል ከባቢ አል-ማንደብብ ባሻገር እስከ “እስከ መጨረሻው መጨረሻ ድረስ ድንገተኛ ድንገተኛ ድንገተኛ ድንገተኛ ድንገተኛ ድንገት ድንገት ድንገት ድንገት ድንገት ድንገት ድንገት ድንገት ድንገት የሚመጣ” በሰሜን ምስራቅ ሶማሊያ ውስጥ የሚገኘው የበርበር ዳርቻ ወደ ምስራቅ ”
የኩሽቲክ ሰዎች በተለይ ከእነሱ ጋር የሚዛመዱ እና በቡድን የሚዛመዱ ሰፋፊ ባህሎች አሏቸው ነገር ግን በጥቅሉ በእንቅስቃሴ ላይ ባለ ግብርና እና በዘላን በእረኝነት መካከል የሚለያይ ነው ፡፡ ኩሺዎች ፣ በእስልምና እና በተወሰነ ደረጃ በክርስቲያኖች በተወሰነ ደረጃ ተጽዕኖ አሳድረዋል ፡፡
የኤሪትራያን ባሕር የመጀመሪያው ክፍለ ዘመን የጉዞ ካታሎግ ኖርፕ ምስራቅ አፍሪካን የሚመለከቱ ሁለት ጥንታዊ ክልሎችን የሚያመለክቱ የባርባራ ውስጥ ዘላኖችን እና የሰፈሩትን ከተሞች ይጠቅሳል ፡፡ ሁለቱ አካባቢዎች በምስራቅ ባርባሮይ ወይም ባሪባህ (“በርበርስ”) ወይም በአረመኔዎች ይኖሩ ነበር ይህ ደግሞ የጥንት ግሪክ ፈላስፎች በተጠሩበት የበርበራ ከተማ እውነታ ምክንያት ሊሆን ይችላል ፡፡ እነዚህ ነዋሪዎች እንደ ሶማሌ እና ቤጃስ ያሉ የዛሬዎቹ የአከባቢው ኩሺቲክ ተናጋሪ ህዝቦች ቅድመ አያቶች ነበሩ ፡፡ በእርግጥ ፣ የዘላን አኗኗር ጥልቅ ታሪክ በግልፅ እንደሚታየው የሰው ልጆች በሶማሊያ ውስጥ ለመጀመሪያ ጊዜ በቤት ውስጥ የሚሠሩ ድሮባዎች ወይም በደቡብ አረቢያ ውስጥ ከገቡ በኋላ ብዙም ሳይቆይ ወደዚያ ተዋወቁ ፡፡ ሶማሊያ በዓለም ላይ ትልቁ የግመል ህዝብ ያላት ሲሆን የሶማሊያ ዘላኖች በእንስሳት ሀብታቸው ብዛት የሚያሳዩ የጥንት ላስገል ዋሻ ሥዕሎች ይገኛሉ ፡፡ [159] [160] [34] [35]
ቡና ዋናው የኢትዮ exportያ ኤክስፖርት ሲሆን ለመጀመሪያ ጊዜ የተገኘው እና ያዳበረው በኢትዮጵያ ውስጥ በካፋ ክልል ውስጥ በኦሮሞዎች እና በካፊፊቾ ሲሆን የቡናው ተክሉን ኃይል የሚያመነጨውን ዕውቅና የሰጡት የመጀመሪያዎቹ ናቸው ፡፡ ቡና በዋነኝነት በእስላማዊው ዓለም ውስጥ ከጊዜ በኋላ ወደ ሌላኛው ዓለም ከተሰራጨበት ቦታ ይበላ ነበር ፡፡ ቡና ከሃይማኖታዊ ልምምዶች ጋር እንኳን በቀጥታ የተዛመደ ነበር ፣ ለምሳሌ ቡና የረመዳንን ሙስሊሞች በሚያከብሩበት ወቅት ቡና ሌሊቱን ነቅተው እንዲጠብቁ በማገዝ በቀን ውስጥ እንዲጾሙ ረድቷል ፡፡
በዓለም ውስጥ 82% የሚሆነው የፍራንኪንስ ዘመን በሶማሊያ ውስጥ ያድጋል ፣ የ ,ንት ጥንታዊ ስልጣኔ የኢንዱስትሪ ቅርስ ፣ በዕጣኑ የታወቀ ፣ በዘመናዊት ኤርትራ ፣ በጅቡቲ ፣ በሶማሊያ እና ፍራንኪንስ በተሸጠበት ኢትዮጵያ ማዕከል ነው ፡፡ ለጥንታዊ ግብፃውያን ፡፡ ዳባካድ በሶማሌ ቋንቋ ወደ ሳንሱር ይተረጉማል እና ለቤቱ አዲስ መዓዛ በቤት ውስጥ ዕጣን ለማጠን ያገለግላል ፡፡
በተጨማሪም የኢትዮጵያ ሙዚቃ ፣ የኤርትራ ሙዚቃ እና የሶማሊያ ሙዚቃ ይመልከቱ.
የኩሽቲክ ሙዚቃ በአንዳንድ ማስታወሻዎች መካከል በባህሪያዊ ረጅም ክፍተቶች ፔንታቶኒክ የሆነ የተለየ ሞዳል ስርዓት ይጠቀማል ፡፡ በአፍሪካ ቀንድ ፣ በሱዳን እና በግብፅ አንዳንድ ክፍሎች ውስጥ በሙዚቃ እና በግጥም ውስጥ ያሉ ጣዕሞች በጥብቅ የተሳሰሩ ናቸው [161] [162] ባህላዊ ዘፈን የተለያዩ የፖሊፎኒ ቅጦችን (ሄትሮፎኒ ፣ ድሮን ፣ አስመሳይ እና ተቃራኒ ነጥብ) ያቀርባል ፡፡ በተለምዶ ፣ ግጥማዊነት ከቅኔ ንባብ ጋር የተቆራኘ ነው ፡፡
በአፍሪካ ቀንድ ውስጥ ያሉት አብዛኛዎቹ ነዋሪዎች ከሶስቱ ዋና ዋና የአብርሃማዊ እምነቶች አንዱን ይከተላሉ ፡፡ እነዚህ ሃይማኖቶች በክልሉ ውስጥ ለረጅም ጊዜ የቆዩ ተከታዮች ነበሩ ፡፡
ጥንታዊው የአክሱም መንግሥት ከአሽተር አምላክ እና ከጨረቃ ምልክቶች ጋር የተዛመዱ ሳንቲሞችን እና ቅርሶችን ያመርቱ ነበር ፡፡ ንጉ later ኢዛና II በ 4 ኛው መቶ ክፍለ ዘመን ከተቀየረ በኋላ መንግሥቱ ክርስትናን ከተቀበሉ የመጀመሪያ ግዛቶች አንዱ ሆነ ፡፡
እስላምና ከሰሜናዊ የሶማሊያ ጠረፍ መጀመሪያ ከአረብ ባሕረ ገብ መሬት ጋር ተዋወቀ ፣ የዚላ የ 7 ኛው ክፍለዘመን ባለ ሁለት ሚህራብ መስጂድ አል ኪብላታይን ከተሠራበት ሂጅራ በኋላ ብዙም ሳይቆይ በአክሱማዊው ንጉስ አḥḥማ ኢብኑ አብጃር ጥበቃ ተሰጣቸው ፡፡ ] [166] በ 9 ኛው ክፍለ ዘመን መገባደጃ ላይ አል-ያቁቢ ሙስሊሞች በሰሜናዊ የሶማሊያ የባህር ዳርቻ እንደሚኖሩ ጽ wroteል ፡፡ [167] በተጨማሪም የአዳል መንግሥት ዋና ከተማው በከተማዋ ውስጥ እንደነበረ ጠቅሰዋል ፣ [167] [100] ይህም ዋና ከተማው ከዘይላ ጋር ዋና ከተማው ቢያንስ ከዘጠነኛው እስከ 10 ኛው ክፍለ ዘመን እንደነበረ ይጠቁማል ፡፡ እንደ አይ ኤም ሌዊስ ገለፃ ፣ ፖሊሱ በአከባቢው የሶማሊያ ሥርወ-መንግስታት የሚተዳደር ሲሆን ፣ በተመሳሳይ በደቡብ በኩል በተመሳሳይ የጎንደር ክልል ውስጥ በተመሳሳይ የተቋቋመውን የሞቃዲሾ ሱልጣኔትን ይገዛ ነበር ፡፡ የአዳል ታሪክ ከዚህ ከተመሰረተበት ጊዜ አንስቶ ከጎረቤት አቢሲኒያ ጋር በተከታታይ በተካሄዱ ውጊያዎች ይገለጻል ፡፡ [100] በሆርን ውስጥ በሙስሊሞች ግንኙነት ላይ በፒው ምርምር ማእከል ትልቁ ናሙና የተገኘው በኢትዮጵያ ሲሆን ይህም 68% ቱ የሱኒዝም እምነት ተከታዮች እንደሆኑ ፣ 23% የሚሆኑት ሃይማኖታዊ ያልሆኑ ሙስሊሞች ሲሆኑ ሌላ 4% ደግሞ እንደ ሺአ ፣ ቁርአናዊ ፣ ኢባዲ ወዘተ ያሉ ሌሎች ኑፋቄዎችን የሚያከብር ነው ፡፡ [21]
በተጨማሪም የአይሁድ እምነት በክልሉ ውስጥ ረጅም ጊዜ መኖር አለበት ፡፡ የኪብራ ነገስት (“የነገሥታት ክብር መጽሐፍ”) ይናገራል ፣ የእስራኤል ነገዶች ከቀዳማዊ ምኒልክ ጋር የንጉሥ ሰለሞን እና የሳባ ንግሥት (መካዳ) ልጅ እንደሆኑ ተናገሩ ፡፡ አፈ ታሪኩ የሚናገረው ምኒልክ እንደ ትልቅ ሰው ወደ ኢየሩሳሌም ወደ አባቱ ተመልሰው ከዚያ በኋላ ወደ ኢትዮጵያ እንደሰፈሩና የቃል ኪዳኑን ታቦት እንደወሰዱም ይናገራል ፡፡ [168] ቤታ እስራኤል ዛሬ በዋነኝነት ኦሪትን ይከተላል (ከአራማይክ “ኦራይታ” - “ቶራ”) ፣ እሱም የሙሴን አምስት መጻሕፍት እና ኢያሱ ፣ መሳፍንት እና ሩትን መጻሕፍት ያቀፈ ፡፡
እስልምና:
- ሱኒ
- ሃይማኖታዊ ያልሆነ ሙስሊም
ክርስትና:
- የምስራቃዊ ኦርቶዶክስ-ኦርቶዶክስ ተዋህዶ (የኢትዮጵያ ኦርቶዶክስ እና የኤርትራ ኦርቶዶክስ)
- ፔንታይ-የኢትዮጵያ-ኤርትራዊ የወንጌል አገልግሎት (ወንጌላዊነት - ፕሮቴስታንት)
- ካቶሊካዊነት (የኤርትራ ካቶሊክ እና የኢትዮጵያ ካቶሊክ)
የአይሁድ እምነት
- ሃይማኖት የአይሁድ እምነት (ቤታ እስራኤል)
ሌሎች ሃይማኖቶች
- ሲንክረሪዝም ሃይማኖቶች
- ዋቂዝም (ሕዝባዊ ሃይማኖቶች) እና ሃይማኖት ቀደም ሲል በአንዳንድ የኩሽቲክ ቡድኖች ውስጥ በእስልምና ቅድመ-አረቢያ ውስጥ ፡፡
ዋና መጣጥፎች-ዋቂዝም ፣ ዋቀፊፋና እና ሃይማኖት በቅድመ እስልምና አረቢያ ውስጥ
የአብርሃም ሃይማኖቶች ከመምጣታቸው በፊት አብዛኛው የኩሽቲክ ሕዝቦች ‹ሕዝባዊ ሃይማኖቶችን› ይለማመዱ ነበር ፡፡ በዚህ ሃይማኖት ማዕከል ውስጥ ሰማይን ያኖራል ተብሎ የሚነገርለትና ወቅታዊ ዝናብን ያወጣው መለኮት ዋቅ ነበር ፡፡ ምንም እንኳን ዛሬ በሰፊው ባይተገበሩም የዚህ ሃይማኖት ቅሪቶች እና ቅርሶች አሁንም እንደ ኦሮሞ ፣ ሬንደሊ እና ሶማሌ ባሉ የተለያዩ የኩሽቲክ ቡድኖች ቃላት እና ልምዶች ውስጥ ይገኛሉ ፡፡ [169] ለምሳሌ ኦሮሞዎች ዋቅ አያና ለተባሉ ታማኝ ተከታዮቻቸው ጠባቂዎችን እንደላከ ያምናሉ; እነዚህ መናፍስት ማንኛውንም ጉዳት ያስወግዳሉ ፡፡ ይህ በቀጥታ አያሌው (masc) እና አያ (fem) ከሚባሉት ባህላዊ የሶማሌ ስሞች ጋር በቀጥታ የተቆራኘ ነው ፣ ይህም ማለት አያን ወይም ዕድል ያላቸው ናቸው ማለት ነው። [170] [171] እንዲሁም በሶማሊያ ውስጥ ዋቅ የሚባሉ ብዙ ጎሳዎች እና ቦታዎች አሉ ፡፡ እንደ “ኤል ዋቅ” ማለትም “የዋቅ የውሃ ጉድጓድ” እና ካቡድ ዋቅ ማለት “ዋቅ የሚመለክበት” ማለት ነው ፡፡ አንዳንድ የዳሮድ ጎሳዎች ሶማሌዎች እንደ ጂድ ዋቅ ጎሳ ፣ የኦጋዴን ታጋል ዋቅ ንዑስ እና Majeerteen Siwaaqroon ንዑስ ያሉ የዋቅ ስሞች አሁንም አሉ ፡፡ እንዲሁም እንደ “ባውዋዎ” ያሉ የዋቅ ስም ብዙ የሶማሌ ቋንቋ አጠቃቀሞች አሉ ፣ ትርጉሙም “መሬቱ በሣርና በውኃ ሲሞላ” ማለት ነው ፡፡ [(ዋቅቂዝም / ዋቀፊፋና)]. [172] [173]
የኩሽቲክ ብሄረሰቦች የተለያዩ ወላጆችን ያለ ወላጅ የዘር ሀረግ አላቸው ፡፡ የሆነ ሆኖ የተወሰኑ የተለመዱ ነገሮች ሊከበሩ ይችላሉ ፡፡
በአባታዊነት ፣ ኢ-ኤም 35 (E1b1b1 ተብሎ የሚጠራው ፣ ቀድሞ ኢ 3 ቢ 1 ተብሎም ይጠራል) በብዙ የኩሽቲክ ሕዝቦች ውስጥ አስፈላጊ የዘር ሐረግን ይመሠርታል ፣ በኩሽቲክ ሕዝቦች ውስጥ ያሉ ሌሎች አስፈላጊ የዘር ሐረጎች J-M267 (J1 በመባልም ይታወቃል) ፣ A-M13 (A1b1b2b ፣ ቀድሞ A3b2) ያካትታሉ ፡፡ ፣ እና ቲ-ኤም 70 (ቲ 1 ኤ ፣ ቀድሞ ኬ 2) ፡፡
ብዙ የኩሽቲክ ሕዝቦች በአባይ ሸለቆ (ግብፅ እና ሰሜን ሱዳን) በሃፕሎፕፕፕ ቡድን ኢ-ኤም 78 እና በአፍሪካ ቀንድ በቀይ ባህር አካባቢ የዘር ሐረግ ያላቸው የዘር ሐረግ ያላቸው እንደመሆናቸው በአባትነት ሊገኙ ይችላሉ ፡፡ [36] [37] [ 38] [39] [40] ይህ ከላይ በተጠቀሱት ክልሎች ውስጥ የኩሽቲክ ቋንቋ ቤተሰብ የዘር-ተኮርነትን ከሚያስቀምጡ የስነ-ሰብ እና የቋንቋ መላምቶች ጋር ይገጥማል ፡፡
በእናትነት ፣ የኩሽቲክ ሕዝቦች የበለጠ የተለያዩ ናቸው ፣ ግን እንደ የተለያዩ የምስራቅ አፍሪካ-አመጣጥ ማክሮ-ሃፕሎፕሮፕ L መስመር (የተለያዩ L0 ፣ L1 ፣ L5 ፣ L2 ፣ L6 ፣ L4 ፣ L3 የዘር ሐረጎች) እና የሰሜን አፍሪካ እና / ወይም መካከለኛ የምስራቅ-አመጣጥ M1 እና ማክሮ-ሃፕሎግሮፕ ኤን (በተለይም N ንዑስ ክላድስ N1a ፣ N1b ፣ R0a ፣ HV1b1 ፣ I ፣ K1a ፣ U3a እና U6a)። [181] [182] [183]
የኩሺቲክ ሕዝቦች ከድንጋይ ዘመን ጀምሮ በአፍሪካ እና በዩራሺያ መስቀለኛ መንገዶች ላይ የኖሩ ሲሆን ፣ አባይ ከሰሃራ በታች ባሉ የአፍሪካ እና በሊቨን እና በሰሜን አፍሪካ መካከል እንደ መተላለፊያ ሆኖ የሚያገለግል በመሆኑ የኩሽቲክ ሕዝቦች እንደ አብዛኞቹ ሌሎች ሕዝቦች በርካታ አመጣጥ ያላቸው ናቸው ፡፡ የኩሽቲክ ሕዝቦች ፈሊጣዊነት ፡፡ የኩሽቲክ ሕዝቦች በትውልዳቸው ፣ በምሥራቅ አፍሪካ ተወላጅ የሆኑ የዘር ውርስ እና የምዕራብ እስያ አመጣጥ አፍሪካዊ ያልሆኑ አካላትን በአንድ ላይ ያጣምራሉ ፡፡ በሆድሰን እና ሌሎች በቶቶሶል ዲ ኤን ኤ ጥናት መሠረት ፡፡ (2014) የአፍሮ እስያ ቋንቋዎች በአፍሪካ እና በቅርብ ምስራቅ የተስፋፉ ምናልባትም አዲስ የተገኘ አፍሪካዊ ያልሆነ የዘረመል አካል ይዘው የዘር ሀረጎች (ሰዎች) የያዙ ሲሆን ተመራማሪዎቹ “ኢትዮ-ሱማሌ” ወይም “ሴማዊ-ኩሽቲክ” ብለውታል ፡፡ ”በሚል በሌላ ጥናት ይህ የኢትዮ-ሶማሌ አካል ዛሬ በአፍሪካ ቀንድ በሚገኙ በኩሽቲክ እና በኢትዮሴማዊያን ሕዝቦች ዘንድ በጣም የተለመደ ሲሆን አብዛኛዎቹን ዘራቸውን በሚወክሉ ጎሳ ሶማሌዎች ዘንድ ከፍተኛ ድግግሞሽ ደርሷል ፡፡ የኢትዮ-ሶማሌ አካል ከማግሬቢ አፍሪካዊ ያልሆነ የጄኔቲክ አካል ጋር በጣም የተዛመደ ሲሆን ከ 23,000 ዓመታት በፊት ቢያንስ ከሌላ ከማንኛውም አፍሪካዊ ዝርያ ጋር ተለያይቷል ተብሎ ይታመናል ፡፡ በዚህ መሠረት ተመራማሪዎቹ እንደሚጠቁሙት የቀድሞው የኢትዮ-ሶማሌ ተሸካሚ ህዝብ (ሰወች) ምናልባት ወደ ሰሜን ምስራቅ አፍሪካ በሲና ባሕረ ገብ መሬት በኩል ተሻግሮ ከቅርብ ምስራቅ ወደ ቅድመ-እርሻ ጊዜ ደርሷል ፡፡ ከዚያ በኋላ ህዝቡ በሁለት ቅርንጫፎች ተከፍሎ አንደኛው ቡድን ወደ ምዕራብ አቅጣጫ ወደ ማግሬብ የሚወስድ ሲሆን ሁለተኛው ወደ ደቡብ ወደ ቀንድ ይጓዛል ፡፡ ጥንታዊ የዲ ኤን ኤ ትንተና እንደሚያሳየው በቀንድ ክልል ውስጥ ያለው ይህ የዘር ግንድ በደቡባዊው ሌቫንት ኒኦሊቲክ ገበሬዎች ጋር ተመሳሳይ ነው ፡፡ [184]
በሆድሰን እና ሌሎች መሠረት. (2014) ፣ በኩሽቲክ ተናጋሪ የህዝብ ቁጥር ያላቸው የአፍሪካ ዘሮች (ግዕዝ) እና አፍሪካዊ ያልሆኑ የዘር (ኢትዮ-ሶማሌ) ከምስራቅ አፍሪካ ፣ ሰሜን አፍሪካ ፣ ሌቫንት እና አረቢያ ካሉ ሁሉም ጎረቤት አፍሪካውያን እና አፍሪካዊ ያልሆኑ ትውልዶች በእጅጉ የተለዩ ናቸው ፡፡ በአፍሪካ ቀንድ ውስጥ የኩሽቲክ እና ሴማዊ ተናጋሪ ህዝቦች የዘር ውርስ ከኩሽቲክ እና ሴማዊ ቋንቋ ተናጋሪ HOA ህዝብ ውጭ በማንኛውም የዘር ግንድ (የዘር ግንድ እና ኢትዮ-ሶማሌ) ይወክላል ፡፡ ስለዚህ ሁለቱም የዘር ሐረጎች የኩሺቲክ እና ሴማዊ ተናጋሪ የኤችአአአ ሕዝቦች የፊርማ የራስ-ተዋልዶ የዘር ውርስ ልዩ ፣ ልዩ ናቸው ፣ እና ከግምት ውስጥ ገብተዋል ፡፡ ሆድሰን እና ሌሎች. እንዲህ ይላል: - “የአፍሪካዊው የግእዝ ዝርያ ለ HOA ህዝብ በጥብቅ የተከለከለ እና ምናልባትም የ‹ HOA› ን ህዝብ የማይወክል ሊሆን ይችላል ፡፡ በሆኦአ ውስጥ ያለው አፍሪካዊ ያልሆነ የዘር ግንድ ፣ በዋነኝነት የሚጠቀሰው በኢትዮ-ሶማሊያ በተፈጠረው የዘር ውርስ አካል ውስጥ ነው ፣ ከሰሜን አፍሪካ ፣ ሌቫንት እና አረብያ ካሉ አጎራባች አፍሪካዊ ያልሆኑ ትውልዶች ሁሉ በከፍተኛ ሁኔታ ይለያል ፡፡ ”[62]
በሆድሰን እና ሌሎች መሠረት. (2014) ፣ በኩሽቲክ ተናጋሪ የህዝብ ብዛት ውስጥ አፍሪካዊ ያልሆነ የዘር ግንድ (ኢትዮ-ሶማሌ) ለኩሽቲክ እና ሴማዊ ተናጋሪ የኤችኦኤ ህዝብ ልዩ እና ልዩ ነው ፡፡ ሆድሰን እና ሌሎች. ግዛቶች
በ “HOA” ውስጥ አብዛኛው አፍሪካዊ ያልሆነ የዘር ግንድ በአፍሪካዊ ባልተለየ የኢትዮ-ሶማሊያ የዘር ሀረግ ክፍል ሊመደብ የሚችል ሆኖ አግኝተነዋል ፣ ይህም በኩሽቲክ እና ሴማዊ ቋንቋ ተናጋሪ የኤችአአ ህዝብ ብዛት ውስጥ በብዛት ይገኛል ፡፡ ”[62]
ሁለት አቀራረቦችን በመጠቀም በኢትዮሚሚክ ተናጋሪ እና በኩሽቲክ ተናጋሪ ኢትዮጵያውያን እና በሊቨንት ፣ በሰሜን አፍሪካ እና በአረብ ባሕረ-ምድር መካከል የሚገኙትን የዘር ውርስ (FST) ሲሰላ (1) አጠቃላይ ጂኖም እና (2) አፍሪካዊ ያልሆኑ ብቻ ክፍል - በጄኔቲክ አጠቃላይ ትንታኔ ውስጥ ፣ የኢትዮጵያ ሴማዊ እና ኩሽቲክ ሕዝቦች ለየመን በጣም ቅርበት ያላቸው ይመስላሉ ፡፡ አፍሪካዊ ያልሆነ አካል ብቻ ጥቅም ላይ በሚውልበት ጊዜ እነሱ ከግብፃውያን እና በሌቫንት ከሚኖሩ ሕዝቦች ጋር ይቀራረባሉ ፡፡ [185] ሆኖም ይህ የሆነበት ምክንያት ተመሳሳይነት ያለው ኢትዮጵያዊ በየመን የዘር ሐረግ መዋጮ በመሆኑ ነው ፡፡ ፓጋኒ እና ሌሎች. (2012) እ.ኤ.አ.
በመላው ጂኖም ከተገኘው ከየመን ጋር ያለው ኢትዮጵያዊ ተመሳሳይነት በ mtDNA ከተመለከተው ጋር ተመሳሳይ በሆነ መልኩ ለየመን የዘር ሐረግ መዋጮ እንደ ኢትዮጵያዊ አስተዋጽኦ ተደርጎ ሊወሰድ ይችላል ፡፡ ”[185]
የ 2015 ጥናት በዶቦን እና ሌሎች. በሰሜን ምስራቅ አፍሪካ ውስጥ ለብዙ ዘመናዊ አፍሮአሺያ ተናጋሪ ህዝቦች የተለመደ የሆነውን የአባቶቻቸውን የራስ-ገዝ አካል የምዕራብ ኤውራሳዊ አካል ለይቶ አሳይቷል ፡፡ የኮፕቲክ አካል በመባል የሚታወቅ ሲሆን ባለፉት ሁለት ምዕተ ዓመታት በሱዳን በሰፈሩት የግብፅ ኮፕቶች መካከል ከፍተኛ ነው ፡፡ የኮፕቲክ አካል ከሌሎች ግብፃውያን ከሚጋራው ከሰሜን ምስራቅ አፍሪካ እና ከመካከለኛው ምስራቅ የዘር ሐረግ የተፈለሰፈ ሲሆን በኩሽዎች (frequ40-60%) በከፍተኛ ድግግሞሾች ውስጥ የሚገኝ ሲሆን ቀሪው የኩሽያውያን የዘር 40-60% ነው ፡፡ ከሰሃራ በታች የምስራቅ አፍሪካ ምንጭ. ሆኖም ግን ፣ እነዚህ መቶኛዎች በዶቦን እና ሌሎች የጥናቱ ስእል 3 ጀምሮ እርግጠኛ አይደሉም ፡፡ እነዚህን መቶኛዎች በ k = 3 ሞዴል ውስጥ ብቻ ያሳያል ፡፡ [109]
እንደ ዶቦን እና ሌሎች. (2015) ፣ ውጤቶቹ ተጨባጭ አልነበሩም እናም በምስራቅ አፍሪካ ናሙናዎች ላይ ተጨማሪ ጥናቶች ያስፈልጋሉ ይላል ፡፡ ዶቦን እና ሌሎች. ግዛቶች
በሰሜን ምስራቅ አፍሪካ የጄኔቲክ ውስብስብነት ውስጥ ዋና ዋና ውጤቶቻችን ከሰሜን-አፍሪካ ወይም ከሌላ ከሰሃራ በታች አካላት ጋር መገናኘት የማይችሉትን የጄኔቲክ ክፍልን የሚገልፁ አዳዲስ ሰዎች አዲስ እና አስደሳች ባህሪያትን ይጨምራሉ ፡፡ የምስራቅ አፍሪካ አካባቢ የዘር ውክልና ተወካይ ናሙና እንዲኖራቸው እነዚህ ህዝቦች በተከታታይ የህዝብ ዘረመል እና ኤፒዲሚዮሎጂ ጥናት ውስጥ መካተት አለባቸው ፡፡ ”[109]
በጥናቱ ውስጥ የተሳተፉት ሳይንቲስቶች ይህ የሚያሳየው ለግብፅ አጠቃላይ ህዝብ የጋራ መነሻ መሆኑን ነው [109] በሌሎች የግብፃውያን መካከል የሚታየው የኋላ ኋላ የአረብ ተጽዕኖ ሳይኖር የኮፕቲክ አካልን ከጥንት የግብፅ ዝርያ ጋር ያዛምዳሉ ፡፡ [109] የኮፕቲክ ክፍል በግምት ከኢትዮ-ሶማሌ አካል ጋር እኩል ነው ፡፡ [62]
በተጨማሪ ይመልከቱ-የሎሎቲክ_ሕዝብ § የዘር ውርስ
የኒሎቲክ ሕዝቦች የኒሎቲክ ቋንቋዎችን የሚናገሩ የናይል ሸለቆ ተወላጅ ሕዝቦች ናቸው ፡፡ እነሱ የሚኖሩት በደቡብ ሱዳን ፣ በሱዳን ፣ በኢትዮጵያ ፣ በኡጋንዳ ፣ በኬንያ ፣ በዲ. ኮንጎ ፣ በሩዋንዳ እና በታንዛኒያ [1] ከነዚህም መካከል የቡሩን ተናጋሪ ህዝቦች ፣ የካሮ ህዝቦች ፣ የሉዎ ህዝቦች ፣ የአጤከር ህዝቦች ፣ የካሌንጂን ህዝቦች ፣ ዳቶጎ ፣ ዲንቃ ፣ ኑዌር ፣ አወት ፣ ሎቶኮ እና ማአ ተናጋሪ ህዝቦች ይገኙበታል ፡፡
ኒሎተኖች በደቡብ ሱዳን ውስጥ አብዛኛዎቹን ህዝብ ያቀፉ ናቸው ፣ ይህ ደግሞ የመበተናቸው የመጀመሪያ ነጥብ ነው ተብሎ ይታመናል ፡፡ ከባንቱ ሕዝቦች ቀጥሎ በምሥራቅ ታላቁ ስምጥ ዙሪያ በአፍሪካ ታላቁ ሐይቆች አካባቢ የሚኖሩት ሁለተኛው እጅግ የበዙ የሕዝቦች ስብስብ ናቸው ፡፡ [2] የደቡብ ምዕራብ ኢትዮጵያ ህዝብም የሚታወቅ አካል ናቸው ፡፡
የኒሎቲክ ሕዝቦች በዋናነት የዲንቃ ሃይማኖትን ጨምሮ ክርስትናንና ባህላዊ እምነቶችን ይከተላሉ ፡፡
ኒሎቲክ እና ኒሎቴ የሚሉት ቃላት ቀደም ሲል በበርካታ የኒሎቲክ ተናጋሪዎች ልዩ የአካል ቅርጽ ሥነ-መለኮታዊ ሥነ-ምልከታዎችን መሠረት በማድረግ የዘር ንዑስ-ምደባዎች ሆነው ያገለግሉ ነበር ፡፡ የሃያኛው ክፍለዘመን ማህበራዊ ሳይንቲስቶች በሰዎች መካከል ልዩነት ለመፍጠር የቋንቋ ጥናቶችን በመጠቀም አካላዊ ባህሪያትን መሠረት በማድረግ ህዝብን ለመመደብ የሚደረጉ ጥረቶችን በአብዛኛው አጣጥለውታል ፡፡ በጋራ ቋንቋ ላይ ተመስርተው ጎሳዎችን እና ባህሎችን ፈጠሩ ፡፡ [3] ከ 20 ኛው መቶ ክፍለዘመን መጨረሻ ጀምሮ ግን ማህበራዊ እና አካላዊ ሳይንቲስቶች ከሕዝብ ዘረመል የተገኘውን መረጃ እየተጠቀሙ ነው ፡፡ [4] [ማረጋገጫ ያስፈልጋል]
ኒሎቲክ እና ኒሎቴ በአሁኑ ጊዜ በዋናነት በተመሳሳይ የኒሎቲክ ቋንቋ ቤተሰብ ውስጥ ቋንቋዎችን የሚናገሩ የተለያዩ የማይነጣጠሉ ሕዝቦችን ለማመልከት ያገለግላሉ ፡፡ ከሥነ-መለኮት አንፃር ኒሎቲክ እና ኒሎቴ (ነጠላ ኒሊት) የሚሉት ቃላት ከአባይ ሸለቆ የተገኙ ናቸው ፤ በተለይም የላይኛው የሱዳን ኒሎ-ሳህራን ተናጋሪ ህዝብ በሚኖርበት የላይኛው ናይል እና ገባር ወንዞቹ [5]
ዋና ጽሑፍ ናይሎቲክ ቋንቋዎች
ተጨማሪ መረጃ-ፓራሎኒክ ቋንቋዎች
በቋንቋው ፣ የሎሎቲክ ሰዎች በሦስት ንዑስ ቡድን ይከፈላሉ-
የምስራቅ ኒሎቲክ - በደቡብ ምዕራብ ኢትዮጵያ ፣ በምስራቅ ደቡብ ሱዳን ፣ በሰሜን ምስራቅ ኡጋንዳ ፣ በምዕራብ ኬንያ እና በሰሜን ታንዛኒያ ውስጥ በኒሎቲክ ህዝብ ይነገራል ፡፡ እንደ ቱርካና እና ማሳይ ያሉ ቋንቋዎችን ያካትታል ፡፡
ባሪ
ቴሶ – ሎቱኮ –ማ
ደቡባዊ ኒሎቲክ - በምዕራብ ኬንያ ፣ በሰሜን ታንዛኒያ እና በምስራቅ ኡጋንዳ በሚገኙ የኒሎቲክ ሕዝቦች ተናጋሪ ፡፡ ካሌንጂን እና ዳቶግን ያካትታል ፡፡
ካሌንጂን
ኦሞቲክ-ዳቱጎጋ
የምዕራብ ኒሎቲክ - በደቡብ ሱዳን ፣ በሱዳን ፣ በሰሜን ምስራቅ ኮንጎ (ዲ.ሲ.) ፣ በሰሜን ኡጋንዳ ፣ በደቡብ ምዕራብ ኬንያ ፣ በሰሜን ታንዛኒያ እና በደቡብ ምዕራብ ኢትዮጵያ በኒሎቲክ ሕዝቦች ተናጋሪ ፡፡ የዲንቃ-ኑዌር ቋንቋዎችን ፣ የሉዎ ቋንቋዎችን እና የቡሩን ቋንቋዎችን ያካትታል
ዲንቃ – ኑዌር-አወት
የሉዎ ቋንቋዎች
የቡሩን ቋንቋዎች
በተጨማሪም የኩናማ ህዝብን ይመልከቱ
የሎሎቲክ ሰዎች የደቡብ ሱዳንን አብዛኛው ህዝብ ይመሰርታሉ ፡፡ ከሱዳን የኒሎቲክ ሕዝቦች መካከል ትልቁ ሃያ አምስት ያህል የጎሳ ንዑስ ክፍሎች ያሉት ዲንቃ ናቸው ፡፡ ቀጣዩ ትልቁ ቡድን ኑዌር ሲሆኑ ሺሉክ ይከተላሉ ፡፡ [6]
በኡጋንዳ ውስጥ የኒሎቲክ ሰዎች የሉዎ ሕዝቦችን (አቾሊ ፣ ላንጎ ፣ አሩር ፣ አዶላ እና ኩማም) ፣ የአጤከር ሕዝቦች (ኢቴሶ ፣ ካራሞጆ እና ላንጎ ምንም እንኳን ሉኦን ቢናገሩም ባህላዊ አተኬር መነሻዎች አሏቸው) ሴቤይ እና ካዋ
በምሥራቅ አፍሪቃ ውስጥ ናይትስ ብዙውን ጊዜ በሦስት አጠቃላይ ቡድኖች ይከፈላሉ-
ሜዳ ኒሎቲስ እነሱ የማ ቋንቋ የሚናገሩ ሲሆን ማሳይ ፣ ሳምቡሩ እና ቱርካናን ያካትታሉ [2]
የኒሎተስ ወንዝ ወንዝ-የሎው ቡድን ትልቁ አካል የሆኑት ጆሉኦ (ኬንያዊው ሉዎ) [2]
ሃይላንድ ኒሎተንስ-ካሌንጂን እና ዳቶግ በተባሉ ሁለት ቡድኖች ተከፍሏል
ካሌንጂን-ኤልጌዮ ፣ ኪፕሲጊስ ፣ ማራኳት ፣ ናንዲ ፣ ፖኮት ፣ ሳባት ፣ ቴሪክ እና ቱገን [ኬዮ] [2]
ዳቶግ-በዋነኝነት በባርባግ እና በሌሎች ትናንሽ ስብስቦች የተወከለው
ተጨማሪ መረጃ የደቡብ ሱዳን ታሪክ ፣ የኡጋንዳ ታሪክ ፣ የኬንያ ታሪክ እና የታንዛኒያ ታሪክ .
ከቀደመው የማይለይ የምስራቅ ሱዳን አንድነት የተለየ የፕሮቶ-ኒሎቲክ አንድነት ከክርስቶስ ልደት በፊት በ 3 ኛው ሚሊኒየም እንደተገኘ ይታሰባል ፡፡ የፕሮቶ-ኒሎተኖች ልማት በቡድን ሆነው ከከብቶች እርባታ ጋር የተገናኘ ሊሆን ይችላል ፡፡ የምስራቅ ሱዳናዊ አንድነት ገና ቀደም ብሎ መሆን አለበት ፣ ምናልባትም ከክርስቶስ ልደት በፊት በ 5 ኛው ሚሊኒየም አካባቢ (የታቀደው የኒሎ-ሳሃራ አንድነት ወደ ላይኛው ፓሎሊቲክ እስከ 15 ኪያ ገደማ ይሆናል) ፡፡ የጥንቶቹ የኒሎቲክ ተናጋሪዎች የመጀመሪያ ቦታ አሁን ደቡብ ሱዳን በምትባለው የአባይ ወንዝ ምስራቅ እንደሚሆን ይገመታል ፡፡ ከክርስቶስ ልደት በፊት በ 3 ኛው ሚሊኒየም የነበረው ፕሮቶ-ኒሎተርስ አርብቶ አደር ሲሆኑ ጎረቤቶቻቸው የፕሮቶ-ማዕከላዊ የሱዳን ሕዝቦች በአብዛኛው የግብርና ባለሙያዎች ነበሩ ፡፡ [8] የሎሎቲክ ሰዎች የከብት አርብቶ አደር ፣ የዓሣ ማጥመድ እና የዘር እርባታን የተቀላቀለ ኢኮኖሚ ይለማመዱ ነበር ፡፡ ከተመሳሳዩ ተመሳሳይ ክልል ጋር ከዚህ ጋር ተመሳሳይነት ያለው ባህልን የሚገልጹ ቀደምት የአርኪኦሎጂ ግኝቶች አንዳንዶቹ በሱዳን ከካርቱም በ 48 ኪሎ ሜትር በሰሜን በምትገኘው ካደሮ እና እስከ 3000 ዓክልበ. ካደሮ የከብት አርብቶ አደር ባህል ቅሪቶችን እንዲሁም ከሰሃራ በታች ያሉ የአፍሪካ ተፈጥሮአዊ ባህሪዎችን የሚያሳዩ የአፅም ቅሪቶች ያሉበት የመቃብር ስፍራ ነው ፡፡ በተጨማሪም ሌሎች የእንስሳት እርባታ ፣ የጥበብ ሥራ ፣ የርቀት ንግድ ፣ የዘር እርባታ እና የዓሳ አጠቃቀም ማስረጃዎችን ይ containsል ፡፡ [10] [11] [12] [13] የጄኔቲክ እና የቋንቋ ጥናቶች በሰሜን ሱዳን እና በደቡባዊ ግብፅ የሚገኙት የኑቢያ ሰዎች ከኒሎቲክ ሰዎች ጋር በጣም ቅርበት ያለው ህዝብ የጀመሩ ድብልቅ ቡድን መሆናቸውን አሳይተዋል ፡፡ [14] [15] ይህ ህዝብ በኋላ ላይ ከመካከለኛው ምስራቅ እና ከሌሎች የምስራቅ አፍሪካ ህዝቦች ከፍተኛ የዘር ፍሰትን አግኝቷል ፡፡ [14] ኑቢያውያን የኋላ ኋላ የከርማን እና ሜሮን እንዲሁም የመካከለኛ ዘመን የክርስቲያን መንግስቶችን የመኩሪያን እና የመኩሪያን መንግስትን የመሰረቱትን የናይል ሸለቆ ቀደምት ነዋሪዎች ዘሮች እንደሆኑ ተደርገው ይወሰዳሉ ፡፡ [16] እነዚህ ጥናቶች እንደሚያመለክቱት ከኒሎቲክ ሰዎች ጋር በጣም የተዛመደ ህዝብ ከጥንት ጀምሮ እስከ አባባ ሸለቆ ድረስ እስከ ደቡብ ግብፅ ድረስ ይኖሩ ነበር ፡፡
በተጨማሪም ኤሌሜንታይን ይመልከቱ .
ከሁለተኛው ሺህ ዓመት በፊት ጀምሮ ከኒሎቲክ የሕፃናት ማቆያ ወደ ሩቅ ደቡብ ሱዳን የመጀመሪያ የደቡብ መስፋፋትን የሚያመለክቱ የቋንቋ ማስረጃዎች ፣ በዚህ መስፋፋት የተሳተፉ የደቡብ የኒሎቲክ ማኅበረሰቦች በመጨረሻ ወደ ምዕራብ ኬንያ ከ 1000 እስከ 500 ዓ.ዓ. [17] የእነሱ መምጣት የተከሰተው ብረት ወደ ምስራቅ አፍሪካ ከመግባቱ ጥቂት ቀደም ብሎ ነበር ፡፡ [18]
ከጊዜ በኋላ እንደ ዲንቃ ፣ ሺሉክ እና ሉዎ ያሉ የሎሎቲክ ተናጋሪዎች ሥራቸውን እንደተረከቡ የቋንቋ ማስረጃዎች ያሳያሉ ፡፡ እነዚህ ቡድኖች ከ Sudd Marshland ተሰራጭተው የአርኪኦሎጂ ማስረጃዎች እንደሚያሳዩት ከ 3000 ከዘአበ ጀምሮ በሰው ልጅ ላይ በሰው ልጅ ላይ በከብት እርባታ ላይ የተመሠረተ ባህል እንደነበረ እና በዚያ አካባቢ ያለው የኒሎቲክ ባህል እስከዚያው ድረስ ቀጣይ ሊሆን ይችላል ፡፡ [19]
ከ Sudd Marshes ወደ የተቀረው ደቡብ ሱዳን የኒሎቲክ መስፋፋት በ 14 ኛው ክፍለ ዘመን የተጀመረ ይመስላል ፡፡ ይህ የክርስቲያን ኑቢያ መንግስታት ከማኩሪያ እና አሎዲያ ውድቀቶች እና የአረብ ነጋዴዎች ወደ ማዕከላዊ ሱዳን ዘልቀው ከመግባት ጋር ይገጥማል ፡፡ የደቡብ ሱዳኖች ከአረቦች አዲስ ዝርያ የሌላቸውን ከብቶች ያገኙ ይሆናል ፡፡ [19] የአርኪዎሎጂ ባለሙያው ሮላንድ ኦሊቨር ዘመኑም በኒሎቲክ መካከል የብረት ዘመን መጀመሩን ያሳያል ብለዋል ፡፡ እነዚህ ምክንያቶች የኒሎቲክ ተናጋሪዎች ክልሉን በበላይነት ለመቆጣጠር እንዴት እንደተስፋፉ ሊያብራሩ ይችላሉ ፡፡
የ Funj ፣ Cøllø (“ኮሎሎ” ተብሎ የሚጠራው) ፣ ተጋሊ እና ፉር የተባሉ መንግስታት እ.ኤ.አ.
በአሥራ ስድስተኛው መቶ ክፍለዘመን በኒሎቲክ ተናጋሪዎች መካከል በጣም ጠንካራው ቡድን Cllll (በአረብ እና አውሮፓውያን ሺሊቅ ተብሎ ይጠራል) ሲሆን በታሪካዊው የኒካንግ መሪነት ወደ ነጭ አባይ ዳርቻዎች ተሰራጭቷል [20] Läg Cøllø c.1490 እስከ c.1517 ን አስተዳድረዋል ፡፡ [21] Cøllø የወንዙን ምዕራብ ዳርቻ እስከ ሰሜን እስከ ኮስቲ እስከ ሱዳን ድረስ ተቆጣጠረ ፡፡ እዚያም በከብት እርባታ ፣ በጥራጥሬ እርባታ እና በአሳ ማጥመድ ላይ የተመሠረተ ኢኮኖሚን አቋቋሙ ፣ ከወንዙ ርዝመት ጋር ትናንሽ መንደሮች አሏቸው ፡፡ Cøllø የተጠናከረ የግብርና ስርዓት ያዳበረ ሲሆን በ 17 ኛው ክፍለዘመን የøል መሬቶች ከግብፅ ናይል መሬቶች ጋር የሚመሳሰል የህዝብ ብዛት ነበራቸው ፡፡ [23]
አንደኛው ፅንሰ-ሀሳብ የሰንጋር ሱልጣኔትን የሚያቋቁሙ የjንጅ ሰዎችን ወደ ሰሜን ያገደው ከኩሉ ግፊት መሆኑ ነው ፡፡ ዲንካዎች የሰው ልጅ ትራንስፎርሜሽን ኢኮኖሚያቸውን በመጠበቅ በስድድ አካባቢ ቆዩ ፡፡ [24]
ዲንቃዎቹ ከጎረቤቶቻቸው የተጠበቁ እና የተገለሉ ሲሆኑ ፣ ሴሉ ግን በዓለም አቀፍ ጉዳዮች የበለጠ ተሳትøል ፡፡ ኬልø የነጭ አባይን ምዕራባዊ ዳርቻ የሚቆጣጠር ሲሆን ሌላኛው ወገን ደግሞ በፉንጅ ሱልጣኔት ቁጥጥር ስር የነበረ ሲሆን በሁለቱ መካከል መደበኛ ግጭት ነበር ፡፡ Cøllø በጦር ታንኳ አካባቢዎችን በፍጥነት ከአከባቢዎች ውጭ የመውረር ችሎታ ነበረው እንዲሁም የአባይን ውሃ ይቆጣጠር ነበር ፡፡ ፉንጅ የታጠቁ ጋሻ ፈረሰኞች የቆሙ ጦር ነበራቸው እናም ይህ ኃይል የሳሄልን ሜዳ እንዲቆጣጠሩ አስችሏቸዋል ፡፡
Cøllø ወጎች ሐ ስለ ያስተዳድሩ ስለ Rädh Odak Ocollo ይናገራል ፡፡ እ.ኤ.አ. በ 1630 የነጭ ናይል የንግድ መስመሮችን ለመቆጣጠር ከሴናርር ጋር ለሶስት አስርት ዓመታት ጦርነት መርቷቸዋል ፡፡ Cøllø ከዳርፉር ሱልጣኔትና ከታካሊ መንግሥት ጋር በፎንጅ ላይ ተባባሪ ቢሆንም የታካሊ መማረክ ጦርነቱን በፉንጅ ሞገስ አጠናቋል ፡፡ በ 17 ኛው መቶ ክፍለዘመን በøንጅ እና በøል the መካከል ባለው የድንበር አከባቢ ስልጣን ከያዙት ዲንቃ ጋር Cøllø እና Funj ተባባሪ ሆነ ፡፡ የ Cøllø የፖለቲካ አወቃቀር ቀስ በቀስ በንጉ king ወይም በድጋሜ ስር ማዕከላዊ ነበር ፡፡ በጣም አስፈላጊው ሩድ ቱጊ (የሪድ Dhøköödhø ልጅ) ሐ. እ.ኤ.አ. ከ 1690 እስከ 1710 ባለው ጊዜ የፋሺዳ የካሊ ዋና ከተማን አቋቋመ ፡፡ በዚሁ ወቅት የ Funንጅ ሱልጣኔት ቀስ በቀስ መውደቁ የታየ ሲሆን ኩሉል የነጭ አባይን እና የንግድ መስመሮቹን ሙሉ በሙሉ እንዲቆጣጠር አድርጓል ፡፡ የኩሉ ወታደራዊ ኃይል በወንዙ ቁጥጥር ላይ የተመሠረተ ነበር ፡፡ [25]
እ.ኤ.አ. ከ 19 ኛው መቶ ክፍለዘመን አጋማሽ ጀምሮ የአውሮፓውያን የስነ-ሰብ ጥናት ተመራማሪዎች እና በኋላም የኬንያ ታሪክ ጸሐፊዎች ከተለያዩ የአፍሪካ ክፍሎች ወደ ምስራቅ አፍሪካ የሰዎች ፍልሰት መነሻ ፍላጎት አላቸው ፡፡ ከእነዚህ ጥናቶች ከሚመነጩት በጣም ሰፊ ከሆኑት መሠረተ-ሐሳቦች አንዱ የባንቱ መስፋፋት ነው ፡፡ የጥናቱ ዋና መሳሪያዎች የቋንቋ ፣ የአርኪዎሎጂ እና የቃል ወጎች ነበሩ ፡፡
የካሌንጂን ቡድኖች አመሰራረት ሀሳብን ለማግኘት የግለሰቦችን የዘር ታሪክ ማፈላለግ አስፈላጊነት እንደ ቢ. ኪፕኮርር (1978) ፡፡ ቱገን ለመጀመሪያ ጊዜ ከጦርነት ፣ ከረሃብ እና ከበሽታ በመሸሽ በትንሽ የጎሳ ቡድኖች ውስጥ መሰፈሩን እና ከምዕራብ ፣ ምስራቃዊ እና ሰሜናዊ ክፍሎች እንደደረሱ ተከራክረዋል ፡፡ ከቱገን መካከል ከኬንያ ተራራ መጥቻለሁ የሚል ክፍል እንኳን አለ ፡፡ [26]
በናንዲ ማቋቋሚያ ላይ ያለው የናንዲ መለያ የናንዲ ክልል የመያዝ ተመሳሳይ ዘዴ ያሳያል። ወደ ናንዲ አካባቢ የገቡት እና የያዙት የካሌንጂን ጎሳዎች በዚህም የናንዲ ጎሳ ሆነው የተገኙት ከካሌንጂን ተናጋሪ አካባቢዎች ሰፋ ያለ ነው ፡፡
ስለሆነም ባለፉት መቶ ዘመናት ሰዎች የሚንቀሳቀሱበት እና ያተኮሩባቸው የቦታ ዋና አከባቢዎች ያሉ ይመስላል ፣ እናም በሂደቱ ውስጥ ስደተኞችን በመቀበል እና የመጀመሪያ ነዋሪዎችን በማዋሃድ በሂደቱ ሂደት ውስጥ ዛሬ ወደ ተለመደው ወደ ካሌንጂን ማህበረሰቦች ተለውጧል ፡፡
በተለያዩ ምክንያቶች የኒሎቲክ ሉዎ ሕዝቦች ዘገምተኛ እና ብዙ ትውልድ ፍልሰት ከደቡብ ሱዳን ወደ ኡጋንዳ እና ምዕራብ ኬንያ ቢያንስ ከ 1000 ዓ.ም. ጀምሮ እስከ 20 ኛው ክፍለዘመን መጀመሪያ ድረስ ተከሰተ ፡፡ [29] ወደ ኬንያ እና ታንዛኒያ ውስጥ እና ውስጥ የሉዎ መስፋፋት የጊዜ ገደቦችን ለመገመት የቃል ታሪክ እና የዘር ሐረግ መረጃዎች ጥቅም ላይ ውለዋል ፡፡ በኬንያ ወደነበረው የቀድሞው የኒያንዛ አውራጃ አራት ዋና ዋና የፍልሰት ሞገዶች የሚጀምሩት ከጆክ ህዝብ (ጆካ ጆክ) ሲሆን ይህም ከ 1490 እስከ 1517 አካባቢ ተጀምሯል ተብሎ ይገመታል ፡፡ [30] ጆካ ጆክ ወደ ሰሜን ኒያንዛ የመጀመሪያ እና ትልቁ የስደተኞች ማዕበል ነበሩ ፡፡ እነዚህ ስደተኞች በሰሜን ኒያንዛ ዙሪያ ተስፋፍተው ራሞጊ ሂል በሚባል ቦታ ሰፈሩ ፡፡ የኦዊኒ ሰዎች (ጆክ ኦውዊኒ) እና የኦሞሎ ህዝብ (ጆክ ኦሞሎ) ብዙም ሳይቆይ (1598–1625) ተከትለው ነበር ፡፡ [31] ከዚያ በኋላ በሱባ ፣ ሳዋ ፣ አሴምቦ ፣ ኡዮማ እና ካኖ የተውጣጣ ልዩ ልዩ ቡድን ተከተለ ፡፡ ሱባዎች በመጀመሪያዎቹ የሉዎ ባህልን የተቀላቀሉ ባንቱ ተናጋሪ ሰዎች ነበሩ ፡፡ በ 18 ኛው ክፍለዘመን አጋማሽ ላይ በቡጋንዳ 24 ኛው ካባካ ግድያ ተከትሎ በተነሳው የእርስ በእርስ ግጭት ከኡጋንዳ ውስጥ ከቡጋንዳ መንግሥት ሸሽተው በደቡብ ኒያንዛ በተለይም በሩሲንጋ እና በምፋንጋኖ ደሴቶች ሰፈሩ ፡፡ [32] የሉዎ ተናጋሪዎች በ 17 ኛው መቶ ክፍለዘመን መጀመሪያ ጀምሮ ከሰሜን ኒያንዛ የቪክቶሪያን ሃይቅ የቪናምን ባሕረ ሰላጤ ተሻግረው [31]
በካሌንጂን የቱልወፕ ኮኒ ተብሎ የሚጠራው የኤልገን ተራራ ፣ የጋራ የካልንጂን መነሻ መነሻ ቦታ ነው
ከተለያዩ የካሌንጂን ንዑስ ጎሳዎች የተውጣጡ በርካታ ታሪካዊ ትረካዎች ኬልያ ውስጥ የመጀመርያ የመቋቋሚያ ቦታቸው የሆነውን ቱልወሳብ / ቱልወፕ ኮኒ (ኤልጎን ተራራ) ያመለክታሉ ፡፡ ከቅኝ ግዛት ዘመን በኋላ በተመዘገቡ በአብዛኞቹ ትረካዎች ውስጥ ይህ የመነሻ ነጥብ እንደ ማዕከላዊ ጭብጥ ይታያል ፡፡ በጣም ዝነኛ ከሆኑት ዘገባዎች አንዱ እንደሚናገረው;
Ka ካሌንጂን የመጣው በሰሜናዊው እመት አብ ቡርጂ ከሚባል ሀገር ሲሆን ትርጉሙ ሞቃታማው ሀገር ማለት ነው ፡፡ ሰዎቹ በኤልገን ተራራ ወይም በካልሌንጂን ቱልትት አባ ኮኒ በኩል በማለፍ ወደ ደቡብ ተጉዘዋል ተብሏል ፡፡ ሳባቶች በተራራው ተዳፋት ዙሪያ ሰፍረው ሌሎቹ ደግሞ የተሻለ መሬት ፍለጋ ተጓዙ ፡፡ ኬዮዮ እና ማራኳት በኬሪዮ ሸለቆ እና በቸርጋኒ ሂልስ ሰፈሩ ፡፡ ፖኮቶች በሰሜናዊው የኤልጎን ተራራ ላይ ሰፍረው ቆየት ብለው በሰሜን ከባቢንጎ ሐይቅ ድረስ ተስፋፉ ፡፡ በባሪንጎ ሐይቅ ላይ ቱገን ከናንዲ እና ከኪፕሲጊስ ተለየ ፡፡ ይህ ኬሙታብ ሬሬሲክ በመባል በሚታወቀው ረሃብ ወቅት ነበር ፣ ትርጉሙም የሌሊት ወፎች ረሃብ ማለት ነው ፡፡ በዚህ በረሀብ ወቅት የሌሊት ወፍ አረንጓዴ አረንጓዴ ሣር በመንቀሳቀስ በረሀብን ማስቀረት እንደሚቻል የሚያመላክት የመልካም ምልክት ምልክት ተደርጎ የተወሰደ አረንጓዴ ሳር ቅጠሎችን አመጣ ተብሏል ፡፡ ቱጊን ተንቀሳቅሶ በቱገን ሂልስ ዙሪያ ተቀመጠ ኪፕሲጊስ እና ናንዲ ወደ ሮንጋይ አካባቢ ተዛወሩ ፡፡ ኪፕሲጊስ እና ናንዲ እንደ አንድነት ቡድን ለረጅም ጊዜ አብረው እንደኖሩ ይነገራል ነገር ግን በመጨረሻ በተቃዋሚ አካባቢያዊ ምክንያቶች የተነሳ ለመለያየት ተገደዋል ፡፡ ከነዚህም መካከል ከኡሲን ጊሹ የመሳይ ድርቅና ወረራ ነበሩ ፡፡ [34]
ጂኦግራፊያዊ መሰናክሎች የደቡባውያንን ከእስልምና እድገት ጠብቀዋል ፣ ማህበራዊ እና ባህላዊ ቅርሶቻቸውን እና የፖለቲካ እና የሃይማኖት ተቋማቶቻቸውን ይዘው እንዲቆዩ አስችሏቸዋል ፡፡ የዲዲን ህዝብ በተለይ ከውጭ ጣልቃ-ገብነት በመከላከል በሱድ ማርስሽላንድ ውስጥ ደህንነቱ የተጠበቀ እና ያለ ትልቅ የታጠቀ ኃይል ደህንነቱን እንዲጠብቅ አስችሎታል ፡፡ የሺሉክ ፣ የአዛንዴ እና የባሪ ሰዎች ከጎረቤት ግዛቶች ጋር የበለጠ መደበኛ ግጭቶች ነበሩባቸው [35]
አብዛኛዎቹ ናሎቴዎች ከከብቶቻቸው መንጋዎች ጋር በየወቅቱ እየተሰደዱ አርብቶ አደርነታቸውን ይቀጥላሉ ፡፡ [2] አንዳንድ ጎሳዎች እንዲሁ በከብት መዝረፍ ባህል ይታወቃሉ ፡፡ [36]
በምስራቅ አፍሪካ ያሉት ናይትስ ከጎረቤት ህዝቦች ጋር ረጅም ግንኙነት በመፍጠር ከደቡብ የኩሽቲክ ቡድኖች ብዙ ልምዶችን እና ልምዶችን ተቀብለዋል ፡፡ የኋለኛው ደግሞ የማህበራዊ አደረጃጀት የዕድሜ ስብስብ ስርዓትን ፣ ግርዘትን እና የቃላት ቃላትን ያጠቃልላል። [2] [37]
ከሃይማኖታዊ እምነቶች አንጻር ኒሎተርስ በዋናነት ባህላዊ እምነቶችን እና ክርስትናን ያከብራሉ ፡፡ የዲንቃ ሃይማኖት የሃይማኖት አማልክት ነው ፡፡ ልዑል ፣ ፈጣሪ አምላክ የሰማይ እና የዝናብ አምላክ ፣ እና የሁሉም መናፍስት ገዥ የሆነው ንሂሊክ ነው [38] እሱ በሁሉም ፍጥረታት ውስጥ ይገኛል ተብሎ ይታመናል ፣ እናም በምድር ላይ ያለውን እያንዳንዱን ሰው ፣ ዕፅዋትና እንስሳትን እጣ ፈንታ ይቆጣጠራል። ኒሂሊክ እንደ ኑዌር እና ሺሉክ ባሉ ሌሎች የኒሎቲክ ቡድኖች ጃክ ፣ ጁንግ ወይም ዲዮኪን በመባልም ይታወቃል ፡፡ ዴንጊት ወይም ዴንግ በኒህሊክ ኃይል ያለው የዝናብ እና የመራባት ሰማይ አምላክ ነው ፡፡ [39] የዴንግ እናት የአቡነ የአትክልት ስፍራ ጠባቂ እና ሁሉም ሴቶች በእባብ የተወከሉ አቡክ ናት ፡፡ [40] ሌላኛው አምላክ ጋራንግ በአንዳንድ ዲንቃዎች በዴንግ የታፈነ አምላክ ነው ተብሎ ይታመናል ወይም ይወሰዳል ፤ መንፈሱ ብዙዎቹን የዲንቃ ሴቶች እና አንዳንድ ወንዶች እንዲጮህ ሊያደርግ ይችላል ፡፡ “ጆክ” የሚለው ቃል የአባቶችን መናፍስት ቡድን ያመለክታል።
በሎቱኮ አፈታሪኮች ውስጥ ዋናው አምላክ አጆክ ይባላል ፡፡ እሱ በአጠቃላይ እንደ ደግ እና ደግ ሆኖ ይታያል ፣ ግን ሊናደድ ይችላል። አንድ ጊዜ ለል her ትንሣኤ አንዲት ሴት ለጸሎት እንደመለሰ ተዘግቧል ፡፡ ባለቤቷ ግን ተቆጥቶ ልጁን ገደለው ፡፡ በሎቱኮ ሃይማኖት መሠረት አጆክ በሰውየው ድርጊት ተበሳጭቶ እንደገና ማንኛውንም ሎቶኮን እንደገና እንዳያንሰራራ ማለ ፡፡ በዚህ ምክንያት ሞት ዘላቂ ሆኗል ተባለ ፡፡
የ Y-chromosome ጥናት Wood et al. (2005) በአፍሪካ ውስጥ የተለያዩ ነዋሪዎችን በአባት የዘር ሐረግ ለመፈተሽ ሞክረዋል ፣ ከእነዚህም መካከል 26 ማሳይ እና 9 ሉኦ ከኬንያ እንዲሁም 9 አሩ ከዴሞክራቲክ ሪፐብሊክ ኮንጎ ፊርማ የኒሎቲክ የአባት ምልክት አመልካች ሃፕሎፕሮፕ ኤ 3 ቢ 2 ከመአሳይ 27% ፣ ከአሉር 22% እና ከሉኦ 11% ተገኝቷል ፡፡ [41]
እንደ ጎሜስ እና ሌሎች. (2010) ፣ [42] ሃፕሎግፕፕ ቢ ሌላ በባህሪው የኒሎቲክ አባታዊ አመልካች ነው ፡፡ በ 22% Wood et al .’s የሉዎ ናሙናዎች ውስጥ ተገኝቷል ፣ 8% ያጠናው ማሳይ እና 50% የተማረ ኑዌር ፡፡ [41] በታላቁ ሐይቆች አካባቢ ከሚገኙት የኒሎ-ሳህራን ተናጋሪ ቡድኖች መካከል የ ‹1b1b ›ሐፕሎፕፕፕ በአጠቃላይ 11% ገደማ ድግግሞሾች ላይ ተስተውሏል ፡፡ [43] ይህ ተጽዕኖ በማሳይ (50%) ውስጥ ተከማችቷል ፡፡ [41] ይህ ከኩሺቲክ ተናጋሪ ወንዶች ወደነዚህ የኒሎ-ሳሃራን ቋንቋ ተናጋሪ ህዝቦች ወሳኝ ታሪካዊ የዘር ፍሰትን የሚያመለክት ነው ፡፡ [43] በተጨማሪም ከአሉር ናሙናዎች ውስጥ 67% የሚሆኑት ኢ 2 ሃፕሎፕሮፕን ይይዛሉ ፡፡ [41]
አንድ ጥናት በሐሰን et al. (2008) በሱዳን ክልል ውስጥ የሚገኙትን የ ‹Y-DNA› ን በመተንተን የተለያዩ የአካባቢ የኒሎቲክ ቡድኖች ለማነፃፀር ተካተዋል ፡፡ ተመራማሪዎቹ በምዕራብ ሱዳን ከሚኖሩት በስተቀር በኒሎ-ሳሃራ ተናጋሪዎች መካከል በጣም የተለመዱ የአባት የዘር ሐረጎች ኒሎቲክ ኤ እና ቢ ክላድስ ሆነው አግኝተዋል ፡፡ እዚያም አንድ ታዋቂ የሰሜን አፍሪካ ተጽዕኖ ተስተውሏል ፡፡ ሃፕሎፕሮፕ ሀ ከዲንቃ 62% ፣ ከሺሉክ 53.3% ፣ ከኑባ 46.4% ፣ ከኑዌር 33.3% ፣ ከፉር 31.3% እና ከማሳሊት 18.8% መካከል ተመልክቷል ፡፡ ሃፕሎፕሮፕ ቢ ለ ኑዌር 50% ፣ 26.7% ከሽሉቅ ፣ 23% ዲንቃ ፣ ለኑባ 14.3% ፣ ለፉር 3.1% እና ለመሳሊት 3.1% ተገኝቷል ፡፡ የ “ኢ 1 ቢ 1 ቢ” ክላዴድም ከመሳላይት 71.9% ፣ ከፉሩ 59.4% ፣ ከኑባ 39.3% ፣ ከሺሉክ 20% ፣ ከኑዌር 16.7% እና ከዲንቃ 15% ተገኝቷል ፡፡ [44] ሀሰን እና ሌሎች. በማሳሊትት ውስጥ ያለው የሃፕሎፕፕፕ ከፍተኛ ድግግሞሽ ብዛት በቅርብ ጊዜ በተፈጠረው የህዝብ ማነቆ ምክንያት ነው ፣ ይህም ምናልባት የህብረተሰቡን የመጀመሪያ የሃፕሎፕፕፕ ብዝሃነትን የቀየረ ሊሆን ይችላል ፣ ወይም ደግሞ በሰሜን አፍሪካ ከሚገኘው የ E1b1b መነሻ ጂኦግራፊያዊ ቅርበት የተነሳ ነው ፡፡ ተመራማሪዎቹ እንደሚጠቁሙት “ከ 6,000-8,000 ዓመታት በፊት አካባቢ የሰሃራ ተራማ በረሃማ በሆነበት ጊዜ” (እ.ኤ.አ.) ወደ ሱዳን ሊመጣ ይችል ነበር ፡፡ ሄን እና ሌሎች. (2008) በተመሳሳይ መልኩ በሰሜን ታንዛኒያ ኒሎቲክ ዳቶግ ላይ የአፍሮ-እስያታዊ ተጽዕኖን ተመልክተዋል ፣ ከእነዚህ ውስጥ 43% የሚሆኑት ኤም 293 ን ንዑስ ክ / E1b1b ተሸክመዋል ፡፡
ከናሎቴስ የአባት ዲ ኤን ኤ በተቃራኒ የናሎቴስ የእናት የዘር ሐረግ በአጠቃላይ ዝቅተኛ-ወደ-ቸልተኛ የሆኑ የአፍሮ እስያ እና የሌሎች ያልተለመዱ ተጽዕኖዎችን ያሳያል ፡፡ የ MtDNA ጥናት በካስትሪ እና ሌሎች. (2008) በኬንያ የሚገኙ የተለያዩ የሎሎቲክ ህዝቦች የእናትነት ዝርያዎችን በመመርመር ቱርካናና ፣ ሳምቡሩ ፣ ማሳይ እና ሉዎ ግለሰቦች ተመርጠዋል ፡፡ ሁሉም ማለት ይቻላል የተሞከሩት ናይትስ ኤምቲዲኤንኤ L0 ፣ L2 ፣ L3 ፣ L4 እና L5 ን ጨምሮ የተለያዩ ከሰሃራ በታች ማክሮ- haplogroup L ንዑስ-ክላዶች ነበሩ ፡፡ ከሰሜን አፍሪካ እና ከአፍሪካ ቀንድ ዝቅተኛ የእናቶች ዘረ-መል ፍሰት በጥቂት ቡድኖች ውስጥ ታይቷል ፣ በዋነኝነት በ mtDNA haplogroup M እና በ haplogroup I የዘር ሐረግ ውስጥ 12.5% በሆነው ከማሳይ እና 7% የሳምቡሩ ናሙናዎች ተገኝተዋል ፡፡ 46
የኒሎቲክ ሕዝቦች ራስ-ሙዝ ዲ ኤን ኤ በቴሽኮፍ እና ሌሎች አጠቃላይ ጥናት ላይ ተመርምሯል ፡፡ (2009) በአፍሪካ ውስጥ ባሉ የተለያዩ ሕዝቦች የዘረመል ስብስቦች ላይ ፡፡ እንደ ተመራማሪዎቹ ገለፃ ኒሎተስ በአጠቃላይ የራሳቸውን አፍሪካዊ የዘር ውርስ (ክላስተር) ይመሰርታሉ ፡፡ ደራሲዎቹ በተጨማሪም እንደ ማሳይ ያሉ በምስራቅ ታላላቅ ሐይቆች አካባቢ የተወሰኑ የሎሎቲክ ሕዝቦች ባለፉት አምስት ሺህ አምስት ዓመታት ወይም ከዚያ በላይ ዓመታት በኩሽቲክ ተናጋሪ ሕዝቦችን በተደጋጋሚ በማዋሃድ አንዳንድ ተጨማሪ የአፍሮ-እስያዊ ግንኙነቶችን አሳይተዋል ፡፡ [4]
ቲሽኮፍ እና ሌሎች እ.ኤ.አ. በ 2009 በአፍሪካ ውስጥ በሕዝቦች መካከል ያለውን የዘረመል ልዩነት እና ግንኙነቶች ለመለየት ትልቁን ጥናት አሳትመዋል ፡፡ እነሱ 121 የአፍሪካን ብዛት ፣ 4 የአፍሪካ አሜሪካዊያንን እና 60 አፍሪካዊ ያልሆኑ ህዝቦችን መርምረዋል ፡፡ የእነሱ ውጤቶች የፍልሰት ክስተቶችን የሚያንፀባርቅ ከፍተኛ ድብልቅ የዘር ግንድ አመልክተዋል ፡፡ በምስራቅ አፍሪካ ውስጥ ሁሉም የህዝብ ቡድኖች የመረመሩ የኒሎቲክ ፣ የኩሽቲክ እና የባንቱ የዘር ሐረጎች ከሌሎቹ ጋር የተለያየ ዲግሪዎች ነበሯቸው ፡፡ በተጨማሪም በአጠቃላይ የጄኔቲክ ስብስቦች ከቋንቋ ምደባ ጋር የሚጣጣሙ መሆናቸውን የኬንያው ሉኦን ጨምሮ ከሚታወቁ በስተቀር ፡፡ የኒሎ-ሳህራን ተናጋሪዎች ቢሆኑም ፣ የሉዎ ክላስተር ከኒጀር-ኮርዶፋኒያን ተናጋሪ ሕዝቦች ጋር በዙሪያቸው ይገኛል ፡፡ በደቡባዊው ሉኦ ፍልሰት ወቅት ይህ ከፍተኛ የሆነ ድብልቅነትን የሚያመለክት መሆኑን ያመላክታሉ ፡፡ የካሌንጂን ቡድኖች እና የማሳይ ቡድኖች አነስተኛ የባንቱ ዝርያ ያላቸው ግን ጉልህ የኩሽ ዝርያ ያላቸው ሆነው ተገኝተዋል ፡፡ [4]
በጥንታዊ ዲ ኤን ኤ በጥናት የታወቀ የጄኔቲክ ምሁር ዴቪድ ሪይክ በሉዎ ሰዎች ላይ የሚውቴሽን ድግግሞሽ ከአከባቢው የባንቱ ተናጋሪዎች ጋር በጣም ተመሳሳይ መሆኑን ያመለከተ ጥናት አካሂዷል ፡፡ በምስራቅ አፍሪቃ የሚገኙ የሉዎ ተናጋሪዎች የባንቱ ተናጋሪዎች ወደነበሩባቸው ግዛቶች በመሰደዳቸው ሁልጊዜም ቢሆን ማህበራዊ ችግር ላይኖራቸው ይችላል የሚል ሀሳብ አቅርበዋል። ይህ በርካታ የባንቱ ተናጋሪ ቡድኖች የሉዎ ቋንቋን ፣ ባህልን እና ልማዶችን በወቅቱ እንደነበሩ የሚያረጋግጥ የቃል ታሪክን የሚመጥን ነው ፡፡ [47]
አገር አቋራጭ የዓለም ሻምፒዮን እና ሪከርድ ባለቤት ሎርና ኪፕላጋት ከብዙ ታዋቂ የኒሎቲክ ርቀት ሯጮች አንዱ ፡፡
በአካል ናይትስ በተለመደው በጣም ጥቁር የቆዳ ቀለም እና ቀጭን ፣ ረዣዥም አካላት ይታወቃሉ ፡፡ ብዙውን ጊዜ ለየት ያሉ ረዥም የአካል ጉዳቶች ፣ በተለይም ርቀቱ ክፍሎችን (የፊት እግሮች ፣ ጥጆችን) ይመለከታሉ ፡፡ ይህ ባህርይ ሰውነታቸውን የበለጠ ውጤታማ በሆነ መንገድ እንዲያፈሱ ለማስቻል የአየር ንብረት መላመድ እንደሆነ ይታሰባል።
የሱዳን ኒሎተኖች በዓለም ላይ ካሉ ረጅሙ ሕዝቦች መካከል እንደ አንዱ ይቆጠራሉ ፡፡ ሮበርትስ እና ቤይንብሪጅ (1963) 182.6 ሴ.ሜ (5 ft 11.9 ኢንች) ቁመት እና 58.8 ኪ.ግ (130 ፓውንድ) በሱዳናዊው ሺሉክ ናሙና ውስጥ አማካይ እሴቶችን ሪፖርት አድርገዋል ፡፡ [48] ሌላው የሱዳን ዲንቃ ናሙና የ 181.9 ሴሜ / 58.0 ኪግ (71.6 እና nbsp: በ / 127.9 ፓውንድ) ቁመት / ክብደት ጥምርታ አለው ፣ እጅግ በጣም ሥነ-መለኮታዊ somatotype ከ 1.6-3.5-6.6 ፡፡
የፊት ገጽታዎችን በተመለከተ ሂርናክስ (1975) በኒሎቲክ ሕዝቦች መካከል በጣም የተለመደው የአፍንጫ መገለጫ ሰፊ ነው ፣ በባህሪያቸው ከፍተኛ የመረጃ ጠቋሚ እሴቶች ከ 86.9 እስከ 92.0 ናቸው ፡፡ በተጨማሪም ዝቅተኛ የአፍንጫ ምጣኔዎች ብዙውን ጊዜ እንደ ማሳይ ባሉ በደቡባዊ ደቡባዊ ታላቁ ሐይቆች አካባቢ ከሚኖሩት ኒሎቴስ መካከል እንደሚገኙ ዘግቧል ፡፡ [49]
በተጨማሪም ፣ በአሁኑ ጊዜ በአፍሪካ ታላቁ ሐይቆች አካባቢ የሚኖሩት የኒሎቲክ ቡድኖች አንዳንድ ጊዜ በሱዳን ክልል ከሚኖሩት ሰዎች ያነሱ ናቸው ፡፡ ካምቤል እና ሌሎች. (2006) በሰሜን ኬንያ ውስጥ በግብርና ቱርካና ናሙና ውስጥ 172.0 ሴ.ሜ / 53.6 ኪግ (67.7 በ / 118.2 ፓውንድ) እና 174.9 ሴ.ሜ / 53.0 ኪግ (68.8 እና nbsp: በ / 116.8 ፓውንድ) መለኪያዎች ተመዝግበዋል ፡፡ [50 ] ሄርናክስ በተመሳሳይ በደቡብ ኬንያ ለሚገኘው ማሳይ የ 172.7 ሴ.ሜ (68 ኢንች) ቁመት በመዘርዘር እጅግ በጣም ግንድ / እግር ርዝመት 47.7 ነው ፡፡ [49]
ብዙ የኒሎቲክ ቡድኖች በረጅም እና በመካከለኛ ርቀት ሩጫ የላቀ ናቸው ፡፡ አንዳንድ ተመራማሪዎች እንደሚጠቁሙት ይህ የስፖርት ችሎታ ከተለየ የሩጫ ኢኮኖሚያቸው ፣ ከቀጭን የሰውነት ቅርጽ እና ከቀጭን እግሮች ተግባር ጋር የተቆራኘ ነው ፡፡ ጥናት በፒሲላዲስ et al. (2006) 404 ታዋቂ የኬንያ ርቀት ሯጮች ጥናት አካሂዷል ፡፡ ከዓለም አቀፍ ደረጃ መልስ ሰጪዎች መካከል 76% የሚሆኑት የካሌንጂን ብሄረሰብ አካል እንደሆኑና 79% ደግሞ በኔሎቲክ ቋንቋ እንደሚናገሩ አረጋግጧል ፡፡
- ^ ^ Jakobsson, Mattias; Hassan, Hisham Y.; Babiker, Hiba; Günther, Torsten; Schlebusch, Carina M.; Hollfelder, Nina (24 August 2017). “Northeast African genomic variation shaped by the continuity of indigenous groups and Eurasian migrations”. PLOS Genetics. 13(8): e1006976. doi:10.1371/journal.pgen.1006976. ISSN 1553–7404. PMC 5587336. PMID 28837655. ^ Kebede, Messay (2003). “Eurocentrism and Ethiopian Historiography: Deconstructing Semitization”. University of Dayton-Department of Philosophy. International Journal of Ethiopian Studies. Tsehai Publishers. 1: 1–19 — via JSTOR. ^ Alemu, Daniel E. (2007). “Re-imagining the Horn”. African Renaissance. 4 (1): 56–64 — via Ingenta. ^ Leslau, Wolf (1945). “The Influence of Cushitic on the Semitic Languages of Ethiopia a Problem of Substratum”. WORD. 1 (1): 59–82. doi:10.1080/00437956.1945.11659246. — https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/00437956.1945.11659246 ^ Taddesse Tamrat, Church and State in Ethiopia (1270–1527) (Oxford: Clarendon Press, 1972), p. 26. ^ Blench, Roger. Archaeology, Language, and the African Past. Rowman: Altamira, 2006 ISBN 9780759104662 ^ Diakonoff, Igor. The Earliest Semitic Society: Linguistic Data Journal of Semitic Studies, Vol. 43 Iss. 2 (1998). ^ Shirai, Noriyuki. The Archaeology of the First Farmer-Herders in Egypt: New Insights into the Fayum Epipalaeolithic and Neolithic. Leiden University Press, 2010. ISBN 9789087280796. ^ Blench R (2006) Archaeology, Language, and the African Past, Rowman Altamira, ISBN 0–7591–0466–2, ISBN 978–0–7591–0466–2, books.google.be/books?id=esFy3Po57A8C ^ Jump up to:a b c Ehret, Christopher; Keita, S. O. Y.; Newman, Paul (3 December 2004). “The Origins of Afroasiatic”. Science. 306(5702): 1680.3–1680. doi:10.1126/science.306.5702.1680c. PMID 15576591. S2CID 8057990. ^ Bender ML (1997), Upside Down Afrasian, Afrikanistische Arbeitspapiere 50, pp. 19–34 ^ Militarev A (2005) Once more about glottochronology and comparative method: the Omotic-Afrasian case, Аспекты компаративистики — 1 (Aspects of comparative linguistics — 1). FS S. Starostin. Orientalia et Classica II (Moscow), p. 339–408. http://starling.rinet.ru/Texts/fleming.pdf ^ Greenberg, Joseph (1963). The Languages of Africa. Bloomington: Indiana University. pp. 48–49. ^ Jump up to:a b c Stevens, Chris J.; Nixon, Sam; Murray, Mary Anne; Fuller, Dorian Q. (July 2016). Archaeology of African Plant Use. Routledge. p. 239. ISBN 978–1–315–43400–1. ^ Jump up to:a b Cooper (2017). sfnp error: multiple targets (4×): CITEREFCooper2017 (help) ^ Rilly (2019), pp. 132–133. sfnp error: multiple targets (4×): CITEREFRilly2019 (help) ^ Jump up to:a b c Rilly C (2010). “Recent Research on Meroitic, the Ancient Language of Sudan” (PDF). ^ Rilly, Claude (2008). “Enemy brothers. Kinship and relationship between Meroites and Nubians (Noba)”. Between the Cataracts. Proceedings of the 11th International Conference for Nubian Studies Warsaw University 27 August-2 September 2006. Part 1. Main Papers. doi:10.31338/uw.9788323533269.pp.211–226. ISBN 9788323533269. ^ Cooper, Julien (25 October 2017). “Toponymic Strata in Ancient Nubia Until the Common Era”. Dotawo: A Journal of Nubian Studies. 4 (1). doi:10.5070/d64110028. ^ Ambrose (1984), p. 234. sfnp error: multiple targets (2×): CITEREFAmbrose1984 (help) ^ Jump up to:a b “Religious Identity Among Muslims”. Pew Research Center. 9 August 2012. ^ “Africa :: Somalia — The World Factbook — Central Intelligence Agency”. www.cia.gov. Retrieved 10 November 2020. ^ Jump up to:a b Robert Hetzron, “The Semitic Languages”, 2013 ^ “ETHIOPIA TO ADD 4 MORE OFFICIAL LANGUAGES TO FOSTER UNITY”. Ventures Africa. Ventures. Retrieved 2 February 2021. ^ “Ethiopia is adding four more official languages to Amharic as political instability mounts”. Nazret. Nazret. Retrieved 2 February 2021. ^ Shaban, Abdurahman. “One to five: Ethiopia gets four new federal working languages”. Africa News. ^ “Djibouti — The World Factbook”. www.cia.gov. Retrieved 27 February 2021. ^ Goulbourne, Harry (2001). “Who is a Cushi?”. Race and Ethnicity: Solidarities and communities. New York: Routledge. ISBN 978–0–415–22501–4. ^ Mandel, David (1 January 2010). Who’s Who in the Jewish Bible. Jewish Publication Society. ISBN 978–0–8276–1029–3. ^ Masudi’s The Meadows of Gold (947 AD); Wahb ibn Munabbih(738) included among Cush’s offspring “the “Qaran”, the Zaghawa, the Habesha, the Qibt, and the Barbar”. ^ Andrew Paul (1954). A History of the Beja Tribes of the Sudan, p. 20 ^ The Peopling of Ancient Egypt and the Deciphering of Meroitic Script, UNESCO, p. 54. ^ Lewis, M.I. (1979). The Cushitic-Speaking Peoples: A Jigsaw Puzzle for Social Anthropologists (PDF). London School of Economics. p. 138. ISBN 978–0520045743. Retrieved 5 December 2019. ^ Jump up to:a b Bulliet, Richard (20 May 1990) [1975]. The Camel and the Wheel. Morningside Book Series. Columbia University Press. p. 183. ISBN 978–0–231–07235–9. As has already been mentioned, this type of utilization [camels pulling wagons] goes back to the earliest known period of camel domestication in the third millennium B.C. ^ Jump up to:a b Richard, Suzanne (2003). Near Eastern Archaeology: A Reader. ISBN 9781575060835. Archived from the original on 5 February 2016. Retrieved 8 January 2016. ^ Jump up to:a b D’Atanasio, Eugenia; Trombetta, Beniamino; Bonito, Maria; Finocchio, Andrea; Di Vito, Genny; Seghizzi, Mara; Romano, Rita; Russo, Gianluca; Paganotti, Giacomo Maria (12 February 2018). “The peopling of the last Green Sahara revealed by high-coverage resequencing of trans-Saharan patrilineages”. Genome Biology. 19 (1): 20. doi:10.1186/s13059–018–1393–5. ISSN 1474–760X. PMC 5809971. PMID 29433568. ^ Jump up to:a b Scozzari, Rosaria; Novelletto, Andrea; Coppa, Alfredo; Efremov, Georgi D.; Kozlov, Andrey I.; Brdicka, Radim; Assum, Guenter; Zagradisnik, Boris; Vona, Giuseppe (1 June 2007). “Tracing Past Human Male Movements in Northern/Eastern Africa and Western Eurasia: New Clues from Y-Chromosomal Haplogroups E-M78 and J-M12”. Molecular Biology and Evolution. 24 (6): 1300–1311. doi:10.1093/molbev/msm049. ISSN 0737–4038. PMID 17351267. ^ Jump up to:a b Cruciani, Fulvio; Scozzari, Rosaria; Novelletto, Andrea; Valesini, Guido; Sellitto, Daniele; Akar, Nejat; Moral, Pedro; Dugoujon, Jean-Michel; Russo, Gianluca (1 July 2015). “Phylogeographic Refinement and Large Scale Genotyping of Human Y Chromosome Haplogroup E Provide New Insights into the Dispersal of Early Pastoralists in the African Continent”. Genome Biology and Evolution. 7 (7): 1940–1950. doi:10.1093/gbe/evv118. PMC 4524485. PMID 26108492. ^ Jump up to:a b “E-CTS10880 YTree”. www.yfull.com. Retrieved 1 January2019. ^ Jump up to:a b ISOGG, Copyright 2016 by. “ISOGG 2017 Y-DNA Haplogroup E”. isogg.org. Retrieved 1 January 2019. ^ Ehret C (1995). Reconstructing Proto-Afroasiatic (Proto-Afrasian): Vowels, Tone, Consonants, and Vocabulary. University of California Press. ISBN 978–0–520–09799–5. ^ Ehret C (2002). The Civilizations of Africa: A History to 1800. James Currey Publishers. ISBN 978–0–85255–475–3. ^ Ehret C (2002). “Language Family Expansions: Broadening our Understandings of Cause from an African Perspective”. In Bellwood P, Renfrew C (eds.). Examining the farming/language dispersal hypothesis. Cambridge: McDonald Institute for Archaeological Research. ^ Prendergast, Mary E.; Lipson, Mark; Sawchuk, Elizabeth A.; Olalde, Iñigo; Ogola, Christine A.; Rohland, Nadin; Sirak, Kendra A.; Adamski, Nicole; Bernardos, Rebecca; Broomandkhoshbacht, Nasreen; Callan, Kimberly; Culleton, Brendan J.; Eccles, Laurie; Harper, Thomas K.; Lawson, Ann Marie; Mah, Matthew; Oppenheimer, Jonas; Stewardson, Kristin; Zalzala, Fatma; Ambrose, Stanley H.; Ayodo, George; Gates, Henry Louis; Gidna, Agness O.; Katongo, Maggie; Kwekason, Amandus; Mabulla, Audax Z. P.; Mudenda, George S.; Ndiema, Emmanuel K.; Nelson, Charles; Robertshaw, Peter; Kennett, Douglas J.; Manthi, Fredrick K.; Reich, David (5 July 2019). “Ancient DNA reveals a multistep spread of the first herders into sub-Saharan Africa”. Science. 365 (6448): eaaw6275. Bibcode:2019Sci…365.6275P. doi:10.1126/science.aaw6275. PMC 6827346. PMID 31147405. ^ Bakano, Otto (24 April 2011). “Grotto galleries show early Somali life”. AFP. Archived from the original on 30 April 2011. Retrieved 11 May 2013. ^ Jump up to:a b “Dr. Stuart Tyson Smith”. ucsb.edu. ^ Clark, John Desmond; Brandt, Steven A. (1 January 1984). From Hunters to Farmers: The Causes and Consequences of Food Production in Africa. University of California Press. ISBN 978–0–520–04574–3. ^ J. Clutton-Brook A Natural History of Domesticated Mammals 1999. ^ Olsen, Sandra L. (1995) “Horses through time Boulder”, Colorado: Roberts Rinehart Publishers for Carnegie Museum of Natural History. ^ Mire, Sada (14 April 2015). “Mapping the Archaeology of Somalia: Religion, Art, Script, Time, Urbanism, Trade and Empire”. African Archaeological Review. 32 (1): 111–136. doi:10.1007/s10437–015–9184–9. ISSN 0263–0338. ^ Michael Hodd, East African Handbook, (Trade & Travel Publications: 1994), p.640. ^ Ambrose, Stanley H. (1984). From Hunters to Farmers: The Causes and Consequences of Food Production in Africa — “The Introduction of Pastoral Adaptations to the Highlands of East Africa”. University of California Press. p. 220. ISBN 978–0520045743. Retrieved 4 December 2014. ^ Christopher Ehret, Merrick Posnansky (ed.) (1982). The Archaeological and Linguistic Reconstruction of African History. University of California Press. p. 140. ISBN 978–0520045934. Retrieved 4 December 2014. ^ Grillo, Katherine M.; Hildebrand, Elisabeth A. (June 2013). “The context of early megalithic architecture in eastern Africa: the Turkana Basin c. 5000–4000 BP”. Azania: Archaeological Research in Africa. 48 (2): 193–217. doi:10.1080/0067270X.2013.789188. S2CID 162193899. ^ Lynch, B. M.; Robbins, L. H. (1978). “Namoratunga: The First Archeoastronomical Evidence in Sub-Saharan Africa”. Science. 200 (4343): 766–768. Bibcode:1978Sci…200..766L. doi:10.1126/science.200.4343.766. JSTOR 1746628. PMID 17743241. S2CID 31531630. ^ Hildebrand, Elisabeth A.; Shea, John J.; Grillo, Katherine M. (18 July 2013). “Four middle Holocene pillar sites in West Turkana, Kenya”. Journal of Field Archaeology. 36 (3): 181–200. doi:10.1179/009346911X12991472411088. S2CID 54739651. ^ Skoglund, Pontus; Thompson, Jessica C.; Prendergast, Mary E.; Mittnik, Alissa; Sirak, Kendra; Hajdinjak, Mateja; Salie, Tasneem; Rohland, Nadin; Mallick, Swapan; Peltzer, Alexander; Heinze, Anja; Olalde, Iñigo; Ferry, Matthew; Harney, Eadaoin; Michel, Megan; Stewardson, Kristin; Cerezo-Román, Jessica I.; Chiumia, Chrissy; Crowther, Alison; Gomani-Chindebvu, Elizabeth; Gidna, Agness O.; Grillo, Katherine M.; Helenius, I. Taneli; Hellenthal, Garrett; Helm, Richard; Horton, Mark; López, Saioa; Mabulla, Audax Z. P.; Parkington, John; Shipton, Ceri; Thomas, Mark G.; Tibesasa, Ruth; Welling, Menno; Hayes, Vanessa M.; Kennett, Douglas J.; Ramesar, Raj; Meyer, Matthias; Pääbo, Svante; Patterson, Nick; Morris, Alan G.; Boivin, Nicole; Pinhasi, Ron; Krause, Johannes; Reich, David (21 September 2017). “Reconstructing Prehistoric African Population Structure”. Cell. 171 (1): 59–71.e21. doi:10.1016/j.cell.2017.08.049. PMC 5679310. PMID 28938123. ^ Collins, Alan S.; Pisarevsky, Sergei A. (August 2005). “Amalgamating eastern Gondwana: The evolution of the Circum-Indian Orogens”. Earth-Science Reviews. 71 (3–4): 229–270. Bibcode:2005ESRv…71..229C. doi:10.1016/j.earscirev.2005.02.004. ^ Richard Pankhurst, An Introduction to the Economic History of Ethiopia, (Lalibela House: 1961), p.21 ^ Collins, Robert O., and James McDonald Burns. A History of Sub-Saharan Africa. Cambridge: Cambridge UP, 2007.[page needed] ^ Walter RC, Buffler RT, Bruggemann JH, et al. (May 2000). “Early human occupation of the Red Sea coast of Eritrea during the last interglacial”. Nature. 405 (6782): 65–9. Bibcode:2000Natur.405…65W. doi:10.1038/35011048. PMID 10811218. S2CID 4417823. ^ Jump up to:a b c d e Hodgson, Jason A.; Mulligan, Connie J.; Al-Meeri, Ali; Raaum, Ryan L.; Williams, Scott M. (12 June 2014). “Early Back-to-Africa Migration into the Horn of Africa”. PLOS Genetics. 10(6): e1004393. doi:10.1371/journal.pgen.1004393. PMC 4055572. PMID 24921250. ^ Jump up to:a b Ian Shaw & Paul Nicholson, The Dictionary of Ancient Egypt, British Museum Press, London. 1995, p.231. ^ Breasted 1906–07, p. 161, vol. 1. ^ “Punt”. Ancient History Encyclopedia. Retrieved 27 November2017. ^ Flückiger, Friedrich August; Hanbury, Daniel (20 March 2014). Pharmacographia. Cambridge University Press. p. 136. ISBN 9781108069304. ^ Wood, Michael (2005). In Search of Myths & Heroes: Exploring Four Epic Legends of the World. University of California Press. p. 155. ISBN 9780520247246. opone punt. ^ Sadler, Jr., Rodney (2009). “Put”. In Katharine Sakenfeld (ed.). New Interpreter’s Dictionary of the Bible. 4. Nashville: Abingdon Press. pp. 691–92. ^ E. Naville, The Life and Monuments of the Queen in T.M. Davis (ed.), the tomb of Hatshopsitu, London: 1906. pp.28–29 ^ Breasted, John Henry (1906–1907), Ancient Records of Egypt: Historical Documents from the Earliest Times to the Persian Conquest, collected, edited, and translated, with Commentary, p.433, vol.1 ^ Simson Najovits, Egypt, trunk of the tree, Volume 2, (Algora Publishing: 2004), p.258. ^ Dimitri Meeks — Chapter 4 — “Locating Punt” from the book Mysterious Lands”, by David B. O’Connor and Stephen Quirke. ^ Where Is Punt? Nova. http://www.pbs.org/wgbh/nova/ancient/egypt-punt.html ^ Puntland profile, BBC News. https://www.bbc.com/news/world-africa-14114727 ^ Uhlig, Siegbert, ed. Encyclopaedia Aethiopica: D-Ha. Wiesbaden: Harrassowitz Verlag, 2005. p. 948. ^ War-Torn Societies Project International, Somali Programme (2001). Rebuilding Somalia: Issues and possibilities for Puntland. London: HAAN. p. 124. ISBN 978–1874209041. ^ Patinkin, Jason (25 December 2016). “World’s last wild frankincense forests are under threat”. Yahoo Finance. Associated Press. Retrieved 25 December 2016. ^ Breasted 1906–07, p. 658, vol. II. ^ ‘A history of Egypt’ Vol. I, p. 13 Moreover, The Making of Egypt (1939) states that the Land of Punt was “sacred to the Egyptians as the source of their race.”[citation needed] ^ Short History of the Egyptian People, by E. A. Wallis Budge. Budge stated that “Egyptian tradition of the Dynastic Period held that the aboriginal home of the Egyptians was Punt…” ^ Breasted 1906–07, p. 451,773,820,888, vol. II. ^ Joyce Tyldesley, Hatchepsut: The Female Pharaoh, Penguin Books, 1996 hardback, p.145 ^ Tyldesley, Hatchepsut, p.148 ^ Jump up to:a b Tyldesley, Hatchepsut, pp.145–146 ^ Kitchen, K. A. (1971). “Punt and how to get there”. Orientalia. 40: 184–207 [190]. ^ Tyldesley, Hatchepsut, p.146 ^ O’Connor, David B (2003). Mysterious Lands. Routledge. pp. 88. ISBN 978–1844720040. ^ Nadia Durrani, The Tihamah Coastal Plain of South-West Arabia in its Regional context c. 6000 BC — AD 600 (Society for Arabian Studies Monographs №4) . Oxford: Archaeopress, 2005, p. 121. ^ Herausgegeben von Uhlig, Siegbert. Encyclopaedia Aethiopica, “Ge’ez”. Wiesbaden: Harrassowitz Verlag, 2005, pp. 732. ^ L’Arabie préislamique et son environnement historique et culturel: actes du Colloque de Strasbourg, 24–27 juin 1987; page 264 ^ Encyclopaedia Aethiopica: A-C; page 174 ^ Uhlig, Siegbert (ed.), Encyclopaedia Aethiopica: D-Ha. Wiesbaden: Harrassowitz Verlag, 2005. p. 185. ^ Munro-Hay, Aksum, p. 57. ^ Phillipson (2009). “The First Millennium BC in the Highlands of Northern Ethiopia and South–Central Eritrea: A Reassessment of Cultural and Political Development”. African Archaeological Review. 26 (4): 257–274. doi:10.1007/s10437–009–9064–2. S2CID 154117777. ^ The Pre-Aksumite and Aksumite Settlement of NE Tigrai, Ethiopia — Journal of Field Archaeology, 33:2, p.153 ^ Kitchen, A.; Ehret, C.; Assefa, S.; Mulligan, C. J. (29 April 2009). “Bayesian phylogenetic analysis of Semitic languages identifies an Early Bronze Age origin of Semitic in the Near East”. Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences. 276(1668): 2703–2710. doi:10.1098/rspb.2009.0408. PMC 2839953. PMID 19403539. ^ Jump up to:a b The Geography of Herodotus: Illustrated from Modern Researches and Discoveries by James Talboys Wheeler, pg 1xvi, 315, 526 ^ John Kitto, James Taylor, The popular cyclopædia of Biblical literature: condensed from the larger work, (Gould and Lincoln: 1856), p.302. ^ Society of Arts (Great Britain), Journal of the Society of Arts, Volume 26, (The Society: 1878), pp.912–913. ^ Jump up to:a b c Lewis, I.M. (1955). Peoples of the Horn of Africa: Somali, Afar and Saho. International African Institute. p. 140. ^ Jump up to:a b Rilly C (January 2016). “The Wadi Howar Diaspora and its role in the spread of East Sudanic languages from the fourth to the first millenia BCE”. Faits de Langues. 47: 151–163. doi:10.1163/19589514–047–01–900000010. ^ Jump up to:a b Rilly, Claude (2008). “Enemy brothers. Kinship and relationship between Meroites and Nubians (Noba)”. Between the Cataracts. Proceedings of the 11th International Conference for Nubian Studies Warsaw University 27 August-2 September 2006. Part 1. Main Papers. doi:10.31338/uw.9788323533269.pp.211–226. ISBN 9788323533269. ^ Jump up to:a b Cooper, Julien (25 October 2017). “Toponymic Strata in Ancient Nubia Until the Common Era”. Dotawo: A Journal of Nubian Studies. 4 (1). doi:10.5070/D64110028. ^ Rowan, Kirsty (2011). “Meroitic Consonant and Vowel Patterning”. Lingua Aegytia, 19. ^ Rowan, Kirsty (2006), “Meroitic — An Afroasiatic Language?”SOAS Working Papers in Linguistics 14:169–206. ^ Rilly, Claude & de Voogt, Alex (2012). The Meroitic Language and Writing System. Cambridge, UK: Cambridge University Press. ISBN 978–1107008663. ^ Rilly, Claude (2004). “The Linguistic Position of Meroitic”(PDF). Sudan Electronic Journal of Archaeology and Anthropology. Archived from the original (PDF) on 23 September 2015. Retrieved 2 November 2019. ^ riley, claude. “The Wadi Howar Diaspora and its role in the spread of East Sudanic languages from the fourth to the first millenia BCE”: 157. Retrieved 4 February 2021. ^ Jump up to:a b c d e Dobon, Begoña; Hassan, Hisham Y.; Laayouni, Hafid; Luisi, Pierre; Ricaño-Ponce, Isis; Zhernakova, Alexandra; Wijmenga, Cisca; Tahir, Hanan; Comas, David; Netea, Mihai G.; Bertranpetit, Jaume (28 May 2015). “The genetics of East African populations: a Nilo-Saharan component in the African genetic landscape”. Scientific Reports. 5: 9996. Bibcode:2015NatSR…5E9996D. doi:10.1038/srep09996. PMC 4446898. PMID 26017457. ^ Nancy C. Lovell, “ Egyptians, physical anthropology of,” in Encyclopedia of the Archaeology of Ancient Egypt, ed. Kathryn A. Bard and Steven Blake Shubert, ( London and New York: Routledge, 1999). pp 328–332 ^ Keita, S. O. Y. (26 July 2016). “Early Nile Valley Farmers From El-Badari”. Journal of Black Studies. 36 (2): 191–208. doi:10.1177/0021934704265912. S2CID 144482802. ^ Keita, S. O Y.; Boyce, A. J. (April 2008). “Temporal Variation in Phenetic Affinity of Early Upper Egyptian Male Cranial Series”. Human Biology. 80 (2): 141–159. doi:10.3378/1534–6617(2008)80[141:TVIPAO]2.0.CO;2. PMID 18720900. ^ Terrazas Mata, Alejandro; Serrano Sánchez, Carlos (2013). “The late peopling of Africa according to craniometric data: a comparison of genetic and linguistic models”. Human Evolution. 28 (1–2): 33–44. OCLC 855266155. ^ Irish, Joel D. (1998). “Dental morphological affinities of Late Pleistocene through recent sub-Saharan and north African peoples”. Bulletins et Mémoires de la Société d’anthropologie de Paris. 10 (3): 237–272. doi:10.3406/bmsap.1998.2517. ^ “African Kingdoms 2500 BC to AD 350”. 2014. The History Files. Retrieved 19 April 2014. ^ History of Blemmyes and nomads in southern Egypt and Nubia Archived 11 October 2010 at the Wayback Machine, Saudi Aramco World, May/June 1998. ^ Ambrose, Stanley H. (1984). From Hunters to Farmers: The Causes and Consequences of Food Production in Africa — “The Introduction of Pastoral Adaptations to the Highlands of East Africa”. University of California Press. p. 220. ISBN 978–0520045743. Retrieved 4 December 2014. ^ Pontus Skoglund et al. “Reconstructing Prehistoric African Population Structure”, Cell, 2017 ^ Henn, Brenna M.; Lin, Meng; Martin, Alicia R.; Siford, Rebecca (3 March 2017). “Rapid Evolution of Lighter Skin Pigmentation in Southern Africa” — via meeting.physanth.org. ^ Miller C, Doss M (31 December 1996). “Nubien, berbère et beja: notes sur trois langues vernaculaires non-arabes de l’Égypte contemporaine” [Nubian, Berber and beja: notes on three non-Arabic vernacular languages of contemporary Egypt]. Égypte/Monde Arabe (in French) (27–28): 411–431. doi:10.4000/ema.1960. ISSN 1110–5097. ^ Shaban, Abdurahman. “One to five: Ethiopia gets four new federal working languages”. Africa News. ^ Cooper, Julien (2017). “Conclusion”. Toponymic Strata in Ancient Nubian placenames in the Third and Second Millennium BCE: a view from Egyptian Records. Dotawo: A Journal of Nubian Studies: Vol. 4 , Article 3. pp. 208–209. Retrieved 20 November2019. In antiquity, Afroasiatic languages in Sudan belonged chiefly to the phylum known as Cushitic, spoken on the eastern seaboard of Africa and from Sudan to Kenya, including the Ethiopian Highlands. ^ Cooper, Julien (2017). “Conclusion”. Toponymic Strata in Ancient Nubian placenames in the Third and Second Millenium BCE: a view from Egyptian Records. Dotawo: A Journal of Nubian Studies: Vol. 4 , Article 3. pp. 208–209. Retrieved 20 November2019. The toponymic data in Egyptian texts has broadly identified at least three linguistic blocs in the Middle Nile region of the second and first millennium BCE, each of which probably exhibited a great degree of internal variation. In Lower Nubia there was an Afroasiatic language, likely a branch of Cushitic. By the end of the first millennium CE this region had been encroached upon and replaced by Eastern Sudanic speakers arriving from the south and west, to be identified first with Meroitic and later migrations attributable to Nubian speakers. ^ Rilly, Claude (2019). “Languages of Ancient Nubia”. Handbook of Ancient Nubia. ISBN 9783110420388. Retrieved 20 November 2019. Two Afro-Asiatic languages were present in antiquity in Nubia, namely Ancient Egyptian and Cushitic. ^ Rilly, Claude (2019). “Languages of Ancient Nubia”. Handbook of Ancient Nubia. ISBN 9783110420388. Retrieved 20 November 2019. The Blemmyes are another Cushitic speaking tribe, or more likely a subdivision of the Medjay/Beja people, which is attested in Napatan and Egyptian texts from the 6th century BC on. ^ Rilly, Claude (2019). “Languages of Ancient Nubia”. Handbook of Ancient Nubia. ISBN 9783110420388. Retrieved 20 November 2019. From the end of the 4th century until the 6th century AD, they held parts of Lower Nubia and some cities of Upper Egypt. ^ Rilly, Claude (2019). “Languages of Ancient Nubia”. Handbook of Ancient Nubia. ISBN 9783110420388. Retrieved 20 November 2019. The Blemmyan language is so close to modern Beja that it is probably nothing else than an early dialect of the same language In this case, the Blemmyes can be regarded as a particular tribe of the Medjay. ^ Rilly, Claude; de Voogt, Alex (2012). The Meroitic Language and Writing System. Cambridge University Press. p. 6. ISBN 978–1–107–00866–3. ^ Rilly C (June 2016). “Meroitic”. UCLA Encyclopedia of Egyptology. ^ Kirsty Rowan. “Meroitic — an Afroasiatic language?”. CiteSeerX 10.1.1.691.9638. ^ Ethiopia: People & Society Archived 23 February 2011 at Wikiwix, CIA Factbook (2016) ^ “Somalia”. The World Factbook. Central Intelligence Agency. 14 May 2009. Retrieved 31 May 2009. ^ “World Population Prospects — Population Division — United Nations”. population.un.org. Retrieved 31 January 2019. ^ “Recent Survey Releases”. Archived from the original on 6 June 2018. Retrieved 7 December 2018. ^ Djibouti — Ethnologue.com (subscription required) ^ “Bedawiyet”. Ethnologue. Retrieved 14 October 2016.(subscription required) ^ Uhlig, Siegbert, ed. Encyclopaedia Aethiopica: A-C. Wiesbaden: Harrassowitz Verlag, 2003. p. 117 ^ Matt Phillips, Jean-Bernard Carillet, Lonely Planet Ethiopia and Eritrea, (Lonely Planet: 2006), p. 301. ^ Uhlig, Siegbert (2003). Encyclopaedia Aethiopica: A-C. Otto Harrassowitz Verlag. pp. 103–. ISBN 978–3–447–04746–3. Retrieved 30 May 2011. ^ “FindArticles.com — CBSi”. Retrieved 18 January 2017 — via Find Articles. ^ Mohammad, Abdulkader Saleh (1 January 2013). The Saho of Eritrea: Ethnic Identity and National Consciousness. LIT Verlag Münster. p. 162. ISBN 9783643903327. ^ Allen, Lovaise (22 June 2011). The Politics of Ethnicity in Ethiopia. BRILL. p. 154. ISBN 978–9004207295. Retrieved 8 December 2016. ^ Robert., Zaborski, Andrzej. Hetzron (2001). New data and new methods in Afroasiatic linguistics : Robert Hetzron in memoriam. Harrassowitz. OCLC 608018646. ^ Messing, Simon D. (1994). “The Beta Israel (Falasha) in Ethiopia, From Earliest Times to the Twentieth Century (review)”. Shofar: An Interdisciplinary Journal of Jewish Studies. 12 (2): 145–146. doi:10.1353/sho.1994.0019. ISSN 1534–5165. S2CID 170441703. ^ Wolf Leslau, “Sidamo is the substratum language of the Gurage speaking region. Sidamo influenced the Gurage cluster in the phonology, morphology, syntax, and mainly in the vocabulary.” “Gurage Studies: Collected Articles”, 1992 ^ Uhlig, Siegbert, ed. Encyclopaedia: A-C. p. 142. ^ Taddesse Tamrat, Church and State in Ethiopia (1270–1527)(Oxford: Clarendon Press, 1972), p. 26. ^ Leslau, Wolf (1945). “The Influence of Cushitic on the Semitic Languages of Ethiopia a Problem of Substratum”. WORD. 1 (1): 59–82. doi:10.1080/00437956.1945.11659246. ^ Jump up to:a b Kebede, Messay (2003). “Eurocentrism and Ethiopian Historiography: Deconstructing Semitization”. University of Dayton-Department of Philosophy. International Journal of Ethiopian Studies. Tsehai Publishers. 1: 1–19 — via JSTOR. ^ Jump up to:a b Alemu, Daniel E. (2007). “Re-imagining the Horn”. African Renaissance. 4 (1): 56–64 — via Ingenta. ^ Jakobsson, Mattias; Hassan, Hisham Y.; Babiker, Hiba; Günther, Torsten; Schlebusch, Carina M.; Hollfelder, Nina (24 August 2017). “Northeast African genomic variation shaped by the continuity of indigenous groups and Eurasian migrations”. PLOS Genetics. 13 (8): e1006976. doi:10.1371/journal.pgen.1006976. ISSN 1553–7404. PMC 5587336. PMID 28837655. ^ Tishkoff, Sarah A.; Reed, Floyd A.; Friedlaender, Françoise R.; Ehret, Christopher; Ranciaro, Alessia; Froment, Alain; Hirbo, Jibril B.; Awomoyi, Agnes A.; Bodo, Jean-Marie (22 May 2009). “The Genetic Structure and History of Africans and African Americans”. Science. 324 (5930): 1035–1044. Bibcode:2009Sci…324.1035T. doi:10.1126/science.1172257. ISSN 0036–8075. PMC 2947357. PMID 19407144. ^ Alpers, Edward A.; McCall, Daniel F.; Bennett, Norman R.; Butler, Jeffrey (1970). “Eastern African History”. African Historical Studies. 3 (2): 460. doi:10.2307/216238. ISSN 0001–9992. JSTOR 216238. ^ Kayitesi, Berthe (2010), Our World of Contradictions: Antisemitism, Antitutsism, and Never Again. (PDF), The Yale Papers: Antisemitism in Comparative Perspective, retrieved 9 December 2018 ^ Miles, William F. S. (2000). “Hamites and Hebrews: Problems in “Judaizing” the Rwandan genocide”. Journal of Genocide Research. 2 (1): 107–115. doi:10.1080/146235200112436. ISSN 1462–3528. S2CID 72870690. ^ Van Schaack, Beth (1 July 2008). “Engendering Genocide: The Akayesu Case Before the International Criminal Tribunal for Rwanda”. Rochester, NY. SSRN 1154259. ^ Blench, Roger (9 December 2018). “Was there an interchange between Cushitic pastoralists and Khoisan speakers in the prehistory of Southern Africa and how can this be detected?”. ^ Hatke, George (2013). Aksum and Nubia: Warfare, Commerce, and Political Fictions in Ancient Northeast Africa. NYU Press. p. 161. ISBN 978–0–8147–6283–7. ^ Mukasa-Mugerwa, E. (1981). The Camel (Camelus Dromedarius): A Bibliographical Review. International Livestock Centre for Africa Monograph. 5. Ethiopia: International Livestock Centre for Africa. pp. 1, 3, 20–21, 65, 67–68. ^ Scarre, Chris (15 September 1993). Smithsonian Timelines of the Ancient World. London: D. Kindersley. p. 176. ISBN 978–1–56458–305–5. Both the dromedary (the seven-humped camel of Arabia) and the Bactrian camel (the two-humped camel of Central Asia) had been domesticated since before 2000 BC. ^ Abdullahi, Mohamed Diriye (2001). Culture and Customs of Somalia. Greenwood Publishing Group. p. 170. ISBN 978–0–313–31333–2. Somali music, a unique kind of music that might be mistaken at first for music from nearby countries such as Ethiopia, the Sudan, or even Arabia, can be recognized by its own tunes and styles. ^ Tekle, Amare (1994). Eritrea and Ethiopia: from conflict to cooperation. The Red Sea Press. p. 197. ISBN 978–0–932415–97–4. Djibouti, Eritrea, Ethiopia, Somalia and Sudan have significant similarities emanating not only from culture, religion, traditions, history and aspirations … They appreciate similar foods and spices, beverages and sweets, fabrics and tapestry, lyrics and music, and jewellery and fragrances. ^ Roland Anthony Oliver; Brian M. Fagan (1975). Africa in the Iron Age: C.500 BC-1400 AD. Cambridge University Press. p. 43. ISBN 978–0–521–09900–4. ^ “A Country Study: Somalia from The Library of Congress”. Lcweb2.loc.gov. Retrieved 25 July 2013. ^ Briggs, Phillip (2012). Somaliland. Bradt Travel Guides. p. 7. ISBN 978–1841623719. ^ Fauvelle-Aymar, François-Xavier. “Le port de Zeyla et son arrière-pays au Moyen Âge: Investigations archéologiques et retour aux sources écrites”. Livre Islam. Retrieved 23 January2014. ^ Jump up to:a b Encyclopedia Americana, Volume 25. Americana Corporation. 1965. p. 255. ^ Budge, Queen of Sheba, Kebra Negast, chap. 61. ^ John A., Shoup (2011). Ethnic Groups of Africa and the Middle East: An Encyclopedia. ABC-CLIO. pp. 249–250. ISBN 978–1598843620. ^ African Religions: Beliefs and Practices through History edited by Douglas Thomas, Temilola Alanamu. p.248 ^ Culture and Customs of Somalia By Mohamed Diriye Abdullahi. p.65 ^ Mohamed Diriye Abdullahi, Culture and Customs of Somalia, (Greenwood Publishing Group: 2001), p.65. ^ Saints and Somalis: Popular Islam in a Clan-based Society, I.M Lewis, p.137 ^ Underhill, P. A.; Shen, P.; Lin, A. A.; Jin, L.; Passarino, G.; Yang, W. H.; Kauffman, E.; Bonné-Tamir, B.; Bertranpetit, J. (November 2000). “Y chromosome sequence variation and the history of human populations”. Nature Genetics. 26 (3): 358–361. doi:10.1038/81685. ISSN 1061–4036. PMID 11062480. S2CID 12893406. ^ Morling, Niels; Hernandez, Alexis; Børsting, Claus; Hallenberg, Charlotte; Sanchez, Juan J. (July 2005). “High frequencies of Y chromosome lineages characterized by E3b1, DYS19–11, DYS392–12 in Somali males”. European Journal of Human Genetics. 13 (7): 856–866. doi:10.1038/sj.ejhg.5201390. ISSN 1476–5438. PMID 15756297. ^ Cruciani, Fulvio; Santolamazza, Piero; Shen, Peidong; Macaulay, Vincent; Moral, Pedro; Olckers, Antonel; Modiano, David; Holmes, Susan; Destro-Bisol, Giovanni (May 2002). “A back migration from Asia to sub-Saharan Africa is supported by high-resolution analysis of human Y-chromosome haplotypes”. American Journal of Human Genetics. 70 (5): 1197–1214. doi:10.1086/340257. ISSN 0002–9297. PMC 447595. PMID 11910562. ^ Semino, Ornella; Santachiara-Benerecetti, A. Silvana; Falaschi, Francesco; Cavalli-Sforza, L. Luca; Underhill, Peter A. (January 2002). “Ethiopians and Khoisan share the deepest clades of the human Y-chromosome phylogeny”. American Journal of Human Genetics. 70 (1): 265–268. doi:10.1086/338306. ISSN 0002–9297. PMC 384897. PMID 11719903. ^ Moran, Colin N.; Scott, Robert A.; Adams, Susan M.; Warrington, Samantha J.; Jobling, Mark A.; Wilson, Richard H.; Goodwin, William H.; Georgiades, Evelina; Wolde, Bezabhe (20 October 2004). “Y chromosome haplogroups of elite Ethiopian endurance runners”. Human Genetics. 115 (6): 492–497. doi:10.1007/s00439–004–1202-y. ISSN 0340–6717. PMID 15503146. S2CID 13960753. ^ Shen, Peidong; Lavi, Tal; Kivisild, Toomas; Chou, Vivian; Sengun, Deniz; Gefel, Dov; Shpirer, Issac; Woolf, Eilon; Hillel, Jossi (2004). “Reconstruction of patrilineages and matrilineages of Samaritans and other Israeli populations from Y-Chromosome and mitochondrial DNA sequence Variation”. Human Mutation. 24 (3): 248–260. doi:10.1002/humu.20077. ISSN 1059–7794. PMID 15300852. S2CID 1571356. ^ Ehret, Christopher (2008), “Reconstructing Ancient Kinship in Africa”, Early Human Kinship, Blackwell Publishing Ltd., pp. 200–231, doi:10.1002/9781444302714.ch12, ISBN 9781444302714 ^ Kivisild, Toomas; Reidla, Maere; Metspalu, Ene; Rosa, Alexandra; Brehm, Antonio; Pennarun, Erwan; Parik, Jüri; Geberhiwot, Tarekegn; Usanga, Esien (November 2004). “Ethiopian Mitochondrial DNA Heritage: Tracking Gene Flow Across and Around the Gate of Tears”. American Journal of Human Genetics. 75 (5): 752–770. doi:10.1086/425161. ISSN 0002–9297. PMC 1182106. PMID 15457403. ^ Mikkelsen, Martin; Fendt, Liane; Röck, Alexander W.; Zimmermann, Bettina; Rockenbauer, Eszter; Hansen, Anders J.; Parson, Walther; Morling, Niels (July 2012). “Forensic and phylogeographic characterisation of mtDNA lineages from Somalia”. International Journal of Legal Medicine. 126 (4): 573–579. doi:10.1007/s00414–012–0694–6. ISSN 1437–1596. PMID 22527188. S2CID 22566302. ^ Loredana, Castrì. Kenyan crossroads : migration and gene flow in six ethnic groups from eastern Africa. OCLC 756782632.[page needed] ^ Lazaridis, Iosif; Nadel, Dani; Rollefson, Gary; Merrett, Deborah C.; Rohland, Nadin; Mallick, Swapan; Fernandes, Daniel; Novak, Mario; Gamarra, Beatriz; Sirak, Kendra; Connell, Sarah; Stewardson, Kristin; Harney, Eadaoin; Fu, Qiaomei; Gonzalez-Fortes, Gloria; Jones, Eppie R.; Roodenberg, Songül Alpaslan; Lengyel, György; Bocquentin, Fanny; Gasparian, Boris; Monge, Janet M.; Gregg, Michael; Eshed, Vered; Mizrahi, Ahuva-Sivan; Meiklejohn, Christopher; Gerritsen, Fokke; Bejenaru, Luminita; Blüher, Matthias; Campbell, Archie; Cavalleri, Gianpiero; Comas, David; Froguel, Philippe; Gilbert, Edmund; Kerr, Shona M.; Kovacs, Peter; Krause, Johannes; McGettigan, Darren; Merrigan, Michael; Merriwether, D. Andrew; O’Reilly, Seamus; Richards, Martin B.; Semino, Ornella; Shamoon-Pour, Michel; Stefanescu, Gheorghe; Stumvoll, Michael; Tönjes, Anke; Torroni, Antonio; Wilson, James F.; Yengo, Loic; Hovhannisyan, Nelli A.; Patterson, Nick; Pinhasi, Ron; Reich, David (25 July 2016). “Genomic insights into the origin of farming in the ancient Near East”. Nature. 536 (7617): 419–424. Bibcode:2016Natur.536..419L. doi:10.1038/nature19310. PMC 5003663. PMID 27459054. ^ Jump up to:a b Pagani, Luca; Kivisild, Toomas; Tarekegn, Ayele; Ekong, Rosemary; Plaster, Chris; Gallego Romero, Irene; Ayub, Qasim; Mehdi, S. Qasim; Thomas, Mark G.; Luiselli, Donata; Bekele, Endashaw; Bradman, Neil; Balding, David J.; Tyler-Smith, Chris (13 July 2012). “Ethiopian Genetic Diversity Reveals Linguistic Stratification and Complex Influences on the Ethiopian Gene Pool”. The American Journal of Human Genetics. 91 (1): 83–96. doi:10.1016/j.ajhg.2012.05.015. PMC 3397267. PMID 22726845.
- ^ ^ AHD: Nilotic 2020. ^ Jump up to:a b c d e f Okoth & Ndaloh 2006, pp. 60–62. ^ Kidd 2006. ^ Jump up to:a b c Tishkoff et al. 2009, pp. 1035–44. ^ Encyclopædia Britannica:Nilot. ^ Metz 1991. ^ Oboler 1985, p. 17. ^ Clark 1984, p. 31. ^ Ogot 1967, pp. 40–42. ^ Krzyzaniak 1976, p. 762. ^ Marshall & Hildebrand 2002, pp. 99–143. ^ Gautier 2006. ^ Krzyzaniak 1978, pp. 159–172. ^ Jump up to:a b Hollfelder et al. 2017, pp. e1006976. ^ Rilly 2016. ^ Cooper 2017. ^ Ehret 1998, p. 7. ^ Clark & Brandt 1984, p. 234. ^ Jump up to:a b Robertshaw 1987, pp. 177–189. ^ Forde & James 1999. ^ Mercer 1971, p. 410. ^ EOPAME: Shilluk 2009. ^ Singh 2002, p. 659. ^ EOPAME: Dinka 2009. ^ Gen Hist Africa: vol. V chap 7 1999, pp. 89–103. ^ De Vries 2007, p. 47. ^ Huntingford 1953. ^ De Vries 2007, p. 48. ^ Ogot 1967, pp. 41–43. ^ Ogot 1967, p. 144. ^ Jump up to:a b Ogot 1967, pp. 144–154. ^ Ogot 1967, p. 212. ^ Kipkorir & Welbourn 1973, p. 64. ^ Chesaina 1991, p. 29. ^ Gillies n.d. ^ BBC: cattle vendetta 2012. ^ Collins 2006, pp. 9–10. ^ Lienhardt 1988, p. 29. ^ Lienhardt 1988, p. 104. ^ Lienhardt 1988, p. 90. ^ Jump up to:a b c d Wood et al. 2005, pp. 867–876. ^ Gomes et al. 2010, pp. 603–13. ^ Jump up to:a b Cruciani et al. 2004, pp. 1014–1022. ^ Jump up to:a b Hassan et al. 2008, pp. 316–323. ^ Henn et al. 2008, pp. 10693–10698. ^ Castrì et al. 2008, pp. 189–92. ^ Reich 2018, pp. 215–216. ^ Roberts & Bainbridge 1963, pp. 341–370. ^ Jump up to:a b Hiernaux 1975, pp. 142–143 & 147. ^ Campbell, Leslie & Campbell 2006, pp. 71–82. ^ New Studies In Athletics, vol.2, pp. 15–24. ^ Onywera et al. 2006, p. 415. Campbell, B.; Leslie, P.; Campbell, K. (2006). “Age-related Changes in Testosterone and SHBG among Turkana Males”. American Journal of Human Biology. 18 (1): 71–82. doi:10.1002/ajhb.20468. PMID 16378342. S2CID 23523262. Castrì, Loredana; Garagnani, Paolo; Useli, Antonella; Pettener, Davide; Luisell, Donata (2008). “Kenyan crossroads: migration and gene flow in six ethnic groups from Eastern Africa” (PDF). Journal of Anthropological Sciences. 86: 189–92. PMID 19934476. Chesaina, C (1991). Oral Literature of the Kalenjin. Heinmann Kenya. p. 29. ISBN 978–996646891–8. Clark, J.D.; Brandt, S.A. (1984). From Hunters to Farmers: The Causes and Consequences of Food Production in Africa. University of California Press. p. 234. ISBN 0–520–04574–2. Clark, John Desmond (1984). From Hunters to Farmers: The Causes and Consequences of Food Production in Africa. University of California Press. p. 31. ISBN 0–520–04574–2. Collins, Robert O. (2006). The Southern Sudan in Historical Perspective. Transaction Publishers. pp. 9–10. ISBN 978–141280585–8. Cooper, Julien (2017). “Toponymic Strata in Ancient Nubia until the Common Era”. Dotawo: A Journal of Nubian Studies. 4: 197–212. doi:10.5070/d64110028. Cruciani, Fulvio; La Fratta, Roberta; Santolamazza, Piero; Sellitto, Daniele; et al. (May 2004). “Phylogeographic Analysis of Haplogroup E3b (E-M215) Y Chromosomes Reveals Multiple Migratory Events Within and Out Of Africa”. American Journal of Human Genetics. 74(5): 1014–1022. doi:10.1086/386294. PMC 1181964. PMID 15042509. Archived from the original on 12 January 2013. De Vries, Kim (2007). Identity Strategies of the Argo-pastoral Pokot: Analyzing ethnicity and clanship within a spatial framework. Universiteit Van Amsterdam. “Dinka”. Encyclopedia of the Peoples of Africa and the Middle East. Volume 1. Infobase Publishing. 2009. Ehret, Christopher (1998). An African Classical Age: Eastern & Southern Africa in World History 1000 B.C. to A.D.400. University Press of Virginia. p. 7. ISBN 0–8139–1814–6. Forde, Cyril Daryll; James, Wendy (1999). Forde, Cyril Daryll (ed.). African worlds: studies in the cosmological ideas and social values of African peoples. Classics in African Anthropology. International African Institute (2nd ed.). Hamburg: LIT Verlag. ISBN 0–85255–286–6. OCLC 40683108. Gautier, Achilles (2006). “The faunal remains of the Early Neolithic site Kadero, Central Sudan” (PDF). Archaeology of Early Northeastern Africa. Studies in African Archaeology. Volume 9. Poznan Archaeological Museum. Gillies, Eva (n.d.). “Azande”. UCLA Social Sciences. Retrieved 25 May 2020. Gomes, V; Sánchez-Diz, P; Amorim, A; Carracedo, A; Gusmão, L (March 2010). “Digging deeper into East African human Y chromosome lineages”. Human Genetics. 127 (5): 603–13. doi:10.1007/s00439–010–0808–5. PMID 20213473. S2CID 23503728. Hassan, Hisham Y.; Underhill, Peter A.; Cavalli-Sforza, Luca L.; Muntaser, E. Ibrahim (2008). “Y-Chromosome Variation Among Sudanese: Restricted Gene Flow, Concordance With Language, Geography, and History”. American Journal of Physical Anthropology. 137 (3): 316–323. doi:10.1002/ajpa.20876. PMID 18618658. Henn, Brenna M.; Gignoux, Christopher; Lin, Alice A.; Oefner, Peter J.; et al. (2008). “Y-chromosomal evidence of a pastoralist migration through Tanzania to southern Africa”. PNAS. 105 (31): 10693–10698. Bibcode:2008PNAS..10510693H. doi:10.1073/pnas.0801184105. PMC 2504844. PMID 18678889. Hiernaux, Jean (1975). The People of Africa. Scribners. pp. 142–143 & 147. ISBN 0–684–14236–8. Hollfelder, Nina; Schlebusch, Carina M.; Günther, Torsten; Babiker, Hiba; et al. (2017). “Northeast African genomic variation shaped by the continuity of indigenous groups and Eurasian migrations”. PLOS Genetics. 13 (8): e1006976. doi:10.1371/journal.pgen.1006976. PMC 5587336. PMID 28837655. Huntingford, George Wynn Brereton (1953). The Nandi of Kenya: tribal control in a pastoral society. London: Routledge & Kegan Paul. ISBN 978–0–203–71516–1. OCLC 610251222. Kidd, Colin (2006). The Forging of Races: Race and Scripture in the Protestant Atlantic World, 1600–2000. Cambridge University Press. ISBN 978–0521–79729–0. Kipkorir, B.E; Welbourn, F.B. (1973). The Marakwet of Kenya: A preliminary study. East Africa Educational Publishers. p. 64. Krzyzaniak, Lech (1976). “The Archaeological Site of Kadero, Sudan”. Current Anthropology. 17 (4): 762. doi:10.1086/201823. S2CID 144379335. Krzyzaniak, Lech (1978). “New Light on Early Food-Production in the Central Sudan”. Journal of African History. 19 (2): 159–172. doi:10.1017/S0021853700027572. Lienhardt, Godfrey (1988). Divinity and Experience: The Religion of the Dinka. Oxford University Press. ISBN 019823405–8. Marshall, Fiona; Hildebrand, Elisabeth (2002). “Cattle Before Crops: The Beginnings of Food Production in Africa”. Journal of World Prehistory. 16 (2): 99–143. doi:10.1023/A:1019954903395. S2CID 19466568. Mercer, Patricia (1971). “Shilluk Trade and Politics from the Mid-Seventeenth Century to 1861”. Journal of African History. 12 (3): 407–426. doi:10.1017/S0021853700010859. JSTOR 181041. Metz, Helen Chapin, ed. (1991). “Non-Muslim Peoples”. Sudan: A Country Study. Washington, DC: GPO for the Library of Congress. “Nilot”. Encyclopædia Britannica. “Nilotic”. The American Heritage Dictionary of the English Language (5th ed.). Houghton Mifflin Harcourt Publishing. 2020. Oboler, Regina Smith (1985). Women, Power, and Economic Change: The Nandi of Kenya. Stanford University Press. p. 17. ISBN 080471224–7.